۱۰۰ ساله هم مي‌رفت باز حيف بود

آيدين آغداشلو نقاش معاصر كشورمان ، در سوگ درگذشت كامبيز درمبخش نوشته است، «كامبيز درمبخش حيف شد... اگر صد سال هم عمر مي‌كرد باز حيف مي‌شد وقتي كه از ميان ما مي‌رفت.» به گزارش ايسنا، در ادامه دل‌نوشته آغداشلو براي كامبيز درمبخش فقيد آمده است: «هيهات كه دوباره طراحي به وسعت خيال و ظرافت روح و خلاقيت طبع او در ميان ما پديدار شود... و هيهات از اين خيل جليل و گرانقدري كه چنين مفت و مسلم از ميان ما ناپديد شدند و رفتند و مي‌شوند و مي‌روند. روزي سه بار از دوست عزيزي جوياي حال او مي‌شدم كه در بيمارستان خوابيده بود و براي بازديدكننده‌هاي پشت شيشه دست تكان مي‌داد و هر روز كه گذشت، صحبت ما مختصرتر و تلخ‌تر شد تا امروز كه تمام شد و ساكت مانديم كه چه بگوييم؟ و ديگر چيزي  نگفتيم ...  ۵۰ سال بود كه همديگر را مي‌شناختيم، در شادي و اندوه، در شهرت و در عزل، در اميد و در نوميدي. نيازي به رد و بدل كلامي نداشتيم و مي‌دانستيم هر چه را كه مي‌دانيم، ديگري هم مي‌داند. از خادمين بالابلند فرهنگ معاصر ايران بود و با چند خط و رنگ مختصر جهان اطرافش را چه آباد مي‌كرد و جوهر معنايش را چه به سادگي به همه كس و همه جا مي‌بخشيد... سهل و ممتنع كه مي‌گفتند كار او بود: كاري كه براي همه ممتنع بود و براي او سهل... بسيار سختي كشيده بود در سال‌هاي نوجواني و بي‌پناهي و در ايام دراز غربت ناخواسته... و دوام آورده بود و دوباره از هيچ شروع كرده بود و چند باره باليده بود... هر چه كه داشت از همت و نبوغ دروني‌اش برآمده بود و او خود ساخته بود همه ‌چيز را.  حكايت‌ها داشت از نوميدي و اضطراب دوران كودكي‌اش و از دوران بازسازي شگفت‌انگيز سال‌هاي در به دري و بي‌پناهي. اما هيچ چيز نتوانست و نمي‌توانست آن ذهن پرطراوت و آن دست بي‌همانند را از كار بيندازد و متوقف كند... و از همين‌رو بود كه به مدت ۵۰ سال درخشان‌ترين هنرمند حوزه‌اش باقي ماند و نه تنها باقي ماند كه هر سال چيره‌تر و غني‌تر و ماهرتر و شگفت‌انگيزتر و تازه‌تر شد و در انتها شد كامبيز درمبخش نازنين و يگانه ما و يگانه روزگار ما و ماند براي همه... و خواهد ماند براي تاريخ هنر.» كامبيز درمبخش، هنرمند پيشكسوت كشورمان كه تاثير قابل توجهي بر هنر كاريكاتور در ايران داشت، روز شنبه ۱۵ آبان ماه به دليل ابتلا به ويروس كرونا در بيمارستان آتيه جان خود را از دست داد.