بازنگري سياست‌ها درباره سوريه ماحصل افزايش همكاري ايران و روسيه
همان طور كه تحولات موجود منجر به افزايش همكاري‌ها ميان ايران و روسيه و همچنين تركيه شده است، مي‌تواند آن روي ديگر خود را هم به نمايش بگذارد. با اين حال، علني شدن استفاده روسيه از پايگاه‌هاي هوايي ايران و استقرار بمب‌افكن‌هايش مي‌تواند اثراتي خرد و كلان را به همراه داشته باشد. مهم‌ترين تاثيري كه اين مساله مي‌تواند به همراه داشته باشد آن است كه بازيگران درگير در بحران سوريه از جمله اعراب را به تغيير يا حداقل اصلاح و تعديل در برخي از سياست‌هاي‌شان در قبال سوريه وادار كند. بي‌ترديد بازيگران حاضر در سوريه در اين باره بازنگري‌هايي در سياست‌هاي اعمالي‌شان خواهند داشت تا در صحنه معادلات منطقه بتوانند هزينه‌هاي كمتري را پرداخت كرده و سودهاي بيشتري را دريافت كنند. با اين وجود، ترديدي نيست ايران براي حل بحران سوريه بايد از تمامي ظرفيت‌هاي موجود استفاده كند و با همه همسايگان خود، به ويژه روسيه روابط مثبتي داشته باشد اما نكته‌اي را هم بايد مورد توجه قرار دهيم، آن است كه ايران نبايد تمامي تخم‌مرغ‌هاي خود را هم در سبد روسيه سرمايه‌گذاري كند. نكته مهمي كه ايران بايد بداند، آن است كه اينك ايران بازيگر بسيار مهمي در سطح منطقه و به ويژه سوريه است. از سويي، ايران در همكاري‌اش با روسيه بايد متوجه اين نكته باشد كه روس‌ها در زمان‌هايي هم كه منافع‌شان ايجاب كرده است، برخلاف انتظار و خواست ايران عمل كرده‌اند كماآنكه مشاهده كرديم آنها به بهانه تحريم‌ها، از تحويل سامانه موشكي اس 300 خودداري كردند و به قطعنامه‌هاي تحريمي عليه ايران در شوراي امنيت راي مثبت دادند و تنها پس از ماجراي اوكراين به ايران نگاه مثبت‌تري كردند و با توجه به نگاه معامله‌گرانه اين كشور امكان دارد كه در بحران سوريه ايران را تنها بگذارند. ايران در سوريه نبايد همكاري‌هاي خود را مطلق به طرف يا كشور كرده و آزادي مانور خود در تعاملات سياسي و امنيتي را محدود كند.