قطار بي توقف درريل هسته‌اي
هيچ قدرتي قادر نخواهد بود ملت ايران را از اين فناوري و حق بزرگ سلب كند... ملت ايران در اين دستاورد عظيم تاريخي زير بار منت هيچكس نيست.... چرخه سوخت هسته‌اي حق مسلم ايران است و ملت ما، بنده و هيچ مسوولي به هيچ قيمتي زير بار حرف زور امريكا نخواهيم رفت.
علني شدن برنامه‌هاي هسته‌اي ايران
دي ماه : براي نخستين‌بار از فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران در سايت نطنز و رآكتور آب سنگين اراك پرده‌برداري مي‌شود. رييس‌جمهور وقت ايران در گفت‌وگويي رسانه‌اي، فعاليت‌هاي صلح‌آميز هسته‌اي ايران را تشريح مي‌كند و همزمان امريكا با انتشار تصاويري از تاسيسات هسته‌اي ايران خواستار رسيدگي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به موضوع مي‌شود. بخشي از اطلاعات هسته‌اي را يك گروهك مخالف جمهوري اسلامي منتشر مي‌سازد كه ايران آنها را رد مي‌كند. از اين مرحله فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران به قالب يك «پرونده» درمي‌آيد.
2 اسفند: محمدبرادعي، مدير كل آژانس براي نخستين‌بار به ايران مي‌آيد و از تاسيسات نطنز و اراك بازديد مي‌كند. سال سعدآباد
خرداد: محمد برادعي از ايران خواست تا كارشناسان اين سازمان از تاسيسات هسته‌اي ايران ديدار كنند. نخستين قطعنامه شوراي حكام آژانس عليه ايران صادرشد و اين نهاد از ايران مي‌خواهد كه «فورا تمام فعاليت‌هاي هسته‌اي» خود را «متوقف سازد».
تابستان: كارشناسان آژانس وارد ايران شدند و از برخي تاسيسات ايران ديدن كردند. حسن روحاني، دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران، راهبري مذاكرات ايران و آژانس را به دست گرفته است و تلاش براي ايجاد يك كانال گفت‌وگوي شفاف ميان دو طرف ادامه دارد.
21شهريور: شوراي حكام آژانس با اجماع به ايران اولتيماتوم داد كه تا 9 آبان، پروتكل الحاقي را پذيرفته و آن را به اجرا درآورد. آژانس تاكيد كرد كه اگر ايران به اين ضرب‌الاجل توجهي نشان ندهد، پرونده فعاليت‌هاي هسته به شوراي امنيت خواهد رفت. در برابر ايران گفت كه ضرب‌الاجل را نمي‌پذيرد اما مذاكرات تازه‌اي با آژانس را آغاز مي‌كند. ايران به فعاليت‌هاي هسته‌اي خود به شكل معمول ادامه داد.
29 مهر: در پي يك دور رايزني فشرده، سه وزير خارجه اروپايي براي يك سفر نيم‌روزه به تهران آمدند و توافق مشهور به سعدآباد به امضا رسيد. ايران پذيرفت كه بخش‌هاي زيادي از پروتكل الحاقي را به اجرا درآورد، اجازه دسترسي بازرسان آژانس انرژي اتمي به تاسيسات اتمي خود را بدهد و به شكل داوطلبانه براي نخستين‌بار تزريق گاز به سانتريفيوژهاي نظنر را در راستاي راستي‌آزمايي و اثبات صلح‌آميز بودن فعاليت هسته‌اي ايران، تعليق كند. در برابر، انگلستان و فرانسه متعهد شدند تا از ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت سازمان ملل جلوگيري كنند و آلمان در زمينه كمك‌هاي تحقيقاتي به برنامه هسته‌اي ايران اعلام آمادگي كرد. حسن روحاني و كمال خرازي رياست تيم مذاكره‌كننده سعدآباد را بر عهده داشتند و دومينيك دوويلپن، جك استراو و يوشكا فيشر وزيران خارجه سه كشور فرانسه، بريتانيا و آلمان بودند كه به تروييكاي اروپا شهره شدند.پروتكل الحاقي در نهايت از 27 آذر بدون تصويب در مجلس به اجرا در آمد.
