انحصارزدايي از خودروسازان
همچنين تعيين تعرفه‌هاي بالا سبب شده خودروسازان داخلي با تكيه به اين حمايت‌ها از افزايش بهره‌وري چشم‌پوشي كنند و اين صنعت همچنان وابسته باقي بماند. اين رويه سبب شده تا حتي صنعت خودروسازي ايران چشم‌انداز صادراتي هم نداشته باشد و به راحتي در جايگاه كنوني خود احساس آسودگي كنند. با وجود حمايت‌هاي چند دهه‌اي از خودروهاي ايراني همچنان صادرات اين صنعت ناچيز است و حتي كشورهاي همسايه نيز ترجيح مي‌دهند اتومبيل‌هاي خود را از كشورهاي ديگر تهيه كنند. درنتيجه سياستي كه زماني براي رونق و بهبود توليد و صادرات طراحي شد در تمام زمينه‌ها شكست خورده است. دولت دوازدهم در شرايطي مقابل اين وضعيت قرار دارد كه به نظر مي‌رسد قصد ادامه وضعيت فعلي را دارد. اين در حالي است كه تداوم وضعيت فعلي نيز ابدي نخواهد بود و سرانجام قوه مجريه بايد تكليف خود را با اين صنايع هزينه‌بر و كم‌بهره مشخص كند. نمي‌توان براي اينكه صنعت خودروسازي ايران رشد نكرده ورود كالاهايي با كيفيت را تحت عنوان حمايت از توليد داخلي براي هميشه ممنوع كرد. اين بچه‌غول در هيچ مسابقه دووميداني پيروز نخواهد شد مگر آنكه پاي تمام دوندگان ديگر را قطع كرد. به هر حال بايد از دولت خواست در اين دام كهنه گرفتار نشود، آينده اين صنعت با وضعيت كنوني روشن نيست و اگر اين شرايط ادامه يابد وضعيت آينده به مراتب از امروز بدتر خواهد بود.