دريغا كه شجريان رفت

بسي غم‌‌انگيز است كه استاد شجريان به ديار باقي شتافت و همه ايرانيان در ماتم او سر به زانوي اندوه و تألم دارند. در واقع شجريان پيوند راستين مردم ايران و ادب و هنر ايراني بود. او بود كه با حافظ و سعدي هويت ايراني را متجلي مي‌كرد و چنان به آن ظرافت مي‌بخشيد كه هر شنونده‌اي را مجذوب مي‌ساخت و در او مسرت پديد مي‌آورد. بدين لحاظ شجريان بر تارك هنر آواز ايراني جا دارد و در قلوب هنردوستان از جايگاه ستايش‌برانگيزي برخوردار است. ذوق ايراني در آواز شجريان چنان بود كه ميليون‌ها ايراني از آن لذت مي‌برد و اين لذت مزين به نوعي معنويت هم بود كه شنونده را در حالتي روحاني فرو مي‌برد و بدين طريق خود به مانند راز و رمز وحدتي بود كه بين ايرانيان پديد مي‌آورد.  از اين رو مي‌توان شجريان را حافظ سنت موسيقي و آواز ايراني دانست. او فرهنگ ايراني و زبان فارسي را پاس مي‌داشت و به آن زيبايي مي‌بخشيد.  از سوي خود و همه اساتيد و پژوهشگران و كارمندان مركز دائره‌المعارف بزرگ اسلامي كه الفت زيادي با آواز شجريان دارند، به خانواده اين عزيز از دست رفته تسليت مي‌گويم و رحمت خداوند متعال را براي اين شادروان مسألت دارم.