راه رسيدن به رشد 8 درصدي
سيدمهدي حسيني
يادم مي‌آيد در سال 1374 حدود 32 ميليارد دلار از بدهي‌هاي ايران سررسيد شده بود و دولت منابع لازم را براي پرداخت اين بدهي‌ها نداشت. آن موقع در وزارت نفت بودم قصد داشتيم زيرساخت‌هاي لازم براي ايجاد پارس جنوبي را ايجاد كنيم. بديهي است در شرايطي كه كشوري بدهكار باشد، اعتبار بين‌المللي او نيز خدشه‌دار مي‌شود اما با توجه به برندي كه شركت ملي نفت داشت توانستيم با وجود اين بدهي بزرگ حدود 30 ميليارد دلار فاينانس براي ايجاد پارس جنوبي جذب كنيم. اين ميزان فاينانس بعدها پلت فورمي را ساخت كه بر اساس آن دولت آقاي خاتمي توانست پارس جنوبي را توسعه داده و عملا آن نقطه از كشور را به كارگاهي عظيم براي سرمايه‌گذاري در صنعت نفت و گاز تبديل كند. حال كه نزديك به 20 سال از آن روزها مي‌گذرد. خبري از آن سرمايه‌گذاري‌ها و ارتباطات بين‌المللي نيست. شركت نفت ايران عملا به يكي از بدهكارترين شركت‌هاي دنيا تبديل شده و قدرت سرمايه‌گذاري خود را از دست داده است. اين بدان خاطر است كه در فاصله سال‌هاي 84 تا 92 تقريبا پارس جنوبي به حالت نيمه‌تعطيل درآمد و سرمايه‌گذاري‌ها به نتيجه‌اي نرسيد. با روي كار آمدن دولت آقاي روحاني كميته تدوين مدل جديد قراردادهاي نفتي را تشكيل داديم و بر اساس آن مدل جديد قراردادها شكل گرفت تا شركت‌هاي بزرگ دنيا براي ورود به ايران خود را تجهيز كرده و جذابيتي براي سرمايه‌گذاري‌شان ايجاد شود. اما متاسفانه ديده شد كه انگار برخي از درون مايل نيستند تا سرمايه‌اي وارد كشور شود و ...
اصولا با سرمايه‌گذاري خارجي مشكل دارند به همين خاطر تا توانستند عليه قراردادهاي جديد نفتي سخن گفتند. اين در حالي است كه كشور ما بدون سرمايه‌گذاري خارجي نمي‌تواند رشد 8 درصدي پيش‌بيني شده در برنامه ششم توسعه را محقق كند پس لازم است تا از هر فرصتي استفاده كرده و اقدام به جذب سرمايه‌گذاران خارجي در بخش‌هاي مختلف به ويژه صنعت نفت و گاز كند. امروز عراق معادل تمام توليد كشور ما نفت صادر مي‌كند. عربستان 110 ميليارد دلار در صنعت گاز خود سرمايه‌گذاري كرده و تكنولوژي‌هاي نوين را به خدمت گرفته است. در كشور ما به سبب دوري از سرمايه‌گذاران خارجي و به كار نگرفتن ظرفيت‌هاي سرمايه‌گذاري و همكاري مشترك، صدها ميليارد دلار سرمايه‌گذاري صورت گرفته در صنعت و نفت مان در معرض نابودي قرار گرفته چرا كه تجهيزات فرسوده شده و عملا با تكنولوژي‌هاي قديمي نمي‌توان اين صنعت را توسعه داد. راه چاره مشخص است. بايد سرمايه‌گذاران خارجي وارد ايران شوند و با خود سرمايه و تكنولوژي بياورند. از اين راه خواهيم توانست منابع خود را به صورت بهينه بهره‌برداري كنيم و بهره‌وري توليد را بالا ببريم. در غير اين صورت با اين تجهيزات نخواهيم توانست به سرمنزل مقصود برسيم. به نظر مي‌رسد كه شايد بهتر باشد تمام تشكل‌ها و بازيگران اقتصادي كشور تعامل با دنيا و جذب سرمايه‌گذاري خارجي را به مطالبه تبديل كنند تا زيرساخت‌هاي لازم و شرايط كافي براي ورود آنان به كشور مهيا شود. اگر از همين امروز اقدامات لازم را به عمل آوريم باز دير است چرا كه روز‌به‌روز از تحقق رشد 8 درصدي فاصله مي‌گيريم.