نگاهي به جهان شاعرانه جواد مجابي
تعريف جديدي از جهان
در قالبي شاعرانه
عليرضا بهنام
در ميان شاعران دهه 40 گروه موج نو اهميتي بسزا دارند. اين گروه كه در زمانه خود به دليل تفوق گفتماني شعر ايدئولوژيك چندان كه بايد ديده نشد در سال‌هاي دهه 70 دوباره كشف شد و توانست با مخاطبان شعر ارتباط برقرار كند. جواد مجابي از شاعران مهم و كمتر شناخته‌شده اين جريان شعري است. در شعر مجابي علاوه بر شهري بودن كه در شعر همنسلان او همچون احمدرضا احمدي و سپانلو نيز به خوبي ديدني است، نوعي گرايش به در هم آميختن مرز بين گونه‌هاي مختلف بيان ادبي و غيرادبي ديده مي‌شود. از همان نخستين دفتر شعر تجربه‌هاي مجابي گستره‌اي وسيع از شعر نيمايي تا سپيد و روايي تا تصويري را دربرمي‌گيرد. در عين حال تاثير‌پذيري شاعر از هنرهاي ديگر به خصوص نقاشي و موسيقي در اين شعرها به خوبي ديدني است.
اين شاعر با نگاهي تجريدي و تصويرپردازي درخشان به سمت ابداع جهان‌هاي شاعرانه جديد گام برمي‌دارد كه از مشخصه‌هاي اصلي شعر زمانه ماست و در تقابل با شعري قرار مي‌گيرد كه تا پيش از اين تاثير‌پذيري عكاسانه از جهان را تنها وظيفه و كاركرد خود قرار داده بود. او در عين حال و به لحاظ فكري چالش‌هايي اساسي‌تر با هستي را درون خود به نمايش مي‌گذارد. اين ويژگي است كه در كنار ديگر ويژگي‌هاي پيش‌گفته شعر مجابي را به يكي از شعرهاي با اهميت روزگار ما بدل مي‌كند كه پيگيري آن براي درك فرآيند تجدد در ادبيات نوين فارسي بسيار مفيد است.
طرح پرسش و محول كردن پاسخ به خواننده از ويژگي‌هاي مهم شعرهاي مجابي است كه در كنار تصويرگرايي ريزبينانه و تمايل شاعر به ارايه تعريف جديدي از جهان در قالبي شاعرانه اشعار او را با زمانه ما معاصر مي‌سازد. به اين ترتيب مجابي را مي‌توان در زمره شاعراني دانست كه توانسته‌اند در گذر ساليان ذهن و زبان خود را چنان متحول سازند كه در زمانه ما نيز حرفي تازه براي مخاطبان داشته باشند.