ستاره هاي
فرهنگي فوتبال ايران
علي عالي
چند روزي است درباره حمايت يا عدم‌حمايت برخي ورزشكاران نسبت به كانديداهاي رياست‌جمهوري حرف و حديث‌هايي مطرح مي‌شود. محسن مسلمان و مهدي طارمي در صدر اين ليست قرار داشتند. بازيكناني كه محبوب باشگاه و هواداران‌شان هستند و اخباري كه درباره حمايت‌شان منتشر شد را تكذيب كردند. نكته‌اي كه نبايد فراموش كرد، تاثير كم چنين بازيكناني براي مردم است. در حقيقت ديگر مثل گذشته جامعه چندان اهميتي براي بازيكنان و ورزشكاران براي انتخابات قايل نيست و تفاوتي در راي آنها به گزينه‌شان ايجاد نمي‌كند. آنها به جهت تك‌بعدي بودن‌شان در جامعه، متخصصان خوبي در زمين چمن هستند اما بيرون از آن، شخصيت تكامل‌يافته‌اي ندارند. هرچند اين واقعيت به بحث‌هاي فرهنگي و چالش‌‌هاي مهم پيش‌روي باشگاه‌هايي بازمي‌گردد كه پيشوند «فرهنگي» دارند، اما خود بازيكنان هم تلاشي براي ايجاد پايگاه‌هاي اجتماعي براي خودشان نمي‌كنند. همانند علي كريمي كه به‌خاطر «صداقتش» هميشه مورد احترام جامعه بوده و حتي اشتباهاتش در مقاطع مختلف به آساني بخشيده مي‌شود. تاييد يا تكذيب‌هاي امثال مسلمان‌ها و طارمي‌ها تاثيري روي راي ما ندارد اما قطعا در شكل‌گيري شخصيت‌شان در ذهن‌مان نقش مهمي دارد.