خيال و واقعيت در دو روايت توامان

«شايد برگردم» عنوان رماني است نوشته‌ پژند سليماني كه در آن دو زن به نام‌هاي رويا و غزاله همراه هم داستاني را روايت مي‌كنند. داستاني كه بين خيال و واقعيت در رفت‎‌وآمد است. داستاني كه هر دو شخصيت اصلي، همراه با هر چه كه دارند و حتي واژه‌ها و شيوه‌ روايت در آن گم مي‌شوند. در «شايد برگردم» داستان دو زن نويسنده را مي‌‎خوانيم كه قابل تعميم به زندگي هر انسان ديگري هم مي‌تواند باشد. در بخشي از اين رمان مي‌خوانيد: «خدا را شكر خيلي وقت است موبايلم را بي‌خيال شد‌ه‌ام. حالم از موبايل و اينستاگرام و واتس‌آپ و كوفت و خوره به‌هم مي‌خورد. از اينكه از در و ديوار عكس بيندازم و بگذارم توي اينستاگرام و زيرش الكي بنويسم براي مخاطب خاص. براي مخاطب خاصي كه نيست. بعد هم دنبال هزار و يك هشتگ بگردم. هشتگ مخاطب. هشتگ خاص. اصلا اين موبايل دو زار نمي‌ارزد. آدم مدام بايد چكش كند و وقتي ببيند كسي زنگ نزده، كسي لايك نكرده، كسي... و غصه‌اش بگيرد. هر كس بخواهد زنگ مي‌زند همين خانه.» «شايد برگردم» را نشر سيب سرخ منتشر كرده و اخيرا به چاپ دوم رسيده است.