پايان بي‌عدالتي انتخاباتي

يكي از مشكلات جدي در انتخابات‌هاي مجالس در كشور ما اين است كه بر اساس قاعده اصلي انتخابات يعني «عدالت» و «مساوات» تنظيم نشده است و متاسفانه انتخابات مجلس بر اساس روابط تبعيض‌آميز ميان مناطق شكل گرفته است. ما هفت نوع منطقه انتخاباتي در كشور داريم كه شايد حداكثر بتوانند به پنج يا شش كانديدا راي بدهند اما در تهران مردم مي‌توانند به 30 كانديدا راي بدهند. قانونگذار تصور كرده است كه شهروندان تهراني يا هر كسي كه در زمان انتخابات در تهران حضور داشته باشد، مي‌تواند به يك ليست 30 نفره براي نمايندگان تهران در مجلس راي بدهد. اين در حالي است كه چنين وضعيتي براي 85 حوزه انتخابيه ديگر كشور حاكم نيست و در ساير حوزه‌هاي انتخابيه افراد مي‌توانند حداكثر به دو كانديدا راي بدهند. به نظر مي‌رسد تداوم چنين وضعيتي به مصلحت نيست و راه‌هاي بهبود بخشيدن به اين موضوع نيز همين راهكاري است كه مجمع تشخيص مصلحت نظام در نظر گرفته است. من حتي پيشنهاد مي‌كنم تهران را به 20 منطقه انتخاباتي تقسيم كنيم و بر اساس جمعيت هر منطقه زمان‌بندي صورت بگيرد با اين كار عدالت برقرار مي‌شود و هر فرد مي‌تواند به يك كانديدا راي بدهد. همين حالا اگر به سطح شهر يا حتي وزارت كشور به عنوان سياسي‌ترين وزارتخانه مراجعه كنيم مي‌بينيم كه حتي كارمندان وزارت كشور هم نمايندگان تهران را نمي‌شناسند اما اين وضعيت در شهري مثل دماوند برقرار نيست. بايد 290 حوزه انتخابيه در كشور تعريف كنيم و افراد بر اساس حوزه سكونت خود راي دهند. در چنين شرايطي ديگر با مشكلاتي همچون كمبود برگ راي يا حمل و نقل آرا روبه‌رو نخواهيم بود و همه‌چيز روشن مي‌شود. اين رويه هم‌اكنون در پاريس نيز اجرا مي‌شود.