ناآرامي در سودان
جدايي جنوب سودان موجب فشار سنگين اقتصادي بر اين كشور شده است. خارطوم سه‌چهارم منابع نفتي خود را در جنوب جا گذاشت و از سويي هم مواجه با انواع تحريم‌هاي غرب به مدت 20 سال بود. تغيير مواضع عمر البشير از ايران به سمت عربستان سعودي، رفاه و آباداني را براي اين كشور به بار نياورده است. سودان در اين چهار سال گذشته با سعودي‌ها در ائتلاف به سر برده تا بتواند از لابي و وساطت و كمك‌هاي اقتصادي آنها استفاده كند. همراهي سودان در ائتلاف عربستان عليه يمن گسترده است و سوداني‌ها پياده‌نظام نيروهاي ائتلاف را تشكيل مي‌دهند. بشير وقتي با آثار كاهش درآمدها روبه‌رو بود، در مارس 2015 ساعاتي قبل از پيوستن به عمليات عربستان سعودي در يمن تصميم به اخراج همه ايرانيان از سودان گرفت. رييس‌جمهور سودان گفت پيوستن به ائتلاف عربي در محاسبه اقتصادي بسيار به نفع اقتصاد شكننده سودان بوده و از پيوستن جامعه سودان به داعش جلوگيري مي‌كند و براي امنيت منطقه بسيار ضروري است.
بيست و دو حزب سياسي، خواهان بركناري بشير از قدرت هستند اما بشير تمايلي براي كناره‌گيري از قدرت ندارد و خود را براي نامزدي در انتخابات رياست‌جمهوري براي نوبت چهارم آماده مي‌كند. بشير كه 20 سال تحت تحريم‌هاي امريكا بوده و تحت تعقيب دادگاه بين‌المللي لاهه براي نسل‌كشي در دارفور است، راهي براي فرار ندارد. او ناگزير است، قدرت را با چنگ و دندان نگه دارد. ولي شرايط اقتصادي را نمي‌تواند كاري بكند. او با نظامي‌گري و عدم مشاركت احزاب در سياست و انجماد اصلاحات سياسي راه را براي اشتباهات استراتژيك و مديريت نادرست سياسي و اقتصادي باز كرد. نتيجه حكومت وي موج بزرگ اختلاس و مديريت غلط دولتي است كه عمدتا بر عهده نظاميان و نيروهاي اطلاعاتي اين كشور است. بشير مقابل تورم هفتاد درصدي راهي جز تن دادن به انواع ائتلاف‌هاي منطقه‌اي ندارد. شايد ديدار اخير وي از دمشق، مقدمه دوباره‌اي براي تغيير ائتلاف و نزديكي به ايران و روسيه باشد.