حتي اگر چين و عربستان و امارات هم نباشند...
اينكه نميتوانيم ميزبان باشيم خجالتآور است
سامان سعات
چين همانند بازيهاي آسيايي از ميزباني جام ملتهاي آسيا ۲۰۲۳ هم انصراف داد. بعد از اينكه چينيها گفتند نميتوانيم مسابقات جام ملتهاي آسيا را برگزار كنيم، كنفدراسيون فوتبال قاره كهن ميزباني را به كشور عربستان پيشنهاد داد. عربستان هم بنا به دلايلي نپذيرفت و سپس نوبت به امارات رسيد. طي دو، سه روز گذشته ميزباني از مهمترين تورنمنت آسيا به امارات كه در سال ۲۰۱۹ هم ميزبان مسابقات بود پيشنهاد شد اما در كمال تعجب اماراتيها هم نپذيرفتند. حال طبق شنيدهها فرصتي كه معمولا كشورها براي آن سر و دست ميشكنند يعني ميزباني از يك تورنمنت مهم روي هوا مانده و هيچكس آن را گردن نميگيرد. گويا كره و ژاپن آخرين شانسهاي AFC براي برگزاري آبرومندانه جام ملتهاي آسياست، چراكه قطر هم بعيد است چند ماه بعد از برگزاري جام جهاني بخواهد درگير يك تورنمنت بزرگ ديگر شود.
اينكه چرا با وجود نپذيرفتن چين، عربستان و امارات باز هم نامي از ايران برده نميشود كه بتواند ميزباني مسابقات را برعهده بگيرد، بينهايت شرمآور است. درست همانطور كه رضا عنايتي در گفتوگوي بهاري خود با روزنامه اعتماد مطرح كرد و گفت: «وقتي به كشورهاي اطراف نگاه ميكنيم خجالت ميكشيم.» مخصوصا كه اين اطمينان وجود دارد كه حتي اگر كرهجنوبي و ژاپن هم ميزباني را نپذيرند باز هم ايران شانسي براي كسب ميزباني ندارد. واقعا مقاماتي كه در حوزه توسعه تجهيزات ورزشي هستند از خودشان سوال كنند كه در اين سالها چه كردهاند كه حتي در صورت نبودن كشورهاي چين و عربستان و امارات و كره و ژاپن باز هم ايران جزو كشورهاي قابل قبول در بحث زيرساختهاي ورزشي نيست.
ميزباني جام ملتهاي ۲۰۲۳ با توجه به انصراف چين و عربستان و امارات ميتوانست فرصت خوبي براي فوتبال ايران باشد كه با كسب ميزباني دوباره، اعتبار خود را در فوتبال آسيا به رخ بكشد و با نسل فوقالعادهاي كه در اختيار دارد بعد از سالها به مقام قهرماني نيز برسد. تصور اينكه چه شور و حرارتي در كشور از برگزاري جام ملتهاي آسيا شكل ميگرفت غيرقابل توصيف است. با اين حال چنين چيزي صرفا در حد خيال باقي خواهد ماند. نگاهي به ورزشگاههاي ليگ برتر، وضعيت امكانات نرمافزاري و سختافزاري و تنشهاي سياسي كشور ثابت ميكند كه كنفدراسيون فوتبال آسيا ميزباني جام ملتها را به ايران نخواهد داد.
دردناك آنجاست كه متاسفانه با روندي كه در كشور وجود دارد در دورههاي بعدي نيز نميتوان اميدوار بود كه ايران بتواند با كشورهاي شرق آسيا يا حاشيه خليجفارس براي ميزباني مسابقات معتبر رقابت كند.