شروع ليگ هنوز مخالفاني جدي دارد
فوتبال را نمي‌توان مستثني كرد
علي ولي‌اللهي
در حالي كه بسياري از تيم‌ها تمرينات‌شان را رسما آغاز كرده‌اند و در واقع چرخ فوتبال به گردش در آمده هنوز مخالفاني جدي براي ادامه ليگ وجود دارند. دغدغه مخالفان ادامه ليگ قابل قضاوت نيست چرا كه احساسات متفاوتي را شامل مي‌شود. ترس از بيماري، شرايط جدولي و مسائل مالي و كلي مشكل ديگر؛ اما در فضاي امروز موافقت و مخالفت به سرعت در يك دو قطبي قرار مي‌گيرد و انگار راه فراري هم از آن نيست. به قول عبدالله ويسي هر كس اين روزها از ادامه يا لغو ليگ حرف بزند به سرعت يا پرسپوليسي قلمداد مي‌شود
يا استقلالي.
با اين وجود نگاهي به شرايط كشور نشان مي‌دهد به هر حال آغاز فوتبال يك امر گريزناپذير است. درست يا غلط از همين امروز (اولين روز كاري بعد از عيد فطر) همه چيز در ايران آزاد است و هيچ محدوديتي وجود ندارد. اماكن مذهبي نظير حرم‌ها و امامزاده‌ها بازگشايي مي‌شوند، باشگاه‌هاي ورزشي، رستوران‌ها و حتي كافه‌ها آغاز به كار مي‌كنند و طبق اعلام رييس‌جمهور همه كاركنان دولت بايد سر كارشان حاضر شوند.
در چنين شرايطي اين سوال قطعا پرسيده مي‌شود كه چرا بايد فوتبال تعطيل باشد؟ آيا اهالي فوتبال تنها آدم‌هايي هستند كه بايد مراقب سلامتي‌شان باشيم؟
بسياري از بازيكنان و مربيان در مصاحبه‌هاي‌شان از ترس بيمار شدن خود يا اعضاي خانواده‌شان گفته‌اند كه دغدغه واقعا بحقي است اما اين ريسكي است كه شامل حال تمام مردم كشور مي‌شود. در واقع هر كسي كه از خانه خود خارج مي‌شود حتي با وجود اعلام پزشكان مبني بر كنترل نسبي بيماري هنوز ممكن است به كرونا مبتلا شود و جانش به خطر بيفتد. ورزشكاران نيز از اين قاعده مستثني نيستند. شايد اين اشكال مطرح شود كه مشاغل براي درآمد خودشان اين ريسك را مي‌پذيرند و كسي آنها را مجبور نكرده كه رستوران خود را بازگشايي كنند يا سر كار بروند، اما باشگاه‌ها مجبور هستند كه مسابقات را ادامه دهند. البته كه اين سوال درستي به نظر نمي‌رسد چرا كه فوتباليست‌ها نيز مثل تمام مردم مي‌توانند بي‌خيال حاضر شدن در محل كار خودشان باشند و به طبع آن درآمدشان را از دست بدهند و هيچ كسي نمي‌تواند آنها را مجبور به بازي كردن كند. اما چند درصد بازيكنان حاضر هستند به خاطر از دست رفتن نيمي از فصل نصف قرارداد امسال خودشان
را نگيرند؟
واقعيت اين است كه كار سختي در پيش داريم و اگر قرار باشد در هنگام مواجهه با وضعيت‌هاي اين‌چنيني صرفا به سراغ تعطيل كردن برويم، شايد مجبور شويم تا سال‌ها همه چيز را در كشور تعطيل كنيم. شايد اين كار درست‌تري باشد كه بايد در ايران و جهان انجام شود. شايد واقعا بهتر اين باشد كه همه چيز مطلقا تا مدتي در تمام دنيا تعطيل شود تا شر اين ويروس كنده شود اما حالا كه تصميمات كلان بر بازگشايي همه اصناف و بازگشتن زندگي به روال عادي تاكيد دارد نمي‌توان فوتبال را آن مستثني كرد.
اين احتمالا همان استدلالي است كه بر اساس آن كشورهاي ايتاليا و اسپانيا و انگليس تصميم گرفته‌اند مسابقات فوتبال‌شان را آغاز كنند چون اين سوال را از خودشان پرسيده‌اند كه تا چه زماني مي‌توان با تعطيلي كار را پيش برد؟