كلام اول و آخر

در حالي كه دولت در حال كوچك كردن بدنه خود است، تامين نيرو براي حفاظت از عرصه‌ها بيشتر به يك شعار مي‌ماند. در سالي كه در آن به سر مي‌بريم قرار است 300 محيط‌بان به نيروهاي حفاظتي كشور اضافه ‌شود. افزايش اين تعداد نيروي حفاظتي دردي را از محيط زيست دوا نمي‌كند. در بهترين حالت شش محيط‌بان از اين 300 نفر به خراسان جنوبي مي‌رسد كه باز هم مشكل همچنان باقي خواهد بود.

‌ از اين رو اگر در فاز سوم پروژه اولويت بر افزايش تعداد نيروهاي حفاظتي در زيستگاه‌هاي يوز قرار بگيرد گامي مهم در راستاي حفظ اين گونه برداشته خواهد شد. در كنار آن موضوع تكثير در اسارت موضوعي مهم براي حفظ يوزها و جلوگيري از انقراض آنهاست. با اين حال اين طور نيست كه ما يك محدوده كوچك را در نظر گرفته و با كشيدن سيم خاردار اين كار را بتوانيم انجام دهيم. تكثير در اسارت به بودجه ميلياردي نياز دارد كه اگر تامين شود بسيار خوب است اما در شرايط موجود با اين اعتبارات قطره‌چكاني استاني بعيد به نظر مي‌رسد. براي تكثير در اسارت ما به عرصه‌هاي وسيعي در ميانه زيستگاه‌ها نيازمنديم نه اينكه چنين پروژه‌اي در يك زيستگاه حاشيه‌اي صورت گيرد.

معاون نظارت و پايش خراسان جنوبي