زبان فارسي، الهام‌بخش شاهكارهاي نگارگري

هفدهمين نشست از سلسله ‌نشست‌هاي «زبان‌شناخت» با موضوع «خدمات متقابل زبان فارسي و نگارگري قديم ايران» برگزار شد. اين نشست را دفتر پاسداشت زبان فارسي حوزه در سالن طاهره صفارزاده برگزار كرد. هادي بابايي‌فلاح درباره جايگاه مغفول هنر نگارگري در ترويج زبان فارسي گفت: هر دو حوزه «زبان فارسي» و «نگارگري قديم ايران» خدمات نسبتا يكساني را نسبت به هم ارزاني داشته و بده‌بستان پاياپاي و يكساني نسبت به هم داشته‌اند. زبان فارسي هم منبع شكل‌گيري شاهكارهاي نگارگري قديم ايران بوده و به جرات مي‌توان گفت كه قالب شعر، مهم‌ترين حافظ زبان فارسي طي بيش از هزار سال گذشته بوده است. از طرف ديگر، «شعر» قالبي براي بيانات عاطفي، حكمي، عرفاني و حماسي در زبان فارسي و مهم‌ترين منبع براي شكل‌گيري شاخص‌ترين آثار نگارگري تاريخ ايران بوده است.
محمدرضا سنگري، استاد زبان وادبيات فارسي هم ‬به بسامد وجوه حماسي، مردمي و حكومتي و تغزلي يا عاشقانه در نگارگري ايراني اشاره كرد و توضيح داد: آنچه اتفاق افتاده در فضاي دربار است و دراينجا وجه حماسي كه كانون آن در شاهنامه فردوسي است، مورد نياز حكومت بوده و بنابراين به آن خيلي توجه شده است. در وجه مردمي هم، وعظ و اخلاق كار خودش را مي‌كند. به همين خاطر، اين وجوه سه‌گانه يگانه به عرفان ميدان نمي‌دهند؛ چون عرفان متعلق به طبقه خواص است و پايگاه حكومتي ندارد.
مهدي صالحي، ويراستار هم گفت كه هنرمندان بعد از مشروطه از عرصه و فضاي زبان فارسي فاصله گرفته‌اند و توضيح داد كه ديگر كمتر اثري برگرفته از متون زبان و ادبيات فارسي در وادي حكمت يا حماسه نوشته مي‎شود. او گفت: رسانه‌هاي تصويري روز به روز بيشتر تقويت مي‌شوند ولي تقريبا ردپاهايي از اين متون نيست. مثلا اگر فضايي از معماري نشان مي‌دهيم، اثري از زبان و ادبيات در اين فضا حضور ندارد.
اين مدرس ويراستاري از جريان‌سازي هنري صورت گرفته در نگارگري و تلفيقي كه از هنرهاي گوناگون در آن صورت گرفته است، گفت و انجام كارهايي براي ايجاد زمينه سياستگذاري زباني و ادبي در اين عرصه را ضروري دانست.