درباره مدال نقره‌اي كه پريد
بزرگ شو كيانوش
بهرام سرگوسرايي
كيانوش رستمي، وزنه‌بردار باكيفيت اما بسيار لجبازي است. او يك نابغه است. در المپيك ريو 2016 با وجود مشكلات فراواني كه با فدراسيون و مربيان تيم ملي داشت، مدال طلا را مال خود كرد تا ثابت كند از بهترين‌هاي رشته خودش است و مي‌تواند حتي بدون مربي و با تصميمات شخصي طلاي معتبرترين رقابت ورزشي دنيا را به چنگ آورد. اما مساله اينجاست كه لجباز بودن كيانوش اخيرا به كيفيت فني‌اش چربيده. او نسبت به المپيك يك وزن بالاتر آمده و قطعا مي‌دانست كه طلاي اين وزن به او نخواهد رسيد. او به وزني آمد كه سهراب مرادي، يكي از بهترين وزنه‌برداران تاريخ ايران و جهان در آن وزنه مي‌زند و دغدغه‌اش در مسابقات نه مدال طلا كه شكستن ركوردهاي شخصي‌اش است. ركوردهاي شخصي سهراب در اصل همان ركوردهاي جهان هستند و او روز گذشته تلاش داشت ركورد شخصي خودش در دو ضرب را ارتقا بخشد. كيانوش مي‌دانست نهايت تلاش او در اين مسابقات مدال نقره خواهد بود. اما لجبازي عجيب و تلاش‌هاي نافرجامش اين مدال را از خودش و از كشور ايران گرفت. كيانوش در مسابقات جهاني مي‌توانست با مهار وزنه 190كيلوگرمي مدال نقره را به دست بياورد، اما به وزنه 212كيلوگرمي حمله كرد و با ناكامي در مهار آن مدال نقره را از دست داد. همين اتفاق روز گذشته هم تكرار شد. كيانوش رستمي مي‌توانست با انتخاب وزنه 207 كيلوگرمي نقره‌اش را قطعي كند، اما ابتدا 218 كيلوگرم را انتخاب كرد و با وجود ناكامي در مهار اين وزنه سنگين، براي شانس دومش 220كيلوگرم را انتخاب كرد كه هر دو تلاشش براي مهار اين وزنه با ناكامي همراه بود و از مسابقات اوت شد.
در مورد اينكه چرا كيانوش به اين وزن آمد، گفته مي‌شود كه او تصور مي‌كرد با عوض شدن وزن‌هاي رشته وزنه‌برداري بعد از مسابقات آسيايي، سهراب مرادي يك وزن بالاتر مي‌رود و او مي‌تواند تنها وزنه‌بردار شانس كسب مدال در دسته 94 كيلوگرم باشد. اين دوره، آخرين دوره‌اي بود كه در مسابقات وزنه‌برداري دسته 94 كيلوگرم وجود داشت و سهراب مرادي تصميم گرفت در همان دسته‌اي كه تخصص دارد وزنه بزند. كيانوش مي‌توانست در دسته 85 كيلوگرم به راحتي هرچه تمام‌تر مدال طلا را به گردن بياويزد، اما به توصيه‌هاي كارشناسان و مربيان گوش نكرد و به دسته بالاتر رفت تا طلا را از دست بدهد.
در مسابقات جهاني آناهيد، بعد از ناكامي اعلام كرد: «خدا رو شكر نتيجه نگرفتم. مي‌خواستم ببينم قهرمان المپيك، يه مسابقه نتيجه نگيره كسي احوالش رو مي‌پرسه؟» سخناني كه برق از سر مخاطبان وزنه‌برداري پراند. او يك مدال جهاني را فداي تست ميزان مرام مسوولان كرد؟ خب از آنها سوال مي‌كرد اگر قهرمان نشوم يا مدال نگيرم چه برخوردي مي‌كنيد؟ چرا مدال را از كشورش دريغ كرد؟
البته در مورد خاص كيانوش رستمي، انتقادات زيادي به فدراسيون وزنه‌برداري وارد است. كيانوش مدت‌هاست بدون مربي تمرين مي‌كند. هيچ‌كدام از برنامه‌هاي تيم ملي را دنبال نمي‌كند و شخصا در حال هندل كردن تمريناتش است. چرا فدراسيون چنين اجازه‌اي به او داده است؟ آيا او تافته جدا‌بافته است؟ وقتي بعد از يك بار ناكامي دوباره به او فرصت دادند، بايد جدي‌تر به فدراسيون انتقاد كرد كه چرا اين ورزشكار را كنترل نمي‌كنند؟ مگر وظيفه فدراسيون و كادر فني همين مسائل نيست؟ حالا كه او مدال نگرفته، و يك سهميه ما را در مسابقات سوزانده، چرا پاسخ درستي به مردم نمي‌دهند؟ كيانوش رستمي مي‌توانست با مديريت صحيح فدراسيون، روز گذشته يك طلا به طلاهاي كاروان ايران اضافه كند. حداقل مي‌توانست با وجود همين شرايط يك نقره به مدال‌هاي ما اضافه كند. اما رها شدن او توسط فدراسيون وزنه‌برداري باعث شد تا اين مدال از چنگ‌مان درآيد.
نگاهي به اينستاگرام كيانوش رستمي در چند ماه اخير نشان مي‌دهد كه او اصلا شرايط حرفه‌اي يك ورزشكار را نداشته. او مدام در حال سفر و طبيعت‌گردي بوده و طبيعتا در اين شرايط نمي‌توانسته تمركز لازم براي تمرينات را داشته باشد. لجبازي‌هاي كيانوش و حركات خودسر اين ورزشكار، امروز باعث شده كه آينده حرفه‌اي اين پسر تحت تاثير قرار بگيرد. مدال نقره ايران ديروز به قطر رسيد، معلوم نيست در آينده او كدام مدال‌مان را به باد خواهد داد. كيانوش بايد كمي بزرگ شود و به اين فكر كند كه فقط «كيانوش رستمي» مهم نيست و او در حال وزنه زدن با پيراهن تيم ملي ايران است. سهميه‌ها در وزنه‌برداري محدود است و او سهم يك نفر ديگر را كه مي‌توانست براي‌مان افتخارآفريني كند، سوزاند تا لجبازي كند! وزنه‌برداري ايران بايد فكري به حال اين رويه‌اي كه كيانوش رستمي پديد آورده بكند تا در مسابقات آينده دچار مشكلات جدي‌تر نشويم.