در باب لزوم تغيير تاكتيك
از دست دادن ۶ فينال نگران‌كننده است
يونس هميالي
اين روزها صدايي به گوش مي‌رسد كه حكايت از آن دارد نتايج به دست آمده كشتي از رقابت‌هاي بين‌المللي مطلوب به نظر مي‌آيد. اميدي كه بر قامت دل‌ها نقش بسته و غريو شادي آن به آسمان رسيد. بعد از درخشش غيرمنتظره كشتي آزاد و فرنگي بزرگسالان در رقابت‌هاي جهاني اسلو، نوبت به جانشين‌هاي آنها رسيد كه در كشور صربستان خودنمايي كنند. رقابت‌هاي كشتي زير ۲۳ سال جهان در شهر بلگراد با كسب سكوي نايب قهرماني براي آزاد و فرنگي و با ارمغان دو مدال طلا، 6 نقره و 7 برنز خاتمه يافت. اكثر علاقه‌مندان بابت نمايش باشكوه كشتي‌گيران بزرگسال و اميد كلي ذوق كردند، خنديدند، حرص خوردند، نگران شدند و به يك احساس غرور والا دست پيدا كردند. گويي توازن زندگي آنها براي لحظاتي بر هم زده شد تا بخشي از دردها و كابوس المپيك توكيو براي مدتي به فراموشي سپرده شود. حالا كه اين آوردگاه به پايان رسيده بايد بحث آناليز مبارزه كشتي‌گيران با حريفان موشكافانه بررسي گردد و مورد تحليل و ارزيابي قرار گيرد. باشد كه براي آينده مسير و طرحي تازه برنامه‌ريزي شود. پرواضح است كه شناخت دلايل شكست‌ها و تقويت نقاط مثبت به رشد و توسعه كشتي گرفتن كشتي‌گيران كمك مي‌كند.
نكته‌اي كه در خروجي رقابت‌هاي اميدهاي جهان حائز اهميت است و مي‌توان به آن استنباط كردكه برداشتن قدم نهايي بود. در نبردهاي فينال به‌طور واضح مشاهده شد كه كشتي‌گيران ايراني براي عبور از پيچ‌هاي لغزنده و خطرناك، تاكتيك و استراتژي ثمربخش براي خروج از بن‌بست نداشتند و به همان تك نسخه يكنواخت كه در حافظه بايگاني شده و با آن به فينال رسيدند، متكي بودند. از دست دادن ۶ فينال مهر تاييد اين نظريه است. نمايندگان ايران زماني كه از رقيب عقب بودند و شرايط سختي را پشت سر مي‌گذاشتند، يعني زماني كه اوضاع نگران‌كننده‌تر به نظر مي‌رسيد هيچ نقشه دومي براي تغيير تاكتيك با توجه به نحوه مبارزه حريف در چنته نداشتند. كشتي‌گيران ما در مقدمه چيني اصل غافلگيري ناتوان بودند. اتخاذ اين روش براي صف‌آرايي با كشتي‌گيران باهوش و باذكاوت كاربردي ندارد. گاهي اين ضعف و بحران فراتر از حد معمول به چشم آمد كه باعث شد نمايندگان ايران تلاش‌هاي ﺧﻮﺩ ﻭ مربيان را ﺑﺮﺑﺎﺩ ﺭﻓﺘﻪ ببينند ﻭ در يك قدم قله از رسيدن به آن باز بمانند.
بايد يادآوري كرد كه موفقيت‌‌هاي متوالي همواره در شرايط ايده‌آل كسب نخواهند شد. مي‌توان با وجود بعضي نقص‌ها با درك صحيح از شرايط پيكار و مدنظر داشتن توانايي‌هاي رقيب با هوشياري و فرصت مدبرانه به برتري رسيد. البته در اين آوردگاه پيدا كردن مقصر آسان‌ترين راه مي‌باشد ولي كسي نمي‌داند مشكل در كجاي كار قرار دارد. گروهي انگشت اشاره به سمت مربيان نشانه گرفتند كه هيچ ذهنيت گشاينده‌اي ميل به پيروزي در لحظه‌هاي سرنوشت‌ساز براي ارايه نداشتند. ديگري كشتي‌گير را مقصر اين ناكامي‌ها مي‌داند و در اين ميان هم كم نبودند كارشناساني كه ضعف آمادگي جسماني را دليل كم آوردن كشتي‌گيران ايران در فينال معرفي كردند. به دنبال يافتن پاسخي براي اين سوال هستيم كه چگونه مي‌توان در مواجهه با حريفان تا بن دندان مسلح تغيير تاكتيك‌هاي متفاوت پياده كرد و يك برگ برنده جديد نشان داد. چنانچه براي اين موضوع مهم چاره‌اي انديشيده نشود در آينده‌اي نه چندان دور به مساله‌اي پيچيده مبدل خواهد شد.