فرصت تاريخي پوتين در خاورميانه براي بايدن
والتر راسل مئاد
اراده پوتين در احياي جايگاه ابرقدرتي روسيه در هيچ جايي خارج از مرزهاي اتحاد جماهير شوروي سابق به اندازه خاورميانه موفق نبوده است. با اين حال، اكنون كه آقاي پوتين هزينه‌هاي ماجراجويي نابسامان خود در اوكراين را محاسبه مي‌كند، مشخص نيست كه آيا دستاوردهاي روسيه در خاورميانه مي‌تواند دوام بياورد يا خير. روسيه با استفاده از اشتباهات امريكا مانند شكست اوباما در اجراي تهديدهاي خود مبني بر پاسخ نظامي به استفاده بشار اسد از سلاح‌هاي شيميايي در جنگ داخلي سوريه، خود را وارد سياست خاورميانه و از رژيم اسد در برابر مخالفان داخلي خود دفاع كرد. موفقيت، زشت اما واقعي، آن مداخله روسيه به‌طور جدي به اعتبار امريكا لطمه زد، اهرم مسكو بر تركيه را افزايش داد، دسترسي روسيه به كشورهاي عربي توليدكننده نفت را افزايش داده و اسراييل را مجبور كرد كه از روسيه براي انجام عمليات عليه نيروهاي نيابتي ايران در سوريه اجازه بگيرد. دولت بايدن سال اول خود را صرف بدتر كردن شرايط در خاورميانه كرده و سياست‌هاي خود را بر احياي توافق هسته‌اي با ايران، تحقير كاستي‌هاي واقعي و تخيلي اعراب خليج‌فارس و اسراييل، مخالفت با توليد سوخت‌هاي فسيلي و تغيير اولويت‌هاي استراتژيك امريكا از خاورميانه به سمت آسيا متمركز كرد. نتايج اين راهبرد را مي‌توان در ناكام ماندن تلاش‌هاي امريكا براي سوق دادن اسراييل به موضع قوي ضد روسيه يا متقاعد كردن اعراب براي حمايت از سياست امريكا در اوكراين از طريق افزايش توليد نفت و گاز براي پايين نگهداشتن قيمت‌هاي جهاني مشاهده كرد. اين مسائل مربوط به فوريه بود. اما از آن زمان، جنگ اوكراين به جايگاه روسيه در خاورميانه آسيب زده و در مقابل موضع امريكا را تقويت مي‌كند. شكست پوتين در اوكراين، تصوير يك بازنده را از او خواهد ساخت و ضعف يكي از گناهان نابخشودني در خاورميانه است. با شكست هر روزه پوتين در سوريه، و تشديد واكنش غرب به اين تهاجم، روسيه ضعيف‌تر و امريكا قوي‌تر جلوه مي‌كند. فراتر از آن، به نظر مي‌رسد اين جنگ واقع گرايي لازم را به تفكر دولت بايدن تزريق مي‌كند. حاميان دموكراسي ويلسوني در دولت بايدن ممكن است دوست داشته باشند محمد بن سلمان وليعهد سعودي را با سخنراني‌هاي اخلاقي، ادب كنند، اما به كمك او براي مهار افزايش قيمت‌هاي انرژي كه اقتصاد جهاني و آينده حزب دموكرات را تهديد مي‌كند، نياز دارند. روابط ايالات متحده و اسراييل، يكي از صميمي‌ترين و موثرترين شراكت‌ها در جهان، قبل از حمله پوتين به اوكراين نيز تحت فشار بود. ادغام صنايع دفاعي و فناوري اسراييل و امريكا به‌طور قابل توجهي به امنيت و رفاه هر دو كشور كمك مي‌كند و حمايت عمومي گسترده از اسراييل در ميان راي‌دهندگان امريكايي مي‌تواند به حفاظت از سياست خارجي امريكا در برابر انزواطلبي كمك كند. با اين حال، نگراني امريكا از سياست‌هاي راست‌گرايانه اسراييل در قبال فلسطيني‌ها و نگراني‌هاي اسراييل در مورد سياست امريكا در قبال ايران و تعهد بلندمدت ما به منطقه، رابطه را در معرض آزموني جدي قرار مي‌دهد. امريكايي‌ها گاهي قدرت عوامل گرايش اسراييل به روسيه را دست‌كم مي‌گيرند. تقريبا 1.2 ميليون اسراييلي از اتحاد جماهير شوروي سابق (از جمله اوكراين) مهاجرت كردند و بسياري از آنها روابط شخصي، فرهنگي و اقتصادي با خانواده‌ها و دوستان خود در آن كشورها دارند. از نظر ايدئولوژيك، ليبراليسم ضدصهيونيستي موسوم به «بيداري» به صورت فزاينده بسياري از اسراييلي‌ها را از امريكا دور مي‌كند. در آغاز تهاجم روسيه، رهبران اسراييل به وضوح در تلاش بودند تا نياز خود به روابط خوب با روسيه و تعهد خود به اتحاد آشفته با امريكا را متعادل كنند. اما از آن زمان، به نظر مي‌رسد وقايع اين دو متحد قديمي را دوباره به سمت يكديگر سوق داده است. بي‌ميلي دولت بايدن در پذيرش خواسته‌هاي حداكثري ايران به عنوان بهاي برقراري مجدد توافق هسته‌اي دوران اوباما، بسياري از اسراييلي‌ها را به سياست قوي‌تر امريكا در منطقه اميدوار مي‌كند. عملكرد رييس‌جمهور يهودي اوكراين بسياري از اسراييلي‌ها را همراه كرده و در حالي كه آقاي پوتين در تلاش است تا ناسيوناليسم روسي را در مبارزه با غرب، با خود همراه كند، همراهان او سراغ افسانه‌هاي يهودستيزانه - مثل افسانه يهودي بودن آدولف هيتلر- رفتند كه در محافل ناسيوناليست روسيه هميشه عنوان مي‌شده اما اكنون تلنگري است به يهوديان درباره عمق ريشه‌هاي يهودي‌ستيزي در تاريخ و فرهنگ روسيه.ايجاد يك شبكه متحد در خاورميانه شامل اعراب و اسراييل كه منافع حياتي امريكا را با هزينه محدود حفظ مي‌كرد، يكي از دستاوردهاي بزرگ امريكا در جنگ سرد بود. اشتباهات فاحش قرن بيست و يكم توسط روساي جمهور جمهوري‌خواه و دموكرات اين دستاورد را به خطر انداخت. جنگ آقاي پوتين به پرزيدنت بايدن فرصتي تاريخي براي احياي اين دستاورد مي‌دهد. جنگ در اوكراين به دولت يادآوري كرده است كه خاورميانه براي امنيت امريكا و سلامت سيستم جهاني كه امريكايي‌ها اميدوارند از آن دفاع كنند، حياتي است. سوال اين است كه آيا دولت مي‌تواند از سياست‌هاي شكست خورده اوباما و بايدن جدا شده و چارچوبي واقع‌بينانه براي پيشتازي مجدد امريكا در خاورميانه ايجاد كند؟
منبع: وال‌استريت ژورنال/ترجمه: انتخاب