عوارض سنگين نبود وحدت ملي

اهميت وحدت و اجماع ملي بر كسي پوشيده نيست؛ به گونه‌اي كه حتي مساله نتيجه انتخابات به نسبت تاثيري كه انتخابات بر اجماع ملي مي‌گذارد موضوعي فرعي محسوب مي‌شود. اگر انتخابات نتواند منجر به چنين اجماعي شود اساسا فايده‌اي ندارد. مشكل و معضل اصلي و اساسي ما در حوزه سياست همين است و تا زماني كه اين موضوع حل نشود امكان ندارد مشكلات كشور در حوزه‌هاي ديگر حل و فصل شوند. بخش مهمي از راه‌حل مشكلات جامعه منوط به حل تنش ‌هاي شديد ميان جريان‌هاي سياسي و رسيدن به اجماع ملي از طريق گفت‌وگو است. بدون مذاكره و گفت‌وگوي رو در رو و متوازن و مشاركت همه نيروهاي سياسي امكان ندارد كه به وحدت ملي برسيم. بنابراين بيش از هر چيزي نيروهاي سياسي بايد خود را براي گفت‌وگو آماده كنند و در آن پيشگام شوند. امروز به خوبي مي‌توان دريافت كه بسياري از نيروها خلأ چنين گفت‌وگويي را احساس مي‌كنند اما اميدواريم گامي به پيش در اين موضوع گذاشته شود و اقدام موثري صورت بگيرد. بدون وحدت ملي يك جامعه دير يا زود تجزيه مي‌شود و نيروهاي اجتماعي و سياسي يكديگر را خنثي مي‌كنند. به جاي اينكه راه يكديگر را تكميل كنند و به كمك يكديگر بيايند به تقابل با هم برخواهند خاست. نياز نيست براي وحدت ملي ثمراتي را تعيين كنيم و بخواهيم به آن ثمرات دست يابيم. زيرا نبود وحدت ملي به خودي خود عوارض بسيار سنگيني دارد. متاسفانه در ايران مهم‌ترين مشكل ما در حوزه سياست همين است؛ به عبارت ديگر فقدان نگاه بر محور منافع ملي كاملا احساس مي‌شود.