مسعود دلخواه، كارگردان تئاتر:
مسوولان از سياستگذاري موازي پرهيز كنند
مسعود دلخواه معتقد است يكي بودن حرف و عمل سياستگذاران و پرهيز از سياست‌هاي موازي نهادهاي مختلف در كنار توجه به امنيت شغلي و پرداخت بيمه بيكاري به هنرمندان از جمله مطالبات جامعه تئاتري است. مسعود دلخواه نويسنده، بازيگر و كارگردان تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره مطالباتي كه هنرمندان تئاتر از دولت جديد دارند، گفت: به‌طور كلي معتقدم پرداختن به ريشه‌ها به جاي تجويز مسكن مهم‌ترين موردي است كه بايد به آن توجه كرد. ريشه‌يابي و آسيب‌شناسي مشكلات از تزريق موقتي دارو اهميت بيشتري دارد و بايد به دنبال درمان دايمي باشيم. البته اگر اعمال‌مان با حرف‌هاي‌مان همخواني داشته باشد اتفاقات به درستي رخ مي‌دهد چون متاسفانه مديران ما به حرف‌هايي كه مي‌زنند و شعارهايي كه مي‌دهند، عمل نمي‌كنند در حالي كه ما معمولا شعارهاي بدي نمي‌دهيم و اگر به همين حرف‌ها و شعارها عمل كنيم، بسياري از مشكلات حل مي‌شود.وي ادامه داد: در واقع همخواني حرف و عمل اولويت اصلي براي هر مسوول جديدي است كه بر مسند امور قرار مي‌گيرد و اساسا انسان‌هاي خوب با همين ويژگي شناخته مي‌شوند. دو انسان بزرگي كه هميشه از اين ويژگي مثبت‌شان ياد مي‌شود، حضرت علي(ع) و حضرت مسيح(ع) هستند كه اعمال و رفتارشان با يكديگر همخواني داشته است. در واقع اين ويژگي را همه انسان‌ها بايد مد نظر قرار دهند مخصوصا افرادي كه مسووليت زندگي ديگران به اعمال و رفتار آنها بستگي دارد.
لزوم يكدست شدن سياستگذاري‌ها
اين مدرس تئاتر درباره اولويت ديگري كه سياستگذاران و مديران دولت جديد براي حمايت از هنرمندان بايد مدنظر قرار دهند، عنوان كرد: مساله مورد توجه ديگر يكدست شدن سياستگذاري‌هاست به اين مفهوم كه از سياستگذاري نهادهاي موازي درباره يك مساله جلوگيري شود و به عنوان نمونه وقتي يك فيلم، تئاتر يا يك كنسرت از وزارت ارشاد مجوز مي‌گيرد اين مجوز بايد اعتبار داشته باشد و نهاد و وزارتخانه ديگري نتواند آن را ملغي كند. از بين رفتن سياست‌هاي چندگانه در حوزه فرهنگ و هنر بايد يك نگرش ناب باشد تا به تعالي فرهنگ و هنر بينجامد.
كارگردان «مفيستو» متذكر شد: گرفتن تصميمات مختلف از نهادهاي متفاوت و وجود سياست‌هاي چندگانه مانند اين است كه به ماشيني كه خراب شده و نياز به هل دادن دارد از چند جهت فشار بياوريم در حالي كه ماشين به جاي حركت كردن در جاي خود درجا مي‌زند. با چنين مشكلاتي نمي‌توان براي تئاتر كشور برنامه‌ريزي طولاني مدت كرد چون ديدگاهي وجود ندارد اما اگر شايسته‌سالاري مورد توجه قرار گيرد و هركس سرجاي خود باشد و در انتخاب مديران و سياستگذاران هر حوزه دوست و رفيق‌بازي كنار گذاشته شود، مي‌توانيم به سمت سالم‌سازي فضاي اجتماعي و فرهنگي هنري مملكت حركت كنيم. البته اين مسائل همگي در حد آرزو هستند و نمي‌شود يك شبه هم ره صدساله رفت اما اگر چشم‌اندازمان رسيدن به جامعه‌اي سالم باشد بايد در مسير سالم‌سازي فضاي فرهنگي جامعه قدم برداريم. دلخواه يادآور شد: انتخاب مدير و مسوول آگاه و دغدغه‌مند كه درباره حوزه مورد نظر شناخت و تخصص داشته باشد يكي ديگر از مطالباتي است كه بايد جدي گرفته شود چون شاهد هستيم مسوولاني كه هيچ ارتباطي با حوزه مورد نظر ندارند بر مسند قرار مي‌گيرند. گاها به افرادي مسووليت سپرده شده است كه تا به حال شاهد يك تئاتر يا كنسرت موسيقي نبوده يا اصلا قدم در يك گالري نگذاشته‌اند. اين اتفاق مانند اين است كه به من كه تخصصم در زمينه بازيگري و كارگرداني است بگويند بيا و شيمي تدريس كن. متاسفانه چنين مسوولاني حتي در كنار خود يكي، دو مشاور آگاه و متخصص هم قرار نمي‌دهند تا به آنها كمك كنند.
