آقاي فلاحت‌پيشه شما در روزهايي كه مجمع تشخيص مشغول بررسي لوايح در ارتباط با FATF بود، رياست كميسيون امنيت ملي مجلس دهم را برعهده داشتيد؛ چه شد كه به‌رغم هشدارهاي بسيار مجلس و دولت و كارشناسان، اين لوايح تصويب نشد و ايران مجددا به ليست سياه برگشت؟
امروز ما شاهد آن هستيم كه جريان‌هاي مختلف سياسي مواضعي را در زمينه سياست خارجي اتخاذ مي‌كنند كه چندان با منافع ملي همسو نيست ولي اين جريان‌هاي سياسي بدون توجه به اين مساله به رقابت با يكديگر مي‌پردازند. در موضوع لوايح در ارتباط با گروه ويژه اقدام مالي نيز چنين اتفاقي رخ داد. بارها و بارها گفته‌ام كه FATF را بايد فيفاي بانك‌ها دانست. امروز فدراسيون جهاني فوتبال، فيفا، جرايمي را عليه تيم‌هاي استقلال و پرسپوليس درنظر مي‌گيرد و ايران براي جلوگيري از محروميت اين دو تيم از خزانه خالي خود اين مبالغ را پرداخت مي‌كند؛ با آنكه مي‌داند گروهي در اين ميان سوءاستفاده‌ها كرده و پورسانت‌ها گرفتند. گروه ويژه اقدام مالي نيز فيفاي بانك‌هاست و بانك‌ها براي آنكه امورات‌شان بگذرد و توانايي انجام وظايف ذاتي خود را داشته باشند، نيازمند همراهي با FATF هستند ولي متاسفانه گروهي خيلي زود مساله لوايح در ارتباط با اين گروه را به توافق هسته‌اي گره زدند كه اصلا مباحث‌شان جداي از هم بود. من يك بار در جلسه مجمع تشخيص مصلحت نظام و در پاسخ به افرادي كه از واژه طرف مقابل براي توصيف FATF استفاده مي‌كردند، گفتم كه در برجام، طرف مقابل مشخص بود ولي در گروه ويژه اقدام مالي اين طور نيست و آنجا عملا بازيگراني وجود دارند كه از خدا مي‌خواهند كه ايران به ليست سياه برگردد كه متاسفانه به هدف خود نيز رسيدند.
شرايط امروز را چطور ارزيابي مي‌كنيد؟ ايران چه وضعيتي در گروه ويژه اقدام مالي دارد و با حضور در ليست سياه اين گروه چه ضررهايي را متحمل شده است؟
ورود عربستان سعودي از يك سو و رژيم صهيونيستي از سوي ديگر و لابي‌هاي آنان در FATF در شرايط كنوني سبب شده تا شرايط براي ايران به منظور خروج از ليست سياه به مراتب دشوارتر از گذشته شود؛ به طوري كه همان منافذ حداقلي موجود براي دور زدن تحريم‌ها و واردات غذا و دارو نيز يا مسدود شده‌اند يا به سختي امكان استفاده از آنها فراهم است. همه اينها كنار هم نشانگر آن است كه ما براي تصميم‌گيري درباره مسائل مرتبط با سياست خارجي نيازمند توجهي فراجناحي به مسائل هستيم و همواره بايد اين اصل را در نظر بگيريم كه كشوري همچون ايران كه بيش از هر كشوري در جهان دشمن دارد، بسياري از مواقع مجبور به انتخاب ميان بد و بدتر است ولي متاسفانه برخي افراد به جاي توجه به اين اصل با برخي حرف‌هاي شعاري و ايده‌آل‌گرايانه كه امكان دسترسي به آنها وجود ندارد، نه تنها امكان تصميم‌گيري را از بين مي‌برند بلكه موجب مي‌شوند تا روز به روز امور مردم به مشكل بر بخورد.
بايد بدانيم كه تصميم‌گيري درباره مسائلي چون FATF نيازمند كار و فعاليت غيرسياسي است ولي متاسفانه نه‌تنها برخي افراد كار را به بگومگوهاي سياسي كشاندند، بلكه جوي پوپوليستي را ايجاد كردند كه هر كسي از تصويب اين لوايح دفاع كرد به نام جاسوس و خائن به مردم معرفي شد در حالي كه بزرگ‌ترين ظلم به سياست خارجي و منافع ملي ايران و ايراني از طرف كساني وارد شدكه مسائل عادي در سياست خارجي را به تابو تبديل كردند. مثلا هر گونه مذاكره با كشوري ديگر را نشانه وادادگي معرفي كردند يا گفتند هركس كه از FATF دفاع كرد، به ايران خيانت كرده است. تاريخ همه اينها را ثبت كرده و خواهيد ديد كه ايران هر زماني كه به سمت ديپلماسي رفته، ضرر نكرده است.
