در ستايش خواندن و نوشتن!
رامين جهان‌پور
آلبرت انيشتين سخن معروفي در مورد تاثير مطالعه بر انسان دارد. او مي‌گويد: انسان به گونه‌اي است كه ممكن است فقط خواندن يك كتاب پايه انديشه‌ها و افكار او را بر مبناي جديد يا در مسير خاصي قرار دهد و چه بسا ممكن است كتابي مسير سرنوشت ميليون‌ها انسان را
مشخص كند.
اين روزها با پديد آمدن اينستاگرام و فيس‌بوك نسل جديد ما، گرفتار چالش بزرگي شده كه همانا عادت و گرايش بيشتر به ديدن عكس و فيلم است. بعضي‌ها مي‌گويند يك عكس يا يك كليپ تاثيرپذيري‌اش بيشتر از متن براي مخاطب است در صورتي كه اصلا اين‌طوري نيست، چون اگر چنين بود پس آدم‌هاي بيكاري كه صبح تا غروب فيلم و عكس مي‌بينند الان بايد بزرگ‌ترين انديشمندان
دنيا مي‌شدند.
تاثيري كه يك متن روي مخاطب مي‌گذارد بيشتر از تصوير است چون يك متن قبل از هر چيز انديشه شما را هدف قرار مي‌دهد. انسان‌هايي كه مطالعه دارند معمولا با هوش‌تر و موفق‌تر از افرادي هستند كه سراغ مطالعه نمي‌روند، چون يك متن ادبي مي‌تواند قوه تخيل و تفكر يك آدم را تقويت كند از طرفي قدرت بيان او را هم قوي
خواهد كرد.
يك آدم اهل مطالعه هميشه از لحاظ فرهنگي و اجتماعي چند قدم جلوتر از افرادي است كه با مطالعه ميانه‌اي ندارند و از همه مهم‌تر اينكه فردي كه مطالعه مي‌كند بهتر مي‌تواند بنويسد.
افرادي كه با مطالعه بيگانه‌اند در هر پست و مقام و موقعيتي كه باشند، نخواهند توانست يك متن چند سطري بنويسند و به ناچار هميشه دنبال يك نفر هستند كه كار نوشتاري‌شان را براي‌شان انجام بدهد و خود اين موضوع تبديل به يك ضعف بزرگ براي آن فرد خواهد شد.
بحث درمورد ويژگي‌هاي نوشته و نوشتن بيشتر از اينهاست، اما ما به همين چند سطر كفايت مي‌كنيم. يادمان باشد وقتي كه براي خواندن يك متن مفيد و مناسب مي‌گذاريم ارزشش چندبرابر ديدن يك تصوير يا فيلم است.