جايگاه نظام آموزشي كره‌جنوبي
غزل لطفي
مترجم
آموزش در كره‌جنوبي: آموزش و پرورش در كره‌جنوبي داراي مدارس دولتي و خصوصي است و هر دو نيز از دولت بودجه دريافت مي‌كنند البته بودجه اختصاص يافته به مدارس خصوصي كمتر از مدارس دولتي است. كره‌جنوبي يكي از كشورهاي عضو OECD است كه يكي از بالاترين سطوح خواندن، رياضي و علوم را به دانش‌آموزان ارايه مي‌دهد و در سال2014 داراي بالاترين رتبه آموزشي در آموزش رياضي و علوم در جهان شده است. همچنين كره جنوبي رتبه دوم آموزش در جهان بعد از سنگاپور را دارد.
OECD (سازمان همكاري و توسعه اقتصادي): سازماني است كه 35 كشور عضو آن هستند و اعضاي آن متعهد به اصول دموكراسي و اقتصاد به‌طور آزاد هستند مركز اصلي اين سازمان در كشور فرانسه و شهر پاريس است. اين سازمان در سال 1948 ميلادي جهت همكاري‌هاي اقتصادي در اروپا تشكيل شد و هدف آن بازسازي كشورهاي اروپايي بعد از جنگ جهاني دوم بود و در سال‌هاي بعد، پس از گسترش اعضاي غير اروپايي نيز به آن اضافه شدند در ابتدا نام اين سازمان، سازمان همكاري اقتصادي اروپا بود كه پس از حضور اعضاي غيراروپايي به سازمان همكاري و توسعه اقتصادي تغيير نام داد و اساسنامه جديدي نيز به تصويب رساند.
فرهنگ مردم و نظام آموزشي: آموزش و تحصيل در كره‌جنوبي يك موضوع جدي در جامعه است و يكي از مهم‌ترين اركان زندگي شهروندان كره جنوبي به حساب مي‌آيد تحصيل جزيي از فرهنگ مردم كره‌جنوبي است و هر فرد جهت بالابردن موقعيت اجتماعي و اقتصادي خود ملزم به تحصيلات عالي است. مردم كره جنوبي مي‌دانند جهت حركت چرخ‌هاي اقتصادي جامعه بايد به تحصيل فرزندان خود بها دهند و به فرزندان خود مي‌آموزند كه فقط با ادامه تحصيل خانواده و جامعه به آنها افتخار خواهد كرد. جوانان كره جنوبي براي داشتن يك حرفه عالي و ازدواج موفق تنها راهي كه پيش رو دارند تحصيلات دانشگاهي است. رقابت شديدي براي كسب نمرات بالا در دانشگاه‌ها وجود دارد و دانشجويان برتر داراي فرصت‌هاي بيشتري در زمينه انتخاب شغل هستند. تحصيل در فرهنگ
كره جنوبي كاملا دروني شده است به طوري كه به جوانان ناموفق در تحصيل، در جامعه به عنوان يك شهروند درجه دو نگاه مي‌كنند و داراي موقعيت‌هاي كمتري حتي در ازدواج و داشتن خانواده هستند.
پيوند تحصيل و موفقيت: كودكان كره جنوبي از سنين پايين موفقيت در مدرسه و دانشگاه را به صورت يك فرهنگ مي‌آموزند و ياد مي‌گيرند كه اگر در تحصيل خود موفق نباشند از جامعه و حتي خانواده طرد خواهند شد. اشتغال در شركت‌هايي مانند سامسونگ، ال‌‌جي و هيوندا جزو موفقيت‌هاي جوانان كره جنوبي محسوب مي‌شود كه تنها با داشتن تحصيلات عالي در دانشگاه‌ها به آن دست پيدا مي‌كنند.
سهم بالاي آموزش از توليد ناخالص ملي: دولت كره‌جنوبي نيز جهت بالا بردن سطوح علمي كشورش (بخصوص بعد از جنگ) منابع اقتصادي زيادي را در آموزش و پرورش سرمايه‌گذاري كرده است به‌طوري‌كه در سال 2015، 7/4درصد از توليد ناخالص داخلي صرف همه سطوح آموزش و پرورش شده است.
البته دو انتقاد بزرگ به اين سيستم آموزشي وارد است:
1- ايجاد استرس شديد بين كودكان و نوجوانان جهت راهيابي به دانشگاه و فارغ‌التحصيل شدن با رتبه بالا كه باعث شده آمار خودكشي بين جوانان بالا برود و در سنين نزديك به فارغ‌التحصيلي از دبيرستان و شركت در آزمون ورودي دانشگاه اين آمار بالاتر هم رفته است.
2- تعداد زياد فارغ‌التحصيلان كه فقط انتظار شغل‌هاي تخصصي دارند و خالي ماندن شغل‌هاي مهارتي درجه دو در كشور كه اين ريشه در فرهنگ كره جنوبي دارد. جوانان بايد حتما يقه سفيد (دانشجو يا فارغ التحصيل دانشگاه) باشند و اگر يقه آبي (ماهر در مهارت حرفه‌اي) باشند مورد ننگ خانواده و اطرافيان خود هستند.
منابع :
OECD. org-Wikipedia