4 اسفند: توافقنامه بروكسل به امضا رسيد و ايران متعهد شد ساخت و آزمايش سانتريفيوژهاي مورد نياز براي غني‌سازي را متوقف كند. ساخت قطعات يدكي سانتريفيوژهاي موجود در آن زمان نيز تعليق شد. خاوير سولانا در اين دور، رياست هيات اروپايي را بر عهده گرفت. اروپا به ايران تعهد داد كه پرونده اين كشور در آژانس مختومه مي‌شود.
24 اسفند: پروژه UCF براي توليد كيك زرد در اصفهان آغاز شد.
گشايش هاي جديد
28 شهريور: اقدام‌هاي ايران در توليد انبوه UCF، UF4 و UF6 با قطعنامه شديداللحن شوراي حكام روبه‌رو شد. اين نهاد يك ضرب‌الاجل دوباره به ايران براي «تعليق فوري و قابل اثبات تمام فعاليت‌هاي مرتبط با غني‌سازي» داد.
15 تا 24 آبان: لغو قرارداد|ايران توافق قديمي را لغوشده دانست و گفت كه دليلي براي ادامه تعليق برنامه هسته‌اي وجود ندارد چراكه طرف اروپايي به تعهد خود عمل نكرده است. با اعلام اين خبر، نشست ديگري با حضور نمايندگان ايران، فرانسه، آلمان، بريتانيا و اتحاديه اروپا برگزار شد.
25 آبان: پس از يك نشست طولاني 22 ساعته، توافق پاريس به شكل ديگري احيا شد. ايران تصميم گرفت كه «تعليق كوتاه‌مدت فعاليت توليد UCF و ديگر فرآوري‌هاي اورانيومي» را به شكل داوطلبانه بپذيرد و در برابر كشورهاي اروپايي به وعده بسته شدن پرونده ايران در آژانس عمل كنند. كمال خرازي، وزير خارجه وقت ايران توافق پاريس را يك دستاورد بزرگ خواند و تاكيد كرد كه تعليق برنامه هسته‌اي يك مساله موقتي خواهد بود.ايران همچنين متعهد شده تا به بازرسان آژانس اتمي اجازه بازديد از مراكز هسته‌اي دهد و به سوالات و ابهامات آژانس در مورد ماهيت و ابعاد برنامه هسته‌اي پاسخ دهد. كشورهاي اروپايي هم وعده كاهش تحريم‌ها و افزايش مبادلات تجاري را وعده دادند.
9 آذر: شوراي حكام بدون توجه به توافقنامه پاريس با صدور قطعنامه ديگري خواستار پايان يافتن برنامه غني‌سازي در ايران شد.
سعيد جليلي مي‌آيد
نوروز: دومين مجموعه تحريم‌هاي شوراي امنيت شامل تحريم‌هاي جديد مالي و تسليحاتي تصويب مي‌شود. برخي بانك‌ها و موسسات از جمله سپاه پاسداران هدف اين تحريم‌ها هستند. اين قطعنامه خواستار اجراي فصل 7 از بند 41 منشور سازمان ملل مي‌شود.
20فروردين: ايران اعلام مي‌كند به چرخه سوخت هسته‌اي صنعتي رسيده است.
تابستان: جرج بوش درخواست مخفيانه رژيم اسراييل براي ارسال بمب‌هاي قدرتمند سنگرشكن به ارتش اسراييل را رد كرد و گفت كه امريكا مخالف هرگونه حمله هوايي به تاسيسات هسته‌اي ايران است. اسراييل به جاي آن دست به يك خرابكاري سايبري گسترده در تاسيسات هسته‌اي ايران زد. يك سال پس از آن؛ با نفوذ ويروس استاكس‌نت، كامپيوتر مركزي سايت نطنز آلوده شد.
