اهالي فرهنگ، پيكر محمدعلي اسلامي ندوشن را تشييع كردند
مراسم بدرقه پيكر محمدعلي اسلامي ندوشن از محل دانشكده ادبيات تا دانشكده حقوق دانشگاه تهران كه سال‌ها در آن تدريس كرده بود برگزار شد. در مراسم تشييع پيكر اين چهره مطرح فرهنگ و ادب، چهره‌هاي سرشناس فرهنگي اعم از نويسندگان، استادان دانشگاه، دانشجويان و تعدادي از سياستمداران نام‌آشنا حضور داشتند. در بخشي از اين مراسم علي‌اصغر راسخ راد، كارگردان و مدرس تئاتر متني را درباره محمدعلي ندوشن به شرح زير خواند. او با رباعي خيام آغاز كرد: «جامي است كه عقل آفرين ميزندش/ صد بوسه ز مهر بر جبين ميزندش - اين كوزه‌گر دهر چنين جام لطيف/ مي‌سازد و باز بر زمين ميزندش». او سپس گفت: «خواستم در ستايش اين بزرگمردِ همديار چند خطي بنويسم كه شايسته‌اش باشد ديدم در ميان اين‌همه‌چيزها كه اديبان و دانشوران در وصف او نگاشته‌اند كار دشواري است و از من برنمي‌آيد. او سپس بخش‌هايي از يادداشت‌هاي زنده‌ياد اسلامي ندوشن را براي حاضرين خواند: «دو‌چيزِ‌متضاد‌در‌من‌بوده‌است:«بلندپروازي»و«قناعت».اين‌تركيبِ‌خوبي‌شد.
نسبت به چيزهايي بلندپرواز بودم و حتي كمال‌طلب. هميشه مي‌خواستم فراتر از آنچه در دسترسم بود، بروم.
برعكس، در مواردي قانع. آنچه به آنها بي‌اعتنا بودم عبارت بود ازخواستني‌هاي رايجِ زندگي، همچون «پول و تعين‌و‌برووبياي‌اجتماعي«.گِردِ‌اين‌ها‌نگشتم.
همواره بر زندگي مماس بوده‌ام. گمان مي‌كنم كه اين بهترين نوعش باشد. اگر افزون بر احتياج باشد، خلاقيتِ روح را مي‌گيرد. كمترِ آن‌هم فاسدكننده است. اعتراف مي‌كنم كه از «ثروتمندشدن » مي‌ترسيده‌ام، هرچند كه استعداد آن را هم نداشتم. فكر مي‌كردم كه ثروت چيزي را «مي‌دهد » و چيزي را «مي‌گيرد » و آنچه را كه « مي‌گيرد» گران‌بهاتر است. بر هيچ «مقام و موقعيتي » حسرت نخورده‌ام، هيچ ميزي بلندتر از ميزي كه در خانه‌ام پشت آن مي‌نشينم، نشناخته‌ام. هرگز آرزو نكرده‌ام كه از كشور ديگري جز «ايران» مي‌بودم و خوشبختي بزرگي براي خود مي‌دانستم كه زبانم فارسي است. با عشق به در زديم در نگشودند/ با عقل به ره شديم ره ننمودند - با اين‌همه صد شكر كه ناپيموديم/ آن راهي را كه ناكسان پيمودند.
سپس بامداد فلاحتي، خواننده قطعاتي را اجرا كرد.
در بخش پاياني اين مراسم محمدجواد حق‌شناس به عنوان وكيل خانواده اسلامي ندوشن با تشكر از حضور استادان و دانشجويان در اين مراسم اظهار كرد: باتوجه به اينكه قرار است در مجموعه موسسه اطلاعات بر پيكر استاد نماز خوانده و مراسم بزرگداشت برگزار شود ما بيش از اين نمي‌توانيم در خدمت عزيزان باشيم.
او در ادامه به وصيت اسلامي ندوشن اشاره كرد و افزود: استاد در وصيت خود اعلام كردند كه پيكر ايشان در دانشگاه تهران تشييع و سپس به نيشابور برده و به خاك سپرده شود.
حق‌شناس با اشاره به بخش ديگري از وصيت‌نامه تصريح كرد: استاد ندوشن در بخش ديگري از وصيت اشاره دارند كه آنچه از من باقي مي‌ماند كتاب‌هاي من است كه امتياز چاپ كتاب‌ها به نهاد آرامگاه فردوسي واگذار و عوايد آن به عنوان حق‌التاليف براي گل‌كاري محوطه آرامگاه و جاده مشهد به توس صرف شود. او يادآور شد: استاد همچنين در وصيت خود نوشته است از خانواده، دوستان و خوانندگانم خداحافظي مي‌كنم و براي گور من علاوه بر اسم، تاريخ تولد و مرگ، اين بيت حافظ هم نوشته شود: «اگر از پرده برون شد دل من عيب مكن/ شكر ايزد كه نه در پرده پندار بماند».
در پايان پيكر محمدعلي اسلامي ندوشن از مقابل دانشكده ادبيات به سمت دانشكده حقوق دانشگاه تهران تشييع و سپس به سمت موسسه اطلاعات براي برپايي مراسم بزرگداشت و اقامه نماز منتقل شد.