كرونا قربانيانش را
يك جور نمي‌كشد
وجيهه قنبري
همه‌گيري كرونا زياد طول نكشيد، يك‌باره و به سرعت دنيا را تحت‌تاثير قرار داد. آمد، خود را به تمامي ابعاد زندگي‌مان تحميل كرد و ماندگار شد.
سياست، اقتصاد، فرهنگ، سلامت و روابط انساني را دگرگون كرد و جهان‌مان را در وضعيت ناپايداري قرار داد. يك سال مي‌شود كه كرونا در جهان ما و همراه ما زندگي مي‌كند، جان مي‌گيرد و خلوت ناخواسته‌‌مان را طولاني‌تر مي‌كند؛ خلوتي كه براي همه ما يك جور نمي‌گذرد.
جداسازي اجباري در اكثر كشورها براي عده‌اي فرصت شد و براي عده‌اي ديگر تهديدي كه مي‌توانست سلامت جسمي و رواني آنها را با خطري جدي روبه‌رو كند. فرصت‌ها و تهديدهايي كه همچنان ادامه دارد.
خشونت خانگي تهديدي است كه با ماندگاري كرونا در اغلب كشورها روند رو به رشدي پيدا كرده است. سي‌ان‌ان در گزارشي به وضعيت قربانيان خشونت خانگي و دغدغه آنها براي يافتن مكاني امن براي زندگي مي‌پردازد.
اين شبكه خبري در گزارش خود به تلاش ايالت‌هاي سراسر كشور امريكا براي جلوگيري از افزايش موارد ويروس كرونا اشاره كرده و مي‌نويسد: «امن‌ترين مكان براي هر كسي خانه است. اما براي قربانيان خشونت خانگي، خانه به معناي پناهگاه امن نيست.»
براي قربانيان خشونت خانگي خانه معناي امنيت را نمي‌دهد اما ناچار به ماندن هستند.
اين شبكه خبري در ادامه اين گزارش مي‌نويسد: «براساس مطالعه جديد دانشگاه راتگرز، ويروس كرونا موجب افزايش خشونت در خانواده شده است. قربانيان و فرزندان آنها در تلاش براي دستيابي به غذا، مسكن امن و تامين هزينه حمل و نقل هستند.»
آماندا استيليانو، محقق ارشد دانشگاه راتگرز نيوجرسي است؛ او در گفت‌وگو با شبكه خبري سي‌ان‌ان خشونت در خانواده را واقعيت ترسناكي مي‌داند كه قربانيان با آن روبرو هستند. او مي‌گويد: «اغلب با اين سوال مواجه مي‌شويم كه چرا قربانيان خانه را ترك نمي‌كنند. ما بايد بدانيم براي كساني كه در خانه مورد سوء‌استفاده قرار مي‌گيرند، چالش بسياري وجود دارد.»
استيليانو به همراه تيمي از محققان، با 83 قرباني خشونت خانگي در يك دوره 9 ماهه گفت‌وگو مي‌كند. او مي‌خواهد بداند قربانيان از لحظه‌اي كه روابط مبتني بر خشونت را رها كرده و وارد پناهگاه مي‌شوند، چه شرايطي را سپري مي‌كنند.
مطالعات او نشان مي‌دهد كه برخي قربانيان با چالش‌هاي مختلفي همچون كمبود غذا، سرپناه، سختي رفت و آمد، مراقبت از كودكان و نبود فرصت‌هاي شغلي روبه‌رو هستند كه آنها را تحت‌فشار قرار مي‌دهد تا با شريك سوءاستفادهگر خود زندگي كنند.
قربانيان خشونت مجبور به انتخاب بين وضعيت بد و بدتر مي‌شوند. اين محقق دانشگاه راتگرز نيوجرسي مي‌گويد: «قربانيان مجبور مي‌شوند بين بي‌خانماني و آزار ديدن يكي را انتخاب كنند. آنها با شريك سوءاستفادهگر خود دوباره به خانه بر مي‌گردند.»
شيوع كرونا وضعيت را پيچيده كرده است. بايد در خانه ماند و تا جايي كه مي‌شود كمتر در اجتماع حاضر شد. اين براي كساني كه از سوي نزديكان خود مورد خشونت قرار مي‌گيرند، روشن شدن زنگ خطري است كه نمي‌دانند يا نمي‌توانند آن را خاموش كنند.
آماندا استيليانو معتقد است همه‌گيري كرونا، شرايط قربانيان خشونت خانگي را بدتر كرده است، چرا‌كه آنها پس از خروج از رابطه‌اي آزاردهنده با مشكل استقلال روبه‌رو هستند.
شبكه خبري سي‌ان‌ان در اين گزارش به محدوديت‌هايي كه انزواي اجتماعي درخصوص دسترسي اعضاي خانواده و جامعه به يكديگر، سيستم‌هاي مراقب از كودكان، تحصيلات حضوري و كمبود شغل ايجاد مي‌كند، اشاره كرده و مي‌نويسد: «گرچه اين موارد هميشه بوده اما كوويد-19 وضعيت را بدتر كرده است.»
قربانيان خشونت خانگي بايد مطمئن شوند كه پس از خروج از خانه مورد حمايت قرار مي‌گيرند. بايد جايي باشد تا آنها بتوانند رنج و درد خود را منعكس كنند، بي‌آنكه ترس تعقيب‌شان كند.
استيليانو اعلام مي‌كند كه آنها مي‌توانند با خطوط تلفني كه به اين موضوع اختصاص داده شده تماس بگيرند، سرويسي كه 24 ساعته فعال است و آنها را به مسوولان محلي متصل مي‌كند.
او همچنين مي‌گويد: «جوامع بايد به اين فكر كنند كه چگونه مي‌توانند از بازماندگان حمايت كرده و از منابع موجود براي كمك به آنها در يافتن شغل، مسكن و حمل و نقل كمك كنند.»اما آنچه اهميت دارد ارتباط اعضاي خانواده و جامعه با يكديگر است؛ ارتباطي كه مي‌تواند براي قربانيان خشونت خانگي روزنه‌اي از اميد براي خروج از وضعيت دردناك‌شان باشد. محقق دانشگاه راتگرز نيوجرسي مي‌افزايد: «با خانواده، دوستان، اعضاي جامعه ارتباط برقرار كنيد و حال آنها را جويا شويد. بپرسيد آيا احساس امنيت مي‌كنيد؟ اين ارتباط عامل اصلي محافظت از قربانيان خشونت است.»