پاسخ شكوري‌راد
به نااميدان از اصلاحات
«پس از اعتراض‌هاي دي‌ماه، گروهي به «ديگه تمومه ماجرا» دل بسته و «اصلاحات» در كشور را ناممكن دانستند.» اين شايد كليدي‌ترين پرسشي است كه بايد اين روزها از اصلاح‌طلبان پرسيد. جريان فكري كه بعد از حوادث دي ماه مهم‌ترين رقيب خود «براندازان» مي‌دانند. اصلاح‌طلبان از طيف‌هاي گوناگون در مدت 6 ماهه اخير تلاش كردند تا در مواجهه با اين جريان نااميد ادله‌اي درخور مطرح و از وجوه مختلف اتفاقات اخير را تحليل كنند. در همين راستا علي شكوري‌راد، دبيركل حزب اتحاد ملت ايران نيز اخيرا در مورد آينده جريان اصلاحات گفت‌وگوي مفصلي با جماران داشته است.
اصلاح اصلاحات
شكوري‌راد در تحليل حواشي و حوادث مدت اخير به اين گزاره اشاره كرده است كه «در جوان امروز، تغيير گفتماني نسبت به نسل پايه‌گذار اصلاحات پديد آمده است.» او توضيح داده: «اين نسل هيچ نوستالژي‌اي نسبت به انقلاب سال 57 ندارد و ممكن است نوع نگاهش به انقلاب نيز طيف وسيعي را دربر گيرد و حتي آن را تخطئه كند. اين طيف متنوع، منجر به رويكردهاي متنوعي از سوي آنها مي‌شود. پدران و مادران برخي جواناني كه امروز دم از اصلاحات مي‌زنند، در روند انقلاب حضور داشته‌اند و در آغاز حركت اصلاحي سال 76 نيز سهيم بوده‌اند. ولي جواناني كه امروز پا به عرصه سياست گذاشته‌اند، مطالبه‌گر شده‌اند.» شكوري‌راد همچنين به موضوع «اصلاح اصلاحات» اشاره كرده و گفته «براي اينكه نسل اول اصلاحات و نسل دوم آن دچار گسست نسلي نشوند، چالشي به وجود آمده كه نتيجه آن مطالبه كردن تغييرات در فرآيند اصلاحات است.»
سرخوردگي از اصلاحات
او در بخش ديگري از مصاحبه خود به موضوع سرخوردگي بدنه اجتماعي اصلاحات اشاره كرده و به ادعاي بسياري ديگر از فعالان سياسي و تحليلگران نه‌تنها آفت اين جريان فكري بلكه آفتي براي حاكميت است. شكوري‌راد در پاسخ به اين سوال كه «چه روش‌هايي هستند كه هم اصلاح‌طلبانه بوده و هم اميد مردم را تبديل به يأس نمي‌كنند؟» گفته: «اگر مي‌خواهيم روش‌ها اصلاح‌طلبانه، خشونت‌گريز و قانون‌مدارانه باشند، تنها روشي كه باقي مي‌ماند «نافرماني مدني» است. اما نافرماني مدني نيز منجر به امنيتي‌شدن فضا مي‌شود. تجربه ما از سال 88 به بعد نشان مي‌دهد كه اگرچه ممكن است اتحاد و انسجام مردم در يك فضاي راديكال بيشتر شود، اما لزوما دستاوردها بيشتر نخواهند بود.» شكوري‌راد ادامه داده: «ما به دليل اينكه در اين حركت نيازمند داشتن دستاورد هستيم، بايد توجه كنيم كه هر كاري كه در برنامه خود قرار مي‌دهيم ما را متوجه يك دستاورد كند. زيرا اگر ما فاقد دستاورد باشيم، نتيجه‌اي جز سرخوردگي، نااميدي و بي‌عملي در جامعه نخواهد داشت.» دبيركل حزب اتحاد ملت ايران پيشنهاد داده كه «ما بايد از بيان هرآنچه كه گفتنش خوشايند است ولي حاصلش نامحتمل، پرهيز كنيم. يعني مطالبات را تا جايي مطرح نكنيم كه از همان ابتدا، حصولش ناممكن باشد. زيرا اگر مطالبات غيرقابل دستيابي تلقي شوند، نتيجه‌اش انفعال، سرخوردگي و بي‌عملي است.» او همچنين معتقد است «براندازان كه چند طيف هستند، بايد يك دوره‌اي خود و راه‌حل‌هاي‌شان را عرضه كنند،تا مردم ببينند كه در سراب آنها آبي پيدا نمي‌شود.»