غرور- عمليات آفريقايي

اسراييلي‌ها به جاي آنكه گروه ترور را بكشند، خواسته‌هاي خود از نيروهاي امنيتي كنيا را فهرست كردند. در روز جمعه، 23 ژانويه سال 1976، اواخر شب، يك تيم 17 نفره اسراييلي از پايگاه بيست و هفتم نيروي هوايي اسراييل به سمت نايروبي پرواز كردند. عمليات نام رمز «هارت بورن» را بر خود داشت. «سافرير» كه يكي از اعضاي تيم در هواپيما بود به خاطر مي‌آورد، «هيجان زيادي وجود داشت. چون جان افراد زيادي در خطر بود كه به ما و موفقيت عمليات بستگي داشت.»

به محض آنكه هواپيماي حامل تيم اسراييل بر زمين نشست، آدموني با افسران آژانس اطلاعاتي كنيا ديدار كرد تا آنها را از حمله قريب‌الوقوع مطلع سازد. كنيايي‌ها شوكه شده بودند. علي‌الخصوص رييس‌جمهوري كنيا تا زماني كه متوجه شد سوماليايي‌ها هم درگير هستند بسيار خشمگين شد. كنيايي‌ها مشتاقانه موافقت كردند تا همكاري كنند، آنها خيلي خوشحال شدند كه موساد خودسرانه زير بيني آنها عمل نكرده بود. آنها خيلي مصر بودند كه هويت منابع موساد را بدانند تا مطمئن شوند كه براساس اطلاعات
قابل اطمينان عمل مي‌كنند اما آدموني خيلي مودبانه درخواست آنها را رد كرد.

به زودي يك تيم مشترك موساد-كنيايي محل آلماني‌ها و فلسطيني‌ها را شناسايي و آنها را از نزديك تحت نظارت قرار دادند. آنها همچنين ميني‌بوس سفيد‌رنگي با پلاك KPR338 كه در آن موشك‌ها جاسازي شده بود را هم شناسايي كردند. همچنين اين تيم، سه فلسطيني را كه به سمت محل پرتاب موشك راه افتادند هم تعقيب كردند.

در 25 ژانويه پرواز شماره LY512 ال عال از ژوهانسبورگ به سمت تل‌آويو بلند شد. هواپيما كه يك بويينگ 707 بود و 150 مسافر داشت طبق برنامه قرار بود در ساعت 5 بعدازظهر در فرودگاه نايروبي توقف داشته باشد. دقايقي قبل از آن، سه فلسطيني و دو آلماني در ميني‌بوس سفيد‌رنگ‌شان و يك خودروي اجاره‌اي ديگر در محل موردنظر قرار گرفتند. اولين برنامه آنها اين بود كه آلماني‌ها را در ترمينال پياده كنند. سپس آنها فرودگاه را ترك كردند و به سمت جاده اصلي و به سمت محل برنامه‌ريزي شده پرتاب راه افتادند. اما قبل از آنكه به آن نقطه برسند ماموران عملياتي سرويس مخفي كنيا گروه را دستگير كردند؛ فورا بعد از اين دستگيري دو آلماني را كه نزديك پيشخوان ال‌عال در ترمينال فرودگاه بودند بازداشت كردند. هر 5 نفر آنها بدون هيچ مقاومتي تسليم شدند.

با آنكه كنيايي‌ها به طور كامل با اسراييلي‌ها همكاري داشتند اما نمي‌خواستند هيچ‌چيز علني شود چون از فشار سنگين عرب‌هايي كه آنها مجبور بودند در جهان سوم با آنها روبه‌رو شوند و نيز از برخورد مجامع آفريقايي مي‌ترسيدند. آنها دو راه‌حل پيشنهاد دادند؛ «يا اينكه ما (كنيايي‌ها) آنها را در صحرا رها كنيم تا خوراك كفتارها شوند» يا آنكه اسراييلي‌ها مي‌توانند با اين توجيه كه هرگز افشا نكنند زنداني‌ها را داشته باشند.

اسراييلي‌ها اميد داشتند كه از اين زنداني‌ها بتوانند اطلاعات بيشتري درباره حداد و فعاليت‌هايش استخراج كنند بنابراين گزينه دوم را انتخاب كردند؛ آنها را به اسراييل ببرند تا تحت شرايط به غايت خاص به طور جداگانه نگهداري شوند و سپس يك دادگاه مخفي براي آنها برگزار شود. اين را شايد اولين موردي از آنچه سيا بعد از ماجراي يازدهم سپتامبر آن را «تحويل» نام نهاده بود -يعني تحويل مجرمين به طور مخفيانه، بدون مدرك، انتقال خارج از حكم دادگاه از يك كشور به كشور ديگر- در غرب ناميد.

بازجويان از واحد 504 آمان و افسران پزشكي واحد به نايروبي اعزام شدند. 5 زنداني به برانكارد محكم بسته شده بودند و 6 ساعت پيش از پرواز به اسراييل به آنها آرام‌بخش داده شده بود.

توضيح: استفاده از واژه تروريست‌هاي فلسطيني براي حفظ امانت در ترجمه است، نه اعتقاد مترجم و روزنامه.