گردهمايي هنرمندان براي تقدير از چهره ماندگار در تئاترشهر
70 سال با علي نصيريان روي صحنه
بابك احمدي
شامگاه شنبه - ۱۷ تيرماه – و در روز تعطيلي سالن‌هاي نمايش، سالن اصلي تئاترشهر شاهد يك اجراي ويژه بود؛ اجرايي براي اهالي فرهنگ و سياست و البته به قصد برپايي مراسم پاسداشت 70 سال فعاليت هنري علي نصيريان روي صحنه تئاتر. در اين شب نمايش «اعتراف» به كارگرداني شهاب حسيني اجراي ويژه داشت و سپس در مراسمي كوتاه و با حضور مهدي شفيعي مديركل هنرهاي نمايشي، علي مطهري نايب‌رييس مجلس شوراي اسلامي، حجت‌الاسلام مازني عضو كميسيون فرهنگي مجلس، صادق زيباكلام، محمدجواد حق‌شناس عضو شوراي شهر تهران، مرتضي كاظمي مشاور وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي، اكبر زنجانپور، ايرج راد، داوود ميرباقري، فاطمه معتمدآريا، كامبيز روشن‌روان، شهاب حسيني، داريوش اسدزاده، حسن فتحي و علي شيرازي از هفت دهه نقش‌آفريني علي نصيريان بازيگر پيشكسوت تئاتر، سينما و تلويزيون تقدير به عمل آمد و كيكي كه به مناسبت اين بزرگداشت تهيه شده بود، توسط اين بازيگر قديمي سينما و تئاتر بريده شد. اتفاقي كه شايد نه تنها براي علي نصيريان بلكه چندسالي است منتظريم با برنامه‌ريزي خانواده هنرهاي نمايشي براي چهره‌هاي شاخص تئاتر ايران از جمله جمشيد مشايخي و محمدعلي كشاورز در سالن اصلي مجموعه تئاترشهر يا تالار وحدت برگزار شود. فاطمه معتمدآريا نيز در سخناني كوتاه نسبت به ادامه برنامه‌هايي از اين دست ابراز اميداوري كرد: «چهره‌هاي پيشكسوتي در ميان حضور دارند كه قطعا بيش از من شايسته حضور روي صحنه اين سالن هستند. اميدوارم ما هميشه براي اتفاقات خوب در سالن زيباي تئاترشهر دور هم باشيم.» اهداي هدايايي از سوي مديركل هنرهاي نمايشي، يك تابلوي نقاشي توسط علي شيرازي، از هنرمندان برجسته تجسمي به علي نصيريان و عكس يادگاري پايان‌بخش مراسم بود.
در ماه‌هاي پاياني سال گذشته و در بهمن‌ماه بود كه بخشي از مراسم پاياني جشنواره بين‌المللي تئاتر فجر به تجليل از دكتر علي رفيعي اختصاص يافت و حاضران در سالن شاهد حضور و اظهارات قابل تامل يكي از بهترين‌هاي تئاتر روي صحنه بودند. به هر حال اين‌بار قرعه به نام علي نصيرياني افتاد كه فعاليت هنري‌اش را سال ۱۳۳۱ از تئاتر «جامعه باربد» يكي از موسسه‌هاي خاطره‌انگيز هنري آن دوران آغاز كرد و در ادامه با تئاتر «سعدي» و گروه شاهين سركيسيان به همكاري پرداخت. همزمان با روي صحنه رفتن به تحصيل ادامه داد و سال ۱۳۳۵ خورشيدي از هنرستان بازيگري تهران ديپلم گرفت. خودش درباره سال‌هاي كودكي و علاقه‌مند شدن به هنر نمايش گفته است: «من متولد 1313 در محله ميدان شاهپور در خيابان مهديخواني هستم، پدرم راننده كاميون بود و من تك فرزند هستم؛ پدرم گاهي حافظ مي‌خواند ولي به آن صورت روحيه هنري نداشت. در آن محله و در آن زمان راديو و تلويزيون در همه خانه‌ها نبود و تازه راديو آمده بود و بعضي‌ها داشتند و بيشترين تفريح و سرگرمي مردم نقالي در قهوه‌خانه‌ها، تعزيه در ماه محرم، نمايش‌ها، سياه‌بازي‌ها و معركه‌‌گيري‌ها بود. من همراه پدرم به قهوه‌خانه مي‌رفتم و نقالي تماشا مي‌كردم؛ در ماه محرم تعزيه مي‌ديدم كه بسيار هيجان‌زده‌ام مي‌كرد. انگيزه من براي ورود به كار نمايش و تئاتر همين نمايش‌هاي عاميانه بود.» اين هنرمند كه دريافت نشان چهره ماندگار هنر ايران - سال 1380 - را در كارنامه دارد در دوران فعاليتش علاوه بر بازيگري به نويسندگي و كارگرداني نيز پرداخت و در سال ۱۳۳۵ جايزه نخستين مسابقه نمايشنامه‌نويسي ايران را براي متن «بلبل سرگشته» دريافت كرد. او همچنين در سال ۱۳۴۲ براي يك دوره مطالعاتي ۶ ماهه به ايالات متحده امريكا سفر كرد.