مهر: علي لاريجاني به دليل اختلاف مديريتي با محمود احمدي‌نژاد از دبيري شوراي عالي امنيت ملي استعفا مي‌دهد و سعيد جليلي جايگزين او مي‌شود. مسووليت مذاكرات بر سر پرونده هسته‌اي ايران از اين پس با اوست. استراتژي ايران در اين مرحله تبديل به «مقاومت» و «سرسختي» در برابر هرگونه فشارها مي‌شود.
15 دي: رهبر انقلاب:دستيابي به انرژي هسته‌اي حق مسلم ملت ايران است.
22 بهمن: محمود احمدي‌نژاد: يك سري ورق پاره به اسم قطعنامه مي‌دهند، اينقدر قطعنامه بدهيد كه قطعنامه‌دونتون پاره بشه.
اسفند: در سومين قطعنامه، تحريم‌هاي شوراي امنيت سازمان ملل كه شامل محدوديتهاي مسافرتي و مالي افراد و شركت‌ها مي‌شود هم به تصويب رسيد. تحريم ايران گسترده‌تر مي‌شود.
نخستين قطعنامه تحريم عليه ايران
علي لاريجاني سلسله مذاكرات تازه‌اي را طراحي مي‌كند و 3+3 يا همان 1+5 جاي تروييكاي اروپايي را مي‌گيرد. البته همچنان طرف مذاكره ايران تروييكاي اروپايي است كه در نشست‌هاي جداگانه‌اي جمع‌بندي نظر سه كشور ديگر را هم منتقل مي‌كند.لاريجاني مي‌گويد كه طرف غربي به جاي دادن امتيازهاي واقعي، «شكلات» هديه مي‌كند و در نتيجه فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران گسترده‌تر پيش مي‌رود. ايران اعلام مي‌كند كه به زودي غني‌سازي 20 درصدي گسترده را آغاز خواهد كرد.
25 خرداد:رهبر معظم انقلاب در ديدار با مسوولان سازمان انرژي اتمي: امروز در دنيا سانتريفيوژهاي نسل چهارم و پنجم هم توليد شده، شما ان شاءلله خواهيد توانست روي دست آنها بزنيد.
خرداد و تير: نشست‌هاي بروكسل بي‌نتيجه مي‌ماند.
9مرداد: نخستين قطعنامه شوراي امنيت درباره پرونده هسته‌اي ايران صادر مي‌شود.
4شهريور: رآكتور آب سنگين اراك وارد مدار شده و انتظار مي‌رود كه به زودي كيك زرد توليد كند.
آذر ماه: نخستين قطعنامه تحريم ايران از سوي شوراي امنيت به تصويب مي‌رسد. ايران قطعنامه شوراي امنيت را رد مي‌كند.
ارسال پرونده به شوراي امنيت
مرداد: ايران به آژانس اتمي اطلاع داد كه مركز فرآوري اورانيوم اصفهان فعاليت‌هايش را بار ديگر از سر خواهد گرفت.
9 آذر:مجلس با تصويب قانوني دولت را ملزم كرد كه در صورت ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت، ايران تمامي همكاري‌هاي داوطلبانه خود را با آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به حالت تعليق درآورد.
دي: نطنز فعاليت خود را از سر مي‌گيرد.
15 بهمن: شوراي حكام با اجماع پرونده ايران را به شوراي امنيت ارجاع كرد.
18 اسفند: رهبر انقلاب در ديدار با اعضاي مجلس خبرگان | توليد انرژي هسته‌اي نياز حقيقي كشور است و مسوولان موظفند بدون تسليم‌‌شدن در برابر فشارها حركت ايران به سمت انرژي هسته‌اي را ادامه دهند...
احمدي‌نژاد مي‌آيد
با ادامه اختلاف‌ها ميان دو طرف، مذاكرات به پس از انتخابات رياست‌جمهوري موكول مي‌شود. به شكل ناباورانه‌اي محمود احمدي‌نژاد كه در ابتدا شانس كمي براي او تصور مي‌شد، توانست از رقبا پيشي بگيرد و رييس‌جمهور شود. در فاصله يك ماه پس از نشستن وي بر صندلي رياست دولت، تمامي فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران از سر گرفته شد. محمود احمدي‌نژاد تاكيد كرد كه اهميتي به «فرستاده شدن پرونده ايران به شوراي امنيت» نمي‌دهد و به اين ترتيب، ريل سياستگذاري هسته‌اي نيز تغيير كرد؛ حسن روحاني جاي خود را به علي لاريجاني داد.
