جامي بي جادوي لاجوردي
حضور مداوم در جام‌جهاني يكي از مايه‌هاي افتخار مردم ايتاليا بود. آنها افتخارات فوتبال‌شان در معتبرترين تورنمنت فوتبال را نشاني بر قدرت كشورشان مي‌دانستند. اوضاع در اين چند سال به‌كلي تغيير كرد. حذف از يورو 2016 با شكست مقابل آلمان زنگ خطري براي ايتالياي تهي از استعداد بود. زنگ خطري كه جادوي كونته نگذاشت به‌خوبي به‌گوش مردم ايتاليا برسد و ماحصلش شد عدم راهيابي آتزوري به جام‌جهاني روسيه. تيمي كه روزگاري باجو، توتي، دل‌پيه‌رو، اينزاگي، لوكا توني و ويري را در پيكان خط حمله‌اش مي‌ديد، بايد با بازيكناني مثل گراتزيانو پله و ادر سر مي‌كرد. تا زماني كه كونته بود كسي جدي نمي‌گرفت خلأ استعدادهاي بزرگ ايتاليايي چه‌قدر جدي است. با رفتن كونته، ونتورا روي نيمكت نشست و تيم از ميل به‌جنگيدن تهي شد. شخصيت تيم مانند ونتورا متزلزل و ضعيف شد. اما مشكل ايتاليا خيلي جدي‌تر و كليدي‌تر از اين حرف‌هاست. ايتاليايي كه در پلي‌آف مقابل سوئد حذف شد، ميانگين سني بالاي 30سال را ثبت كرد؛ يكي از پيرترين تيم‌هايي كه در دور مقدماتي حاضر بود. مهم‌ترين مشكل را هم مي‌توان اين موضوع دانست كه فوتبال در ايتاليا ديگر چندان صرفه اقتصادي ندارد. سال گذشته بعد از سنسي، موراتي و برلوسكوني؛ دياواله‌ها، مالكان باشگاه فيورنتينا، اعلام كردند قصد فروش باشگاه را دارند. بعد از ورشكستگي پارما، مالكان ويولا تصميم گرفتند فيورنتينا را قرباني خودشان نكنند و با فروش باشگاه از افتضاحي كه ممكن است رخ دهد جلوگيري كنند. افتضاحي كه منهاي خانواده آنيلي، گريبان سايرين را گرفته و به نظر توازن قدرت مالي در ايتاليا هيچ شباهتي به گذشته ندارد. خانواده‌هاي پولدار قديمي ديگر براي فوتبال پولي خرج نمي‌كنند و همين مساله اوضاع فوتبال اين كشور را با بحران مواجه كرده. البته امروز، ايتاليا شاهد بدترين دوران فوتبالش نيست. جام‌جهاني 1958 اولين جامي بود كه ايتاليا به آن راه پيدا نكرد و بعد از اولين جام 1930 كه خودشان در آن حضور نيافتند، اولين‌باري بود كه مي‌خواستند و نتوانستند. دهه 1950 را مي‌توان بدترين دوران فوتبال ايتاليا دانست. شاخص‌ترين بازيكن آن دوره ايتاليا را مي‌توان ژانپيرو بونيپرتي اسطوره يوونتوس دانست. در سال 1949 در يك حادثه هوايي 18 بازيكن تورينو كشته شدند. اما با وجود اين حادثه قابل تصور بود كه ايتاليا به جام جهاني 1958 سوئد راه پيدا كند. اما شكست غيرمنتظره آنها در روز آخر بازي‌ها در بلفاست ايرلند شمالي مانع از رسيدن‌شان به جام جهاني شد. بدون شك اين دوره بدترين دوران فوتبال ايتاليا بود. آتزوري در اويل دهه 1960 براي دو سال و نيم در هيچ بازي رسمي برنده نشد. بازگشت ايتاليا به روزهاي خوب خيلي طول كشيد. اين تيم با وجود راهيابي به جام‌جهاني 1962 شيلي، با دو شكست و يك تساوي، بدون هيچ گل زده‌اي جام را ترك كرد و به خانه برگشت. جام بدون جادوي لاجوردي ايتاليا، به‌هر ترتيب يك چيزي كم دارد. در تمام اين سال‌ها حتي اگر ضعيف‌ترين تيم‌شان هم راهي تورنمنت كرده باشند بازهم جنگندگي‌شان جذاب بوده. تيمي كه هميشه براي همه مدعيان يك چوب لاي چرخ به حساب مي‌آمد اين دوره نيست تا حداقل آلماني‌ها يك نفس راحتي بكشند.