به سوي عقل دورانديش

در برزيل و آرژانتين به ندرت اتفاق افتاده كه يك مربي نتواند در جام جهاني نتيجه بگيرد و فدراسيون فوتبال اين دو كشور بخواهند آن سرمربي را حفظ كنند. اگر سري به تاريخچه اين دو تيم بزنيم با موارد انگشت‌شماري از حفظ سرمربي بعد از نتيجه نگرفتن تيم در جام جهاني مواجه مي‌شويم. كلا مدت زمان سرمربيگري يك شخص در اين دو كشور معمولا به درازا نمي‌كشد. طولاني‌ترين دوره مربيگري در فوتبال برزيل مربوط مي‌شود به زاگالو كه در دو جام جهاني 70 و 74 هدايت طلايي پوشان را به عهده داشته كه البته دليل تداوم او قهرماني در جام جهاني 70 بوده. هرچند ساير مربياني كه توانسته بودند برزيل را قهرمان كنند هم بعد از جام از تيم خداحافظي كردند و اگر دوباره سرمربي سلسائو شدند، مربوط به چند سال بعد بوده. مثل اسكولاري كه يك بار در 2002 و يك بار هم در 2014 در اين سمت بوده يا سانتانتا كه از سال 80 تا 82 و بعد از آن از سال 85 تا 86 هدايت برزيل را به عهده داشته. در دو جام جهاني 82 و 86. در آرژانتين هم وضعيت تقريبا به همين شكل است. اگر سزار لوييس منوتي هشت سال هدايت آرژانتين را به عهده داشت، به خاطر قهرماني در جام جهاني 1978 بوده يا اگر بيلاردو توانست در دو جام جهاني روي نيمكت آلبي سلسته بنشيند به خاطر موفقيتش در جام جهاني 1986 بوده. از آن طرف گيلرمو استابيله را داريم كه از سال 39 تا 60 هدايت آرژانتين را به عهده داشته و البته فقط در يك دوره جام جهاني با آرژانتين حضور داشته، جام جهاني 58. اين مقدمه طولاني از وضعيت سرمربيگري تيم‌هاي برزيل و آرژانتين را آوردم تا نشان بدهم خبر تمديد قرارداد تيته با برزيل و سمپائولي با آرژانتين با وجود نتيجه نگرفتن اين دو تيم در روسيه مساله‌اي مهم و تازه به حساب مي‌آيد. البته تمديد قرارداد تيته خيلي دور از ذهن نبود. با توجه به نتايج درخشاني كه اين مربي با برزيل گرفته و تنها نقطه تاريكش حذف مقابل بلژيك است، بيشتر كارشناسان بر اين باور بودند كه او بايد در راس تيم ملي برزيل بماند. البته اگر او اخراج مي‌شد هم كسي تعجب نمي‌كرد، چون سياست تغيير مربي در فدراسيون فوتبال برزيل امري طبيعي است. كافي است به اخراج سرمربي‌هاي سابق اين تيم بعد از نتيجه نگرفتن‌هاي برزيل نگاه كنيم. به اخراج پيمنتا و كوتينيو از سال‌هاي دور تا دونگا و پريرا در همين اواخر. اما نگه داشتن سمپائولي بعد از آن شرايط عجيب تيم آرژانتين و بحث و جدل‌هاي بسيار در مورد باندبازي و تام‌الاختيار نبودن سرمربي و در نهايت حذف در يك‌هشتم، از تمديد تيته هم جالب‌تر است. بعد از جام جهاني سمپائولي اعلام كرد كه قصد استعفا ندارد و فدراسيون آرژانتين فهميد براي رد كردن او بايد مبلغ زيادي را به عنوان غرامت پرداخت كند. البته كه اين باعث نمي‌شود كه فكر كنيم مسوولان فوتبالي آرژانتين صرفا به خاطر آن يك ميليون دلار مجبور به حفظ سرمربي شده‌اند. به نظر مي‌رسد حركت از عقل هيجاني مردمان امريكاي جنوبي به سمت عقل دورانديش اروپايي را بايد دليل حفظ سرمربيان دو تيم مطرح فوتبال جهان دانست. آرژانتيني‌ها نخواستند با تكيه بر حواشي و حرف و حديث‌ها تصميم بگيرند. اگر چند نفر گفته‌اند كه مثلا در تيم باندبازي وجود داشته، از آن طرف دستيار سابق سمپائولي هم اين مساله را تكذيب كرده. پس با توجه به منطق بايد به فدراسيون‌هاي اين دو كشور تبريك گفت. فدراسيون‌هاي دو كشور احتمالا پيش خودشان تحليل كرده‌اند كه ثبات مي‌تواند در آينده به دردمان بخورد چرا كه هم تيته و هم سمپائولي مربياني هستند كه آزمون خودشان را قبلا پس داده‌اند و ثابت كرده‌اند مربيان فوتبال‌بلدي هستند. پس منطقي است كه فرصت بيشتري در اختيار اين دو شخص بگذاريم.