علني شدن فعاليت فردو
بهار: دولت جديد امريكا از استراتژي تازه‌اي در مقابله با ايران خبر مي‌دهد. باراك اوباما آمادگي خود را براي گفت‌وگو با ايران بر سر برنامه هسته‌اي اعلام مي‌دارد. ايراناعلام مي‌كند كه هشت هزار سانتريفيوژ P2 را فعال كرده و تا 50 هزار سانتريفيوژ را در نطنز نصب مي‌كند
شهريور: علني شدن فعاليت فردو | مقام‌هاي امريكايي، بريتانيايي و فرانسوي اطلاعات محرمانه خود درباره تلاش ايران براي ساخت تاسيسات هسته‌اي در دل كوه را علني مي‌كنند. نام دو مركز جديد هسته‌اي ايران رسانه‌اي مي‌شود؛ پارچين و فردو. ايران مي‌گويد كه پارچين يك منطقه نظامي است كه ارتباط خاصي با فعاليت‌هاي هسته‌اي ندارد و فعاليت‌هاي فردو را نيز پيش‌تر به آژانس اعلام كرده است. فشار بر ايران به‌شدت افزايش مي‌يابد.
مهر| ژنو| دو طرف اعلام مي‌كنند كه به يك توافق ضمني و پنج ماده‌اي رسيده‌اند اما پس از آنكه قرار مي‌شود اين توافقنامه در پايتخت‌هاي هر هفت كشور امضا شود، تهران از امضاي توافقنامه خودداري مي‌كند.
آبان ماه: بازرسان آژانس از «فردو» ديدار مي‌كنند اما اجازه‌ي دسترسي به پارچين را نمي‌يابند.
18 بهمن: محمود احمدي‌نژاد تاييد مي‌كند كه ايران دست به توليد اورانيوم غني‌شده 20 درصد در سطح انبوه و موردنياز خود زده است.
اسفند ماه: يوكيانو آمانو ،جانشين محمد برداعي در سمت مديركلي آژانس مي‌شود. وي در نخستين گزارش خود به شوراي حكام تمامي اسناد «ادعايي» مرتبط با پرونده هسته‌اي ايران را به شكل عمومي منتشر مي‌كند.اين عمل با واكنش تند ايران روبه‌رو شد
سلاح هسته‌اي حرام است
فروردين : رهبر انقلاب در پيامي براي نخستين كنفرانس بين‌المللي خلع سلاح هسته‌اي ،يك «فتوا» صادر مي‌كنند كه دال بر حرام بودن استفاده از سلاح‌هاي هسته‌اي است. در اين پيام آمده بود: «استفاده از هرگونه سلاح كشتار جمعي اعم از سلاح‌هاي هسته‌اي، شيميايي و ميكروبي، نقض جدي مسلم‌ترين قواعد بشر دوستانه و مصداق بارز جنايت جنگي است». ايشان به شكلي صريح اعلام كردند: «ما كاربرد اين سلاح‌ها را حرام و تلاش براي مصونيت بخشيدن ابناي بشر از اين بلاي بزرگ را وظيفه همگان مي‌دانيم».
28 ارديبهشت:رجب طيب اردوغان، نخست‌وزير تركيه و لولا داسيلوا ، رييس‌جمهور برزيل براي ميانجيگري به تهران مي‌آيند. محمود احمدي‌نژاد در برابر دوربين دست‌هاي آنها را به نشانه اتحاد و دوستي بالا مي‌برد و اعلام مي‌شود كه تهران انتقال 1200 كيلوگرم اورانيوم غني‌شده 20 درصد خود به روسيه را پذيرفته اما اين توافق هرگز اجرايي نمي‌شود.
