بنيانگذاران جنبش عدم تعهد
در فاصله شش سال بين 1955 تا 1961، تعدادي از رهبران جهان سوم، به خصوص سوكارنو، جمال عبدالناصر سياستمدار مصري، نهرو، نكرومه رهبر غنا و مارشال تيتو، رهبر يوگسلاوي در ملاقات‌ها و مذاكراتي كه داشتند، كم و بيش بر اساس همان اهداف اعلام و تصويب شده در كنفرانس باندونگ، زمينه‌ساز ايجاد يك جنبش نوين جهاني در جهت استقلال از سيطره سياسي و نظامي ابرقدرت‌هاي شرق و غرب شدند. در سال 1961، در نشستي در بلگراد، 25 كشور جنبش عدم تعهد را بنياد نهادند. در فاصله كنفرانس باندونگ تا تاسيس جنبش عدم تعهد، ايران با پيوستن به پيمان بغداد و سپس پيمان سنتو، رسما وارد اتحاد نظامي منطقه‌اي با امريكا و بريتانيا شد و امكان عضويت در جنبش عدم تعهد را از دست داد.