كمپين اعتراض به قطع درختان وليعصر
درختان وليعصر چرا خشك مي‌شوند كه قطع شوند
فرزانه قبادي
كاغذهاي رنگي كوچك كه به اندازه يك جمله جا دارند، رو تنه بريده شده درختي صد ساله در بلندترين خيابان خاورميانه رديف شده‌اند، در پس‌زمينه تصوير، بناي تئاتر شهر قرار دارد، ساختماني كه شهرداري تهران با او هم مهربان نبوده. هفته پيش تصويري در شبكه‌هاي مجازي منتشر شد كه براي چندمين بار خبر از قطع درختان خيابان وليعصر توسط شهرداري مي‌داد، اين خبر بهانه‌اي شد تا ستار وزيري و محمد حسيني با همكاري گروه بهارستان در اقدامي معترضانه در قالب اثري مفهومي «كمپين حمايت از درختان وليعصر» را تشكيل دهند. در اين كمپين پيام‌هاي مردم را كه روي كاغذهاي كوچك رنگي ثبت شده‌اند به عنوان نمادي از يك نهال نو بر باقيمانده تنه درخت نصب كرده‌اند. گويي هر عابر به جاي يك درخت بريده شده، يك نهال نو را در حاشيه وليعصر كاشته است. ستار وزيري در رابطه با پيام اين كمپين به «اعتماد» مي‌گويد: «ما در اين كمپين قبل از هر چيز مي‌خواهيم بپرسيم كه اين درختان چرا خشك مي‌شوند، چون شهرداري براي توجيه قطع اين درختان مي‌گويد كه اينها خشك شده‌اند و اگر قطع نشوند ممكن است باعث بروز حادثه شوند، اما سوال اين است كه چه عوامل زيست‌محيطي باعث مي‌شوند كه چنار كه مي‌تواند عمر طولاني داشته باشد و درخت مقاومي است، خشك شود.» در اين كمپين عابران خيابان وليعصر لحظه‌اي كنار درختان بريده شده مي‌ايستند و بعد جمله‌اي را روي كاغذي كه در اختيارشان قرار مي‌گيرد ثبت مي‌كنند، وزيري مي‌گويد: «ما از رهگذران مي‌خواستيم تا روي كاغذ جمله‌اي خطاب به درخت يا كسي كه آن را قطع كرده بنويسند، استقبال خوبي هم شد و ما اين كاغذها را روي تنه بريده شده درختان قرار داديم اما هنوز 24 ساعت از اين كار نگذشته بود كه ماموران شهرداري مجددا با اره درخت را از قسمت پايين‌تري بريدند و تمام دلنوشته‌ها را از بين بردند، انگار با اثر مفهومي ما يك برخورد مفهومي كردند، يعني با اره دلنوشته‌هاي مردم كه نماد نهال در اين كمپين بودند، بريدند.» وزيري در مورد نوشته‌هاي مردم مي‌گويد: «مطالب جالبي روي كاغذها نوشته شد، از جمله اينكه نوشته بودند: «وليعصر را بدون درختانش نمي‌شناسم، هر درخت يك نفس، آنچه بايد قطع شود درخت نيست، اينجا ديگر وليعصر سابق نيست.» به اعتقاد وزيري كار شهرداري متناقض است، از طرفي در ايام نوروز هنرمندان را دعوت مي‌كند تا در قالب طرح بهارستان با ارايه آثار هنري توجه مردم را به درختان وليعصر معطوف كند و از طرفي چنين برخوردي با درختان مي‌كند. اينها همه در حالي است كه نام خيابان وليعصر به عنوان طولاني‌ترين خيابان تهران و خاورميانه با چنارهاي قديمي‌اش دي ماه سال 90 در فهرست آثار ملي ثبت شده است و هرگونه دخل و تصرف در آن بايد با استعلام از ميراث فرهنگي صورت گيرد. درختان كهنسال اين خيابان با بهانه خشك شدن قطع مي‌شوند، اما كسي به پاسخ اين سوال فكر نمي‌كند كه چه روندي موجب خشك شدن اين درختان مي‌شود و چه سياست‌ها و رفتارهايي در اين خيابان باعث مي‌شود اين درختان 100 ساله خشك شوند و در نهايت شهرداري اقدام به قطع آنها كند و به طور كلي نهاد متولي حفاظت از هويت اين خيابان ملي چه كسي است؟ اگر اين خيابان ميراث ملي است شهرداري چرا اينقدر مستقل در مورد اين درختان تصميم مي‌گيرد و تصميمش را اجرايي مي‌كند؟