19 خرداد:چهارمين قطعنامه تحريم شوراي امنيت| شديدترين تحريم‌ها عليه ايران به تصويب رسيد.
تابستان: هزار سانتريفيوژ ايران هدف حمله سايبري قرار مي‌گيرد كه پشت آن دستگاه اطلاعاتي اسراييل است.
پايان تابستان: در يك مراسم رسمي، سوخت رساني به نيروگاه بوشهر از سوي كارشناسان روسي انجام گرفت تا توليد انرژي در ماه‌هاي آينده آغاز شود. براساس قرارداد ايران با روسيه، اين كشور سوخت نيروگاه را براي 10 سال تضمين كرده و پس مانده‌هاي آن را نيز به روسيه بازپس خواهد فرستاد.
8 آذر: سوءقصد به جان دانشمندان هسته‌اي|بمبگذاران ناشناس كه سوار بر موتوسيكلت بودند، دو تن از دانشمندان ارشد هسته‌اي ايران را هدف قرار دادند كه در جريان اين عمليات تروريستي مجيد شهرياري به شهادت رسيد.
اواخر آذر: شهر ژنو و بهمن همان سال، استانبول ميزبان مذاكرات ايران و 1+5 است كه نتيجه‌اي دربرندارد.
تحريم‌هاي يك جانبه غرب
آذر:تحريم‌هاي يك جانبه غرب| آمانو در يك گزارش يكجانبه ديگر ايران را متهم مي‌سازد.قدرت‌هاي غربي نيز تصميم مي‌گيرند ايران را از شبكه‌هاي مالي جهاني خارج كنند. در ادامه موسسات مالي و بانك مركزي ايران نيز هدف تحريم قرار مي‌گيرند. امريكا پا را فرا‌تر مي‌گذارد و تمام شركت‌ها و موسسات مرتبط با صنعت نفت و هسته‌اي ايران را تحريم مي‌كند.
21 دي: شهادت يك دانشمند هسته‌اي ديگر|يك بمبگذار سوار بر موتور، دانشمند هسته‌اي، مصطفي احمدي روشن را هنگامي كه در مقابل دانشگاه علامه طباطبايي قصد سوار شدن بر خودرويش را داشت به شهادت رساند. ايران تاكيد كرده كه اسراييل پشت اين ترورهاست.
اسفند: سانتريفيوژهاي جديد|ايران در پاسخ به فشارهاي گسترده مي‌گويد كه سه هزار سانتريفيوژ نسل جديد در تاسيسات نطنز راه‌اندازي خواهد شد. همزمان بازرسان آژانس براي دسترسي به سايت نظامي پارچين تلاش مي‌كنند چراكه بر اين باورند كه در اين مكان آزمايش‌هاي نظامي انجام شده است اما ايران هرگونه دسترسي به پارچين را عبور از خط قرمز خود مي‌داند.
امريكا به مذاكرات مي‌پيوندد
20 فروردين: امريكا به مذاكرات مي‌پيوند| هيلاري كلينتون، وزير خارجه وقت امريكا اعلام مي‌كند از اين پس امريكا نيز نماينده خود را به مذاكرات خواهد فرستاد و به اين ترتيب گروه 1+5 در مذاكره با ايران به شكل كامل شركت پيدا مي‌كند.
ارديبهشت ماه: دوطرف از انتقال« بسته‌هاي پيشنهادي» متقابل خبر مي‌دهند.
خرداد: ايران به نصب سانتريفيوژها ادامه مي‌دهد، غني‌سازي 20 درصد در خاك ايران انجام شده و ايران مراحل تجهيز رآكتورهاي آب سنگين را ادامه مي‌دهد.
26 تير: رهبر انقلاب: هيچ قدرتي قادر نخواهد بود ملت ايران را از اين فناوري و حق بزرگ سلب كند... ملت ايران در اين دستاورد عظيم تاريخي زير بار منت هيچكس نيست....مواضع جمهوري اسلامي و خطوط قرمز آن كاملا روشن و واضح است و اگر طرف‌هاي مذاكره براساس اين چارچوب مذاكره كنند، مسوولان كشور نيز با آنان گفت‌وگو خواهند كرد.... چرخه سوخت هسته‌اي حق مسلم ايران است و ملت ما، بنده و هيچ مسوولي به هيچ قيمتي زير بار حرف زور امريكا نخواهيم رفت.
