محيط زيست و خبرنگاران
امين شول سيرجاني
مدتي است كه رابطه ميان روابط عمومي سازمان حفاظت محيط زيست و خبرنگاران اين حوزه شكرآب شده است. كشمكش‌ها از آنجا بالا گرفت كه روابط عمومي، برخي خبرنگاران را از برنامه‌هاي خبري‌اش حذف كرد و به برخي رسانه‌ها به قول خودش «توصيه» كرد تا خبرنگارشان را تغيير دهند. يا در اقدامي ديگر مديركل روابط عمومي سازمان در مطلبي به قلم خويش به برخي خبرنگاران برچسب اپوزيسيون نظام بودن زد و... در سوي ديگر ماجرا 25 خبرنگار حوزه محيط زيست كه در رسانه‌هاي رسمي كشور مشغول فعاليت هستند، شكايت‌شان را نزد دبير شوراي اطلاع‌رساني دولت بردند تا بلكه با پادرمياني او چنين رفتارهايي متوقف شود. ديروز اما روابط عمومي سازمان حفاظت محيط زيست با انتشار جوابيه‌اي در سايت شفقنا نه تنها بابت اتفاقات پيش آمده، عذرخواهي نكرد بلكه در جواب نوشت كه برخي امضا‌كنندگان اصلا خبرنگار محيط زيست نيستند. البته در جوابيه ديگري كه در سايت سازمان منتشر شد قدري ادبيات آن تعديل شده‌است . به عنوان يكي از خبرنگاران امضا‌كننده منتقد عملكرد روابط عمومي سازمان، همين مقدار اندك انعطاف را هم به فال نيك مي‌گيرم شايد كه آغازي باشد بر اصلاح رفتارهاي غلطي كه در يك سال اخير متاسفانه به رويه تبديل شده‌اند. در اين يادداشت كوتاه اما روي سخنم با مديركل روابط عمومي سازمان حفاظت محيط زيست همچنين مقام‌هاي پيدا و پنهاني است كه به ايشان مشورت مي‌دهند. محيط زيست ايران اين روزها ده‌ها زخم عميق بر تن دارد. زخم توسعه ناپايدار، خشك شدن تالاب‌ها، محدوديت‌ها و گرفتاري‌هاي فعالان محيط زيست، مشكلات محيط‌بانان در دفاع از حيات وحش، آلودگي هوا و مقصراني كه از اقدامات‌شان دست نمي‌كشند و... همگي نشان مي‌دهند كه محيط زيست ايران به اندازه كافي با مسائل كلان روبه‌روست و چنين سازماني با ماموريت‌هاي مهم نبايد براي خودش مساله جديد توليد كند.
مديران روابط عمومي اين سازمان اگر از دانش ارتباطات بهره برده‌اند بايد بدانند كه رسانه‌ها- حتي آنها كه منتقد سرسخت‌شان هستند- در نهايت بازوي مهم حفظ محيط زيست اين كشورند و ايجاد محدوديت و تفرقه و تعميق اختلاف‌ها خروجي دلپذيري نخواهد داشت. بحث بازنده و برنده هم نيست. خوشبختانه تا آنجا كه مي‌دانم، اين اختلاف ناشي از دعوا بر سر امتياز و رانت نيست و خبرنگاران منتقد صرفا در پي آن هستند كه حقوق صنفي‌شان رعايت شود و از سوي روابط عمومي سازمان مورد نظر براي‌شان محدوديت ايجاد نشود و در يك كلام به آنها بي‌حرمتي نشود. روابط عمومي هر سازماني ضمن حفظ منافع سازمان بايد مأمن و خانه خبرنگاران باشد. روابط عمومي سازمان محيط زيست هم مي‌تواند چنين ويژگي‌اي داشته باشد به شرط آنكه به خبرنگاران به چشم كارمند خودش نگاه نكند و تصور نكند كه از بام تا شام رسانه‌ها بايد ثناگوي سازمان باشند. اميدوارم مديران پخته سازمان به ميدان بيايند و به بخش روابط عمومي يادآوري كنند كه عذرخواهي و تغيير رويه كسي را حقير نمي‌كند و چه بسا مي‌تواند موجب بهبود رويه‌ها و تقويت همدلي در ميان دو طرف ماجرا شود.