نمي‌توان مردم را بدون هزينه به خود جذب كرد
وي با اشاره به لزوم جلب اعتماد مردم بيان كرد: نكته مورد توجه ديگر ترميم اعتماد بين مردم و سياستمداران است و ارزشش را دارد كه به هر شكل ممكن اين ترميم اعتماد صورت گيرد. نمي‌توان مردم را بدون صرف هزينه به خود جذب كرد كه گاهي اوقات اين هزينه مادي است و در مواقع ديگر معنوي يا خرج كردن اعتبار و آبرو اما در هر صورت ارزشش را دارد كه براي جلب اعتماد مردم، هزينه داد. البته اين مساله تنها خواست هنرمندان نيست، بلكه خواست همه مردم است چون جامعه نياز به هواي سالم و امنيت دارد. همچنين نكته ديگر اين است كه تلاش كنيم از سياست‌زدگي دور شويم و همه چيز را سياسي نكنيم. البته در مملكت ما از قيمت گوشت و مرغ گرفته تا سينما و تئاتر و ورزش آلوده به سياست شده است اما اگر تا اين حد همه چيز را سياسي كنيم حقيقت پنهان و مصلحت حاكم مي‌شود. اگر بتوانيم به چنين بينشي دست پيدا كنيم اتفاقات خوبي در انتظارمان خواهد بود.
دلخواه درباره چگونگي جبران خسارت هنرمندان آسيب‌ديده در دوران كرونا نيز تصريح كرد: هنرمندان تئاتر و موسيقي به دليل اينكه فعاليت‌شان به صورت زنده و در ارتباط با مخاطب بود در اين دوران بيشتر از بقيه خسارت ديدند. جدا از اينكه بايد بودجه مناسبي براي جبران خسارت گروه‌هاي تئاتري در نظر گرفته شود بايد به هركسي كه اين بحران باعث بيكاري‌اش شده بيمه بيكاري تعلق گيرد. اين اتفاق بايد در طول سال‌هاي گذشته مدنظر قرار مي‌گرفت و همه جامعه را تحت پوشش قرار مي‌داد و شامل حال هنرمندان هم مي‌شد. بنابراين به جبران خسارت‌ها نبايد به شكل يك مسكن كوتاه‌مدت نگاه كرد. وي در پايان صحبت‌هايش با اشاره به افسردگي نسل جوان تئاتر در اين شرايط عنوان كرد: بايد حمايت‌ها در شأن جامعه تئاتر باشد. متاسفانه جوانان و دانشجويان ما بسيار افسرده هستند و حتي برخي دانشجويان و هنرجويان من به فكر خودكشي افتاده‌اند اما با اميد دادن به آنها از اين فكر مخرب منصرف‌شان كرديم. اميدوارم به اين جوانان اميد واهي نداده باشيم. بايد براي حل مشكلات، تعارف را كنار بگذاريم تا بتوانيم از اين بحرانِ نبود امنيت شغلي، نااميدي، كرونا و مشكلات اقتصادي عبور كنيم و اميد را به جامعه بازگردانيم.