سخن اصلي با «الهام‌دهندگان» توهين به رييس‌جمهور
خيلي زود پشيمان مي‌شويد
محمد كاظمي
نماينده مجلس
چه خوب است حداقل وقتي پاي منافع ملي در ميان است، بيگانگان نيات شوم خود را عليه كشورمان آشكارا بيان مي‌كنند از تعارفات بكاهيم و ساده و صريح تهديدها و چالش‌ها و ناهنجاري‌ها را بيان كنيم به آن اميد كه كاستي‌هاي‌مان كمتر شوند و براي رفع و دفع خطرها آماده‌تر باشيم.
ديگر كمتر كسي يافت مي‌شود كه اقدامات زشتي مثل توهين به رييس‌جمهور و معاون اول و نايب‌رييس مجلس در روز قدس كه ظاهرا به جز تهران در برخي از شهر‌ها هم ديده شده است را خودسرانه بداند يا خودجوش بخواند و سازمان‌يافتگي آنان را نفي كند. اگر اين گونه باشد كه هست به جاي خطاب قرار دادن اين پياده نظامان بايد با سازماندهندگان سخن گفت و منتفعان و محركان را مورد شماتت قرار داد و از دستگاه‌هاي مسوول رسيدگي به آنها را درخواست كرد.
راستي چه كسي جرات دارد در روز قدس ودر يك راهپيمايي سراسري كه زير ذره بين همه خبرگزاري‌ها و ناظران داخلي و خارجي قرار دارد تا چند قدمي شخص دوم كشور پيش بيايد، شعار هتاكانه بدهد و بر ماشينش لگد زند و از عواقبش واهمه نداشته باشد؟ آيا به جز اين است كه يك عده قليل در كشور ما احساس مصونيت مي‌كنند و در انواع حوادث مشابه تعقيب‌شان يا بي‌نتيجه بوده است يا به درازا كشيده شده است؟ آيا غير از اين است كه اينان حتي اگر دستور مستقيم دريافت نكرده باشند از انواع تريبون‌ها و روزنامه‌ها و سايت‌ها مرتبا تشويق و تحريك مي‌شوند تا اعمال غيرقانوني خود را پي بگيرند؟
وقتي در مقام هجوم به دولت عده‌اي از رسانه‌هاي مكتوب و غيرمكتوب نقد را به تهمت و بي‌ادبي و فحاشي مي‌آلايند و حتي از تهديد فرو نمي‌گذارند، چه انتظار مي‌رود از كساني كه سال‌هاست نان شعارها و تحركات و تشنج آفريني خود را مي‌خورند و تا ضرب و شتم نماينده شجاعي مثل آقاي مطهري هم پيش مي‌روند؟ مشكل اصلي كساني هستند كه در صحنه رسمي و قانوني و خصوصا در جلب و جذب افكار عمومي كم آورده‌اند و از راي 24 ميليوني آقاي رييس‌جمهور توان كظم غيض خود را ندارند و دم خروس عصبانيت‌شان از زمان اعلام آراي انتخابات پيداست. آنها هستند كه در حساس‌ترين شرايط با پيش كشيدن مسائل فرعي بر شيپور دوگانگي مي‌دمند و حتي از خوشحالي بيگانگان هراسي به دل راه نمي‌دهند. بايد با آنها سخن گفت و هوشيارشان كرد كه بد جور كشتي را سوراخ مي‌كنند كه خود در امواج متلاطم دريا بر آن سوارند. آيا فهميدن اين معنا سخت است كه در راهپيمايي روز قدس مساله‌آفريني و حمله به رييس‌جمهور هديه بزرگي به دولت اسراييل است و رژيم آل سعود هم از آن حظ وافر مي‌برد؟ راستي ما براي رسيدن به مقصود سياسي و جناحي خود تا كجا ملاحظه امنيت ومنفعت ملي را نمي‌كنيم؟ آيا واقعا بايد بلاي كشورهاي خراب شده هم برسرما بيايد تا قدر ملت، رهبري، قانون اساسي و دولت 24 ميليوني را بدانيم؟ مردم در انتخاباتي كه نظام فراهمش كرد و مهر تاييد بر آن نهاد، رييس‌جمهور خود را انتخاب كرده رايي افزون از گذشته به او دادند؛ با كدام معيار عقلي و نقلي و اخلاقي و قانوني عده‌اي بدون وقفه تلاش مي‌كنند تا مردم را از كار بزرگ و تاريخي كه كرده‌اند سرخورده كنند؟ اكنون و در زمان اوج مشكلات اقتصادي و رقص مخالفان ايران در منطقه و معركه‌آفريني تروريست‌ها زمان ياري همه‌جانبه به دولت است، زمان قدرداني از حضور 42 ميليوني مردم در انتخابات است، زمان احترام به انتخاب ملت است و تنها در اين صورت است كه مزاحمت بيگانگان بي‌اثر مي‌شود و پيشرفت كشور راه خود را با توان مضاعف مي‌پيمايد.
متاسفانه عده‌اي با وسايل و زبان‌هاي مختلف مي‌رسانند كه قصد احترام به راي مردم را ندارند و هر روز به بهانه‌اي درصدد بحران‌آفريني هستند تا دولت را از انجام وظايف قانوني خود دور كنند و به خيال خود ميوه عدم موفقيت او را بچينند. دولت مي‌تواند و بايد برخلاف منويات آنان در آرام‌سازي فضا براي كار بيشتر بكوشد. مخالفان افراطي دولت در بد راهي گام گذاشته‌اند و ممكن است نتايج تلخي را متوجه خود و كشور كنند. اينجاست كه همه كساني كه براي كشور دل مي‌سوزانند بالاتر از مرزبندي‌هاي جناحي حداقل با اعلام موضع خود از بدي‌ها و تشنج‌آفريني‌ها و خودسري‌ها و بي‌قانوني‌ها اعلام برائت كنند تا آسيب‌هاي احتمالي از كشور دور شود. تضعيف دولت و مشابه‌سازي‌هاي منحط و بي‌مبنا اگر يك سود به كسي برساند هزار ضرر به مردم و انقلاب و نهادها و اركان قانوني نظام وارد مي‌كند و خيلي زود محركان و انگيزه‌سازان را پشيمان خواهد كرد.