دستگاه‌هاي تبليغي ما و سكوت در جهان اسلام
راستي چرا امت اسلامي تا اين حد به سكوت دردناك دچار شده‌اند و كمترين احساس‌هاي انساني و اسلامي در آنها به توليد حركت و جوشش و حداقل سوال نمي‌انجامد؟ در اين ميان نبايد از يك نكته بسيارمهم موجود در اين ماجرا عبور كرد و آن را ناديده گرفت.
در كشور ما دستگاه‌هاي متعددي چون مجمع تقريب مذاهب‌اسلامي، مجمع جهاني اهل‌بيت، دفتر تبليغات اسلامي، سازمان تبليغات اسلامي و ديگر مراكز تبليغي وجود دارند كه از بودجه عمومي ارتزاق مي‌كنند و همه‌ساله انواع همايش‌ها، سمينارها، هم‌انديشي‌ها و كنفرانس‌هاي بين‌المللي را با دعوت از شخصيت‌هاي جهان اسلام برگزار مي‌كنند. اكنون بايد اين پرسش جدي را در برابر آنان گذاشت كه در بالا بردن سطح بينش سياسي روشنفكران و علماي جهان اسلام چه نقشي داشته‌اند؟ در برابر اين همه هزينه‌اي كه از بيت‌المال مي‌شود آيا مي‌شود به اين بسنده كرد كه هر سال صدها نفر بيايند و در بهترين هتل‌هاي تهران و مشهد اقامت كنند و چند سخنراني بشنوند و هدايايي بگيرند و بروند و هنگام واقعه‌اي چون منا كلمه‌اي از زبان‌شان نشنويم؟ مشكل كجا بوده و هست؟ آيا منطق ما روشن و مستحكم نبوده است؟ آيا چنين روش‌هايي اصولا نتيجه‌بخش نيستند؟
آيا در تبليغ كاربردي و عملي دچار كليشه‌ها شده‌ايم و به روزمرّگي‌ها گرفتار؟ آيا شخصيت‌هاي اصلي و اثر‌گذار دعوت ما را اجابت نمي‌كنند؟ اگر با صرف اين همه هزينه تبليغي هيچ نتيجه ملموسي حاصل نمي‌شود و آنان كه مي‌آيند و مي‌روند گوش‌شان بدهكار ما نيست چه دليلي دارد كه همچنان سفره‌هاي بزرگ براي ميهمانان مختلف خارجي ترتيب دهيم؟
آيا اين انتظار بزرگي است كه صدها بلكه هزاران ميهماني كه طي ساليان گذشته به كشور فرا‌خوانده‌ايم، بيانيه‌اي بدهند و ضمن تسليت جان دادن حجاج مسلمان از دولت عربستان سوال كنند كه علت اين حادثه چه بوده است؟ ما در همه زمينه‌ها، حتي در زمينه كارهاي كليشه‌اي نيازمند بازنگري دقيق و علمي و مسوولانه هستيم.