نازك خيال

اي آن كه گاه گاه ز من ياد مي‌كني                              پيوسته شادزي كه دلي شاد مي‌كني
گفتي: «برو!» وليك نگفتي كجا رود                              اين مرغ پر شكسته كه آزاد مي‌كني
پنهان مساز راز غم خويش در سكوت                            باري، در آن نگاه، چو فرياد مي‌كني
اي سيل اشك من! ز چه بنياد مي‌كني؟                             اي درد عشق او! ز چه بيداد مي‌كني؟
نازك‌تر از خيال مني، ‌اي نگاه! ليك                                با سينه كار دشنه پولاد مي‌كني
نقشت ز لوح خاطر سيمين نمي‌رود                                      اي آن كه گاه گاه ز من ياد مي‌كني
سيمين بهبهاني