به بهانه پيگيري يك موضع‌گيري ساده درباره فيلم «رستاخيز»
چرا سازمان سينمايي جواب نمي‌دهد؟
گروه ادب و هنر
انتشار نسخه عربي فيلم «رستاخيز» در يوتيوب از جمله اتفاق‌هاي خبرساز روزهاي اخير سينما بود. فيلمي كه درويش و البته سينمادوستان از سال 92 تا امروز به انتظار اكران عمومش نشسته‌اند و هر سال همزمان با فرا رسيدن دهه اول محرم گمانه‌زني‌هايي مبني بر اكرانش بين اهالي رسانه و سينما به وجود مي‌آيد. شرح پيگيري‌هاي كارگردان براي به نمايش گذاشتن فيلمش شايد به تنهايي مثنوي هفتاد من شود كه بد نيست روزگاري به قلم درويش بخوانيم. همين كه فردي به منظور دريافت مجوز اكران فيلم حداقل 50 جلسه نمايش خصوصي براي مسوولان، مديران، علما و روحانيان و دانشگاهيان ترتيب دهد به تنهايي مي‌تواند به منبع نگارش سناريوي فيلم بعدي همان كارگردان بدل شود. «رستاخيز» سرانجام سال ۱۳۹۲ در جشنواره فيلم فجر به نمايش درآمد اما اكرانش به تابستان دو سال بعد موكول شد كه در نهايت هم آنچه نبايد اتفاق افتاد و تنها ساعتي پس از آغاز اكران عمومي به دليل ابراز مخالفت و نارضايتي برخي مراجع، علما و گروهي از مردم همه چيز متوقف شد تا اينكه چهارسال بعد درست مصادف با عاشوراي حسيني! به زبان عربي در دسترس عموم قرار گرفت. روزي كه ماجراي انتشار نسخه عربي «رستاخيز» در رسانه‌ها مطرح شد به پيشنهاد سردبير، دبير گروه و همكاران روزنامه تصميم گرفتيم سكوت نكنيم ولي مساله اينجا بود كه حالا ديگر كسي حاضر به اظهارنظر درباره سرنوشت فيلم نبود و نيست. تنها احمدرضا درويش در بيانيه‌اي تماشاي فيلم از مجراي غيرقانوني را حرام اعلام كرد و پس از او هم بنياد سينمايي فارابي به عنوان سرمايه‌گذار وارد عمل شد. تلاش داشتيم نظر مسوولان سازمان سينمايي را جست‌وجو كنيم كه پاسخ رسيد: «در اين‌باره اظهارنظر نمي‌كنيم و بهتر است با فارابي صحبت كنيد.» از اين مقطع به بعد فلسفه و تعريف مدير براي من يك نفر زير سوال رفت. اگر سازمان سينمايي درباره چنين اتفاقي اظهارنظر نكند پس قرار است در چه مورد واكنش نشان دهد؟ درجه‌بندي سني تماشاگران فيلم‌ها؟ بليت نيم‌بها؟ جلسه با سفير چين؟ تصميم‌گيري‌هايي در اين سطح به سازمان نياز دارد؟ چطور ممكن است بلاتكليفي چهارساله يك كارگردان و انتشار غيرقانوني فيلمش براي مسوول مهم‌ترين سازمان مرتبط با سينما در كشور اهميت نداشته باشد كه بخواهد درباره‌اش اظهارنظر كند. مجموعه آنچه در اين چند سال اتفاق افتاده نشان مي‌دهد، چرا اعتماد هنرمندان روز به روز نسبت به مديران با افت مواجه شده است. جا دارد سوال كنيم چه اتفاقي افتاده كه مديران خود را نسبت به حقوق افراد مسوول نمي‌دانند و عملكردشان در موقع لزوم به احساس عدم پاسخگويي دامن مي‌زند. حتي وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي نيز تا يك هفته بعد موضع جدي در اين باره اتخاذ نمي‌كند تا روز چهارشنبه گذشته كه مي‌گويد: « براي رفع موانع ارايه «رستاخيز» در شبكه نمايش خانگي گفت‌وگوهايي انجام شده است.» سرراست مي‌توان مدعي شد مجموع مواضع مديران ارشاد در قبال ماجراي بارگذاري غيرقانوني نسخه عربي فيلم «رستاخيز» سنگ محك خوبي شد براي شناسايي مديران دلسوز !