تغيير ژئوپولتيك منطقه
نشانه‌هاي تغيير مشخص است و از اين رو رهبران رياض، ابوظبي، منامه و كويت بيش از هر زمان ديگري نگران تامين امنيت خويش هستند و چاره‌اي جز تغيير رويكردهاي امنيتي و گفت‌وگو با تهران ندارند. رهبران عرب منطقه بايد دلايل شكست امريكا را در سوريه، همچنين تلاش امريكا را براي توافق با طالبان و قبول وضعيت فعلي عراق درك كنند. همه تصميمات امريكا براي اين 3 كشور ناشي از عدم موفقيت، تصميم براي كاهش هزينه‌ها و در واقع عقب‌نشيني تدريجي از منطقه است.
امريكا مايل به پرداخت هيچ هزينه‌اي براي تامين امنيت در منطقه خليج فارس نيست. ترامپ به طور علني و با لحن تحقيرآميزي از اعراب خليج فارس خواسته تا تسليحات بيشتر بخرند و امنيت خود را خود تامين كنند ولي مشخصا تسليحات بيشتر و بهتر نيز كمكي به امنيت منطقه نمي‌كند. نمونه آن عبور چند پهپاد نه‌چندان پيشرفته و نسبتا ارزان از چتر امنيتي چندين ميليارد دلاري پاتريوت و تاد بود. شكست دكترين پاتريوت به معناي نشانه تغيير ژئوپولتيك خليج فارس است. دوران دكترين روساي جمهور امريكا از ترومن تا بوش، دوران حمايت از ميدان‌هاي نفتي سعودي براي مبارزه عليه كمونيسم بود. ولي اين دكترين اكنون ديگر كارايي ندارد و امريكا بيش از اندازه در خاورميانه معطل مانده است. در دو دهه اخير عربستان سعودي منبع و منشأ خطر براي نظام بين‌المللي بوده. در ماجراي حمله به برج‌هاي دوقلو، 15 نفر از تروريست‌ها، اهل سعودي بودند ولي امريكا به جاي مقابله با عربستان سعودي با افغانستان، عراق و ليبي و سوريه مقابله كرد. امريكا در بازي منافقانه دلاري- نفتي با سعودي، خاورميانه و خليج فارس را با چالش‌هاي مداخله و تجاوز، افراط‌گريي و تضعيف استقلال كشورها با جنگ و تنش روبرو كرده است. تغيير ژئوپولتيك خليج فارس با بازگشت ايران به عنوان قدرت اول منطقه، غيرقابل اجتناب است.