غيبت اصلاح‌طلبان در تشييع شاه‌حسيني
اصلاح‌طلبان و نيروهاي ملي رابطه‌اي چندان دوسويه نداشته‌اند. چه در ابتداي انقلاب كه آنها چپ‌هاي خط امامي بودند و عليه دولت بازرگان فعاليت مي‌كردند و چه در مجلس اول كه خود معترفند رفتارشان با ملي‌گرايان و نهضت آزادي‌ها دور از مروت و انصاف بوده است.
اما سوي ديگر اين رابطه نيروهايي نظير مرحوم يزدي، سحابي‌ها و... بوده‌اند كه در هر شرايطي به ويژه در ايام انتخابات پاي كار بودند و از راي به هاشمي تا خاتمي و از حمايت از روحاني تا ليست اميد خلاف تصميم كلي اصلاح‌طلبان رفتار نكردند.
هر بار هم كه پاي هزينه دادن در ميان بود حتما از ميان نهضت آزادي و ملي- مذهبي‌ها چند نفري راهي دادگاه و بازداشتگاه مي‌شدند. آنها با وجود تعابير تندي نظير «روي‌شان زياد شده بود» و رفتارهايي كه مغاير اخلاق سياسي بود هميشه بر مرام و منش چند دهه قبل خود ايستادند و تغييري نكردند. اصلاح‌طلبان هم هرگاه كه راي از مردم مي‌خواستند يا لازم بود بدنه اجتماعي‌شان فعال شود روي اين نيروها حساب مي‌كردند اما در بزنگاه كمتر پيش مي‌آمد كه رابطه شان با نيروهاي نهضت آزادي و ملي – مذهبي تبديل به يك جاده دو طرفه شود.
فوت ابراهيم يزدي و شركت گسترده اصلاح‌طلبان در مراسم تشييع پيكر او كمي اين فضاي يك‌طرفه را تلطيف كرد. اما پيرمرد ديگري از مصدقي‌ها به نام حسين شاه حسيني از دنيا رفت و دريغ از حضور يك اصلاح‌طلب شناخته شده در مراسم تشييع او. شاه حسيني در روزهايي كه اصلاح‌طلبان امروزي يا به دنيا نيامده بودند يا هنوز انقلابي نشده بودند مصدقي بود. در نهضت ملي شدن صنعت نفت و در سخت‌ترين روزها پايبند مصدق بود. مصدقي كه يكي از محترم‌ترين چهره‌هاي تاريخ ايران براي اصلاح‌طلبان است. اما چگونه مي‌شود كه در تشييع او به عنوان يكي از تنها بازماندگان و همراهان مصدق حتي يك چهره سرشناس اصلاح‌طلب هم شركت نمي‌كند؟ گزارش‌هاي تصويري از مراسم تشييع حسين شاه‌حسيني همان چهره‌هايي را نشان مي‌دهد كه در ايام حيات او كنارش بودند. هاشم صباغيان، داود هرميداس باوند، لطف‌الله ميثمي و ديگر نيروهاي ملي و مذهبي در كنار احسان شريعتي و چند چهره شاخص ديگر در قاب دوربين عكاس‌ها ثبت شدند اما نه خبري از اعضاي شوراي مركزي احزاب اصلاح‌طلب بود و نه اثري از چهره‌هاي ملي اين جريان. تاسفبار اينكه احزاب و گروه‌هاي اصلاح‌طلب حتي از پيام تسليتي براي او هم دريغ كردند.
چهره‌هايي نظير شاه حسيني به هر حال سرمايه‌هاي ملي بودند و ما در برابر يك عمر مبارزه آنها در راه آزادي بايد احترام و تقدير داشته باشيم.