13 نكته از سفري غيرمنتظره به ايران دوم
5- كردستان عراق آزادي و نا امني را در آغوش هم تجربه مي‌كند. در شهر اربيل آزادي‌هاي سياسي و اجتماعي و فرهنگي فراتر از استانداردهاي خاورميانه رعايت مي‌شود. اما اين آزادي در آغوش شبحي از ناامني پنهان است. ساعت از دو نيمه شب گذشته بود كه بانويي محترم با پوششي راحت جلوي هتل رامادا منتظر تاكسي بود اما به فاصله نيم متر جلوي هتل چهار پيشمرگ كرد با سلاح گرم مشغول نگهباني بودند. علاوه بر اين در ورودي هتل شما بايد از دروازه امنيتي عبور مي‌كردي و يك نفر حتما شما را تفتيش مي‌كرد كه مبادا سلاح كمري به همراه داشته باشي.
6- اربيل به مثابه يك كارگاه ساختماني نيمه تعطيل در چشمم ظاهر شد. مسيرهاي كه رفتيم جاهايي كه ديديم با انبوهي از ساختمان‌هاي نيمه‌ساز روبه‌رو مي‌شديم. از يكي از همراهان پرسيدم ماجرا چيست؟ گفت: تا پيش از حمله داعش ما داشتيم با سرعت مدرن مي‌شديم اما داعش ترمز ما را كشيد. اين ساختمان‌هاي نيمه‌كاره صداي كشيدن آن ترمز است.
7- كاك مسعود بارزاني در دهه هفتم عمرش بسيار تلخ است. از سخنانش مي‌شد استنباط كرد به‌شدت از اعتماد به امريكايي‌ها و سياستمداران عراقي پشيمان است. اين پشيماني چنان در جانش نشسته كه تلخي‌اش هر شنونده‌اي را تلخ مي‌كند. احساس مي‌كنم رهبر بزرگ كردها از اينكه بعد از سقوط بغداد اعلام استقلال نكرده خودش را سرزنش مي‌كند.
8- كاك نيچروان بارزاني يك ايران‌دوست تمام‌عيار در راس حكومت اقليم كردستان است. وقتي درباره ايران، فرهنگ ايران، ادبيات ايران سخن مي‌گويد شنونده‌اش را سر ذوق مي‌آورد. نكته جالب در ديدار با كاك نيچروان بارزاني اين بود كه سه نفر از كردهاي ايران سخن گفتند تقريبا هشتاد درصد سخنان‌شان را متوجه نشدم (به رغم اينكه بر كردي كلهري تسلط كامل دارم) اما وقتي كاك نيچروان سخن گفت بيش از 80 درصد از سخنانش را متوجه شدم.
9- بهانه حضور ما (ايراني‌هاي كردتبار) در اربيل پايتخت اقليم كردستان، رونمايي از تلاش پنج‌ساله روزنامه‌نگار شناخته‌شده ايراني كاك بهرام ولدبيگي پيرامون جنبش بارزاني‌ها بود. اين مجموعه در 6 جلد و به سه زبان (فارسي، كردي، عربي) كليه اسناد مربوط به فعاليت‌هاي سه رهبر بزرگ كردهاي بارزان را در بر گرفته است.
بهرام ولدبيگي كوشيده اسناد دولتي و مطبوعاتي را ازدو كشور، ايران و تركيه در سه دوره قاجار، پهلوي و معاصر را گردآوري و همه آنها را در يك مجموعه شش جلدي توسط نشر ثالث در تهران منتشر كند. البته در اهميت اين مجموعه شش جلدي همين بس كه تمام مقامات ارشد حكومت اقليم كردستان در مراسم رونمايي آن حاضر شدند.
10- جوانان كرد عراقي به‌شدت سياست‌زده و حزب‌زده هستند. همين باعث شده كه هيچكدام به ديگر فعاليت‌هاي فكري مانند هنر و ادبيات چندان توجهي نكنند. سينما در اين شهر چندان رايج نيست و سينماگر بنام و پر آوازه‌اي هم در اين شهر زيست نمي‌كند.
11- سياست‌هاي ايران در اقليم هرچه بوده من اطلاعي از كم و كيفش ندارم اما از آب معدني كه در كافه‌ها سرو مي‌شود تا مال‌ها و ساختمان‌هايي كه در حال ساخت بود و ماشين‌هايي كه در خيابان‌ها مي‌چرخيدند حتي كارگراني كه در هتل‌ها و رستوران‌ها كار مي‌كردند نشان از غيبت بزرگ ايراني‌ها در مناسبات اقتصادي اقيلم دارد. به رغم اينكه مسوولان دولت اقليم بسيار به ايران و ايراني‌ها علاقه نشان مي‌دهند، غيبت محصولات ايراني در همه سطوح نشان مي‌داد يك جاي كار ايراد دارد.
12- اقليم كردستان به نظرم ايران دوم است. اين را در سالن پذيرايي كاخ رياست‌جمهوري به آقاي علي جعفريه مدير عزيز نشر ثالث بعد از ناهار گفتم. وقت بيرون آمدن از سالن، يك تخته فرش ايراني با مينياتور ايراني با شعر فارسي به ديوار كاخ نصب شده بود. به او گفتم اگر اينجا ايران نيست پس كجا ايران است؟
13- هم در سخنراني كاك مسعود بارزاني در روز رونمايي از كتاب جنبش بارزان هم در ديدار مهمانان كرد تبار كاك نيچروان بارزاني نكته جالب برايم شعر خواني به فارسي بود. هردو رهبر اقليم در سخنان‌شان خود را بي‌نياز از ادبيات فارسي و گنج گران اين زبان نديدند.