تأكيد بر بلاغت يا سخنوري
يكي از قديمي‌ترين متوني كه درباره رابطه زبان و قدرت وجود دارد مكالمه سقراط با گورگياس سوفسطايي است كه افلاطون در قرن پنجم پيش از ميلاد آن را به صورت كتاب درآورده است. افلاطون، در اين متن، بر بحث بلاغت يا سخنوري تاكيد مي‌كند. سوفسطاييان كساني بودند كه مي‌توانستند با قدرت سخن گفتن هر موضوعي را ثابت كنند. افلاطون از زبان سقراط مي‌پذيرد كه قدرت سخن از سيستم مادي بيشتر است و در اين متن نيز گفته مي‌شود كه در مقابل يك سخنور، كسي توان مقاومت ندارد اما اين دليل نمي‌شود كه او، از سخن سوءاستفاده كند و بايد جانب اعتدال را نگه دارد.