29 تير : سعيد جليلي نخستين دور مذاكرات خود را با طرف غربي در 29 تير ۱۳۸۷ در شهر ژنو انجام مي‌دهد.
تابستان: مذاكرات به بن بست مي‌رسد| با وجود آنكه ويليام برنز از سوي امريكا در مذاكرات حاضر است، هيچ نتيجه‌اي به دست نمي‌آيد. مي‌توان گفت مذاكرات شروع نشده به پايان مي‌رسد زيرا خواسته غرب توقف غني‌سازي اورانيوم در ايران است و تيم مذاكره‌كننده ايراني اين خواسته را غيرقابل صحبت و بحث مي‌داند.
رهبر انقلاب ميزان غني‌سازي را مشخص مي‌كند
3 خرداد: يران درباره برنامه‌هاي تحقيقاتي خود روي چاشني‌هاي انفجاري توضيح مي‌دهد.
16 تير: رهبر انقلاب در ديدار با كارگزاران نظام اعلام مي‌كند: هدف غرب اين است كه در موضوع ظرفيت غني‌سازي، جمهوري اسلامي ايران را به 10 هزار سو راضي كنند البته ابتدا از 500 سو و 1000 سو شروع كردند، كه «10 هزار سو محصول حدود 10 هزار سانتريفيوژ از نوع قديمي است كه داشتيم و داريم، در حالي كه به گفته مسوولان مربوط، نياز قطعي كشور، 190 هزار سو است».
24 خرداد: ظريف در سخناني تازه مي‌گويد كه ايران حاضر است براي چند سال و براي شفاف‌سازي بيشتر، غني‌سازي خود را در همين سطح فعلي نگاه دارد،در مقابل ايران خواستار لغو سريع‌تر تحريم‌ها مي‌شود.
27 تير: به نظر مي‌رسد كه دو طرف به اين نتيجه رسيده‌اند كه براي رسيدن به توافق جامع، زمان بيشتري لازم است. بنابراين درست در آخرين ساعت باقي مانده به عمر توافق ژنو، شش ماه ديگر اين توافق تمديد مي‌شود
شهريور: مذاكرات دوجانبه مستقيم ايران و امريكا در نيويورك سنگ‌بنايي براي مذاكرات آينده مي‌سازد.
آبان: عمر تمديد توافق ژنو هم در آستانه اتمام است اما مذاكرات فشرده دو طرف، در بن‌بست گرفتار شده. پس از يك دور 20 روزه مذاكرات، سرانجام هيچ راهي جز تمديد دوباره توافق موقت باقي نمي‌ماند. به اين ترتيب ايران به ادامه تعليق برخي فعاليت‌هايش ادامه مي‌دهد و غرب همچنان آزادسازي دارايي‌هاي ايران و تعليق تحريم‌ها را. ضرب‌الاجل جديد مذاكرات تا تيرماه سال آينده است. طرفين مذاكره‌كننده مي‌گويند كه در چهار ماه قرار است به توافق سياسي برسند و در سه ماه پس از آن، جزييات را به امضا برسانند.
سال توافق
19 ارديبهشت : وضع تحريم‌هاي جديد عليه شركت‌هايي كه با ايران همكاري مي‌كنند، از سوي اروپا و امريكا.
خرداد:امريكا يك بار ديگر دست به گسترش تحريم‌ها عليه ايران مي‌زند.
25 خرداد؛ راي به تغيير
پس از چهار سال پرتنش و هشت سال كشمكش، مردي كه براي غرب نماد توافق مهم سعدآباد است، در تهران از سوي مردم براي پست رياست‌جمهوري برگزيده مي‌شود. يكي از مهم‌ترين وعده‌هاي او «حل مساله هسته‌اي» است و به زودي مشخص مي‌شود كه براي انجام اين وعده، محمد جواد ظريف، تحصيلكرده امريكا و سفير سابق ايران در سازمان ملل، مدنظر حسن روحاني است. ايران با نگرشي نو به ميز مذاكرات بازمي‌گردد كه هدف اصلي آن پايان دادن به فشار فزاينده تحريم‌هاي «ظالمانه» است.
