بحران لباس
به استقلال رسيد
آبي و نارنجي. استفاده از اين دو رنگ در لباس مخصوص كاروان ايران براي رژه المپيك، فضاي شبكه‌هاي اجتماعي را تحت‌تاثير قرار داد. طراحي اين لباس آنقدر فاجعه‌بار و باورنكردني بود كه حتي مديران ارشد ورزشي كشور ناچار به پاسخگويي شدند و وعده تعويض آن با طرح‌هايي ديگر را به رسانه‌ها دادند.
تصور مي‌شد اين افتضاح همين‌جا دفن خواهد شد اما فقط چند روز بعد، نخستين بازي استقلال در ليگ برتر شانزدهم با اتفاقي به مراتب عجيب‌تر براي لباس‌هاي اين تيم همراه شد. استقلالي‌ها در شروع فصل با برند لي‌نينگ براي طراحي لباس به توافق رسيدند. براي اين لباس‌ها حتي يك مراسم معارفه هم برگزار شد اما هيچ بازيكني در آن حضور نداشت تا مشخص شود لباس لي‌نينگ اساسا براي همه بازيكنان كوتاه است.
در فاصله‌اي كوتاه با برگزاري مسابقه، تيم تداركات استقلال ناچار شد با دوختن پارچه سفيد به لباس‌ها، آنها را كمي بلندتر كند. شاهكاري كه براي مخاطبان تلويزيوني مسابقه حيرت‌انگيز به نظر مي‌رسيد. از اسپانيا تا تركيه، همه باشگاه‌هاي حرفه‌اي دنيا هر سال مبلغ زيادي از توليدكننده‌هاي لباس‌شان دريافت مي‌كنند. در ايران اما طراحي لباس براي ورزشكارها هرگز از مرزهاي آبروريزي فاصله نمي‌گيرد. طبيعتا با توجه به نقص كپي‌رايت و بازار نه‌چندان جذاب براي فروش، برندهاي معتبر خارجي تنها در صورت دريافت مبلغ هنگفتي پول حاضر به توليد لباس‌هاي باشگاه‌هاي ايراني هستند اما اين به آن معني نيست كه باشگاه‌هاي ايراني مجبورند به سراغ بي‌اعتبارترين برندها بروند و چنين اتفاق‌هاي دردناكي را رقم بزنند. استقلال، نخستين تيمي است كه لباسش در ليگ شانزدهم تبديل به سوژه رسانه‌ها مي‌شود اما ترديدي وجود ندارد كه اين اتفاق براي باشگاه‌هاي ديگر نيز رخ خواهد داد؛ باشگاه‌هايي با لباس‌هاي بدقواره كه يا بلند هستند، يا آب مي‌روند يا به سرعت پاره مي‌شوند؛ لباس‌هايي زشت با خلاقيت كم
و پارچه‌هاي اضافه.