شما بگومگوهاي سياسي را يكي از عواملي معرفي كرديد كه باعث قرباني شدن منافع ملي ايران در سال‌هاي اخير شده ولي حداقل درباره موضوع لوايح مرتبط با FATF كار به مجمع تشخيص رفت كه اتفاقا تصميم تخصصي و همسو با منافع ايران گرفته شود؛ پس چرا چنين نشد؟ چرا مجلس و دولت هم دست آخر كوتاه آمدند؟
در مرحله نخست بايد بگويم كه مجلس دهم درباره لوايح مرتبط با گروه ويژه اقدام مالي كار خود را انجام داد و به عقيده من هيچ ايرادي به اقدامات صورت گرفته ازسوي نمايندگان وارد نيست. من آن زمان رييس كميسيون امنيت ملي بودم و اتفاقا براي جلوگيري از تبديل FATF به مساله‌اي اختلافي در ايران همچون برجام، نشستي را با حضور وزراي اطلاعات و امور خارجه، اعضاي دو جناح حاضر در مجمع تشخيص مصلحت نظام، نمايندگان سه جريان سياسي حاضر در مجلس برگزار كردم كه حدود 7 ساعت نيز طول كشيد. در جريان اين جلسه هم حق‌شرط‌هاي ايران بررسي شد و هم حق شرط جديدي تصويب شد ولي باز هم شاهد آن بوديم كه برخي افرادي كه در اين جلسه راي مثبت داده بودند، دوباره با فرياد مخالفت مي‌كردند و شعارهايي مي‌‌دادند. من به يكي از اين افراد اين تناقض را يادآور شدم ولي متاسفانه گفت كه «بيرون از ما انتظاراتي وجود دارد»؛ اين جمله گريه دارد.
در مرحله دوم نيز بايد بگويم كه حق با شماست. در مجمع تشخيص مصلحت نظام همه بايد بر اساس مصالح نظام صحبت كنند .
در هر كشوري نخبگاني وجود دارند كه بدون توجه به حواشي و مسائل سياسي، مصالح كشور را در نظر مي‌گيرند ولي متاسفانه در برخي مواقع چنين نيست و فضاي سياسي عملا در بعضي شرايط غلبه مي‌كند. امروز هم متاسفانه شعارهاي پوپوليستي بيشتري سر داده مي‌شود كه عملا مغاير مصالح ملي ايران و ايرانيان است. حال آنكه تمامي كشورهاي جهان مصلحت‌گرا عمل كرده و همواره منافع خود را درنظر مي‌گيرند حتي بنيامين نتانياهو كه هيچ كس به اندازه دونالد ترامپ از او و اقداماتش حمايت نكرد، منافع كشورش را در نظر گرفته و مي‌گويد براي آنها تفاوتي ميان ترامپ و بايدن وجود ندارد؛ چرا كه مي‌داند احتمال پيروزي بايدن در انتخابات نيز وجود دارد از اين رو مي‌خواهد منافع كشورش را تضمين كند.
امروز همان‌ها كه مانع تصويب FATF شدند، همه كم و كاستي‌هاي كشور را پاي ناكارآمدي دولت مي‌نويسند. به عنوان پرسش پاياني بگوييد نظر شما در اين زمينه چيست؟
واقعيت آن است كه در ناكارآمدي دولت شكي نيست. دولت روحاني نه‌تنها نماينده جريان‌هاي سياسي كه به او راي دادند، نبود، بلكه طيف بروكراتيكي را نمايندگي كرد كه در سال‌هاي گذشته آسيب‌هاي بسياري را به كشور وارد كرده بودند، به همين دليل جريان‌هاي سياسي به‌واسطه اقدامات دولت روحاني آسيب‌هاي بسياري متحمل شدند. من در هيچ يك از دو انتخابات گذشته به حسن روحاني راي ندادم ولي باز هم نمي‌توان تمام ناكارآمدي‌ها را پاي دولت نوشت و گفت كه موضوعي چون FATF و موانع ايجاد شده بر سر راه تصويب آن بي‌تاثير بوده است.
بنابراين نبايد نگاهي صفر و صدي به مسائل داشت و به حمايت از كساني پرداخت كه تنها و تنها دنبال مساله‌سازي براي ايران هستند و تنش‌زدايي را در دستوركار قرار نمي‌دهند. امروز فضاي بين‌المللي به شكل مصنوعي عليه ايران شده و بايد هر چه سريع‌تر آن را تغيير دهيم.