12 مرداد: رييس‌جمهور جديد ايران در مراسم تحليف خود در مجلس به دنيا اعلام مي‌كند كه ايران آماده مذاكرات جدي و سازنده است.
شهريورماه: روحاني به نيويورك مي‌رود و از جهان مي‌خواهد تا مذاكرات تازه‌اي بر سر پرونده هسته‌اي ايران آغاز شود. در راه بازگشت به ايران گفت‌وگوي بي‌سابقه روحاني و اوباما، روساي جمهوري ايران و امريكا پشت خط تلفن انجام مي‌شود؛ تلاش‌هاي بي‌سابقه‌اي آغاز شده.
روز بعد، در دور جديد مذاكرات ايران و 1+5، محمد جواد ظريف و جان كري، وزيران خارجه دو كشور، در دوسوي ميز مذاكره نشسته‌اند؛ نخستين ديدار رودرروي ايران و امريكا در اين سطح پس از 35 سال.
24 مهر: مذاكرات جدي در ژنو آغاز مي‌شود و نقشه راهي براي رسيدن به نتيجه تدوين شده است.
20 آبان: آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در گزارشي اعلام كرد ايران تمايل خود را براي شفاف‌سازي فعاليت‌هاي هسته‌اي و پاسخ به سوالات ابراز داشته است.
2 آذر: مذاكرات در ژنو تا آستانه نوشتن يك توافق جدي پيش مي‌رود اما با مخالفت فرانسه، اين توافق ناتمام مي‌ماند. دو طرف مي‌گويند خيلي زود به مذاكرات در ژنو بازخواهند گشت.
3 آذر: توافق ژنو|تاريخ ورق مي‌خورد و نخستين پيروزي ديپلماتيك روحاني و اوباما ثبت مي‌شود. ايران و شش قدرت جهاني در نيمه‌شب ژنو به توافقي اوليه دست مي‌يابند كه يك مهلت شش ماهه براي دستيابي به توافق نهايي در اختيار آنها قرار مي‌دهد. ايران تعليق محدود برخي فعاليت‌هاي خود را مي‌پذيرد و در مقابل بخشي از دارايي‌هاي ايران آزاد و برخي تحريم‌ها به حالت تعليق درمي‌آيد. پس از اين توافق، رهبر انقلاب در نامه‌اي به حسن روحاني اقدامات تيم مذاكره‌كننده هسته‌اي را درخور تقدير و تشكر دانستند.
22 دي: توافق ژنو عملياتي مي‌شود.
اسفندماه: مذاكرات ادامه دارد، هدف رسيدن به توافق جامع است.
سال مذاكرات بي‌نتيجه
۲۶ فروردين:پس از نزديك به يك سال توقف، مذاكرات دوباره آغاز مي‌شود، اين‌بار در استانبول.
۳ خرداد: مذاكرات بغداد تنها به توافق براي مذاكره‌اي ديگر مي‌انجامد.
12 خرداد: اتحاديه اروپا خريد نفت از ايران را تحريم مي‌كند. اين تحريم سبب از دست رفتن تعدادي از مشتريان نفت ايران مي‌شود. در واكنش، ايران تهديد به اعمال محدوديت يا حتي بستن تنگه هرمز مي‌كند.
۲۹ خرداد: پايتخت روسيه نيز گرهي از مذاكرات نمي‌گشايد.
دي‌ماه:رستم قاسمي، وزير نفت احمدي‌نژاد تاييد مي‌كند كه صادرات نفت ايران 40 درصد كاهش يافته و درآمد نفتي كشور از از 8 ميليارد دلار به 4 ميليارد دلار در ماه رسيده است.
۸ اسفند:اميدهاي زيادي به مذاكرات آلماتي بسته شده اما خبري از يك نتيجه روشن نيست.