افسانه سه شريك
جابر تواضعي
اولين شماره «فيلم امروز» در عين نوجويي تلاش كرده به سبك و سياق قديم وفادار بماند. مطالبش تحليلي‌تر شده و چون قرار بوده اول سال منتشر شود، كم و بيش طعم شماره‌هاي ويژه نوروز و بهاريه‌هايش را دارد. بعضي از منتقدان قديمي دوباره برگشته‌اند و بالا رفتن تعداد صفحات و رنگي شدن آنها باعث شده قيمتش به دوونيم برابر برسد. گرچه ميل مخاطبان قديمي شايد همان كاغذهاي كاهي باشد كه ديگر بعيد مي‌دانم در بازار گير بيايد.
مهم‌ترين اتفاق ماجراي اخير مجله «فيلم» و شماره اول «فيلم امروز» را مي‌شود در اين كلمه خلاصه كرد: تقدس‌زدايي. تقدس‌زدايي از اسطوره شراكت و رفاقتي طولاني و مفيد كه گرچه تا اينجا هم مرزهاي قبل از خودش را جابه‌جا كرده، اما در حقيقت با افسانه‌اي كه در ذهن‌ها شكل گرفته بود، منطبق نيست. در واقعيت، شركا در امضاي مطالب مشترك اسم و فاميلي‌شان را عامدانه قاتي مي‌نوشتند و اين پيام را به ما منتقل مي‌كردند يك روحند در سه بدن. اما در حقيقت در همان زمان پر از قهر و آشتي بوده‌اند و حتي اين اواخر، شماره خانه يكديگر را هم نداشتند.
گلمكاني و ياري در يادداشت مشترك شماره اول «فيلم امروز» از اين حقيقت پرده برداشته‌اند كه مهرابي قبل از فوتش و بدون اطلاع آنها مقدمات انتقال امتياز «فيلم» را به وارثش فراهم كرده. عباس ياري هم در يادداشت مفصلش درباره اين دوره چهل‌ساله، با اشاره به قهرهاي طولاني‌اش با مسعود مهرابي، بابت اتفاقات اخير حسابي از او گلايه مي‌كند.
اين اتفاق نشان داد بعضي وقت‌ها بعضي چيزها برساخته ما است و فرسنگ‌ها با واقعيت خالص فاصله دارد. «زندگي مشترك» بهترين مثال است براي اين رابطه چهل‌ساله. مثل زن و شوهرهايي كه سال‌ها است باهم اختلاف دارند و براي ادامه، به هزار و يك بهانه ريز و درشت اشاره مي‌كنند جز اينكه هنوز همديگر را دوست دارند و با وجود قهرها و آشتي‌ها ترجيح مي‌دهند با هم بمانند.
سروش صحت در شماره اول «فيلم امروز» يادداشتي دارد با عنوان «متابهم»؛ اسم رمزي به معني «ما تا ابد باهم مي‌مانيم» در اولين عاشقي‌اش. او بعد از به هم خوردن آن رابطه تصميم گرفته دوباره مسير «متابهم» را ادامه بدهد و هر بار نشد، دفعه بعدش بيشتر سعي كند. به نظرم رمز و راز آن شراكت چهل‌ساله، كوچ و همراهي نويسندگان و منتقدان قديمي مجله و همراهي خوانندگان «فيلم» قديم با «فيلم امروز»، در همين «متابهم» نهفته است. تعهد و ادامه دادن تا ابد به عنوان يك استراتژي و بدون هيچ تقدسي. يك استراتژي كه البته عين تقدس است. حتي حالا كه ژيگول‌بازي صفحه‌آرايي، رنگي بودن و فونت نامانوسش هم به آن اضافه شده. مثل رفاقت در فيلم‌هاي كيميايي كه اتفاقا عكسش هم روي جلد اين شماره است.