با تاييد طرح وزارت ورزش از سوي شوراي امنيت كشور
ممنوعيت ورود زنان به سالن‌هاي واليبال برداشته شد
زنان همچنان نمي‌توانند براي تماشاي فوتبال به استاديوم بروند
اعتماد| كش و قوس‌هاي حضور زنان در سالن‌هاي ورزشي در سال گذشته، نهايتا به تاييد طرح پيشنهادي از سوي وزارت ورزش توسط شوراي امنيت كشور منجر شد، طرحي كه در آن از حضور زنان در سالن‌هاي ورزشي خبر مي‌داد، ورزش‌هايي كه خيلي مردانه نباشند و زنان تمايل به حضور در سالن‌هاي‌شان داشته باشند. بازي‌هاي ليگ جهاني واليبال در سال گذشته، ممنوعيت‌هايي را براي حضور زنان تماشاگر در استاديوم آزادي رقم زد، ممنوعيتي كه اعتراض جامعه زنان را برانگيخت و تعدادي از آنها را تا پشت درهاي بسته استاديوم آزادي كشاند.
تا پيش از بازي‌هاي جهاني سال 93، حضور زنان در سالن واليبال امري عادي تلقي مي‌شد و خانواده‌ها براي ديدن بازي‌ها روانه سالن مي‌شدند. اما ممنوع شدن ورود زنان به سالن واليبال، تنها اعتراض زنان جامعه ايران را برنينگيخت و فدراسيون جهاني واليبال هم جزو معترضان به اين اتفاق بود. فدراسيون واليبال ايران هم اعتراض فدراسيون جهاني و تهديد به پس گرفتن ميزباني ايران را با ورود چند خبرنگار و عكاس خانم به درون سالن برطرف كرد.
وزارت ورزش و معاونت زنان رياست‌جمهوري از دستگاه‌هايي بودند كه جامعه زنان خواستار پيگيري حل مساله از سوي آنان بودند. معاونت زنان قول پيگيري و برگزاري جلسات رايزني با وزارت ورزش را داد و وزارت ورزش هم طرحي را به شوراي امنيت كشور ارايه داد تا حضور زنان در ورزشگاه‌ها عملي شود. روز گذشته، معاون فرهنگي، آموزشي و پژوهش وزير ورزش و جوانان از تاييد طرح پيشنهادي اين وزارتخانه براي حضور خانم‌ها و خانواده‌ها در سالن‌هاي ورزشي از سوي شوراي امنيت كشور به ايرنا خبر داد.
طرحي كه عبدالحميد احمدي از آن سخن مي‌گويد، سال گذشته از سوي وزارت ورزش وجوانان به شكل آيين‌نامه جامع براي حضور خانواده‌ها و زنان در سالن‌هاي ورزشي به شوراي امنيت كشور ارايه شد كه اواخر سال 93 مورد تاييد اين شورا قرار گرفت. احمدي همچنين به «اعتماد» گفت: قرار است در يكي دو روز آينده، جلساتي را در اين خصوص با وزير و معاونان مربوطه داشته باشيم تا دستورالعمل اين طرح نوشته شود. اين طرح با در نظر گرفتن تمامي جوانب و با رويكردي ايجابي تنظيم شده است.
او با بيان اينكه ورزش‌هايي كه امكان حضور بانوان را دارد، واليبال، تنيس و بدمينتون هستند، گفت: نگاه ما اين است كه تسهيلاتي براي حضور زنان در سالن‌هاي ورزشي سه ورزش واليبال، بدمينتون و تنيس ايجاد شود. ورزش‌هايي چون كشتي، وزنه‌برداري و بوكس، ورزش‌هاي مردانه‌اي‌اند كه نه خانم‌ها تمايل به حضور در سالن‌هاي‌شان دارند و نه امكان آن فراهم مي‌شود. اما براي امكان حضور زنان در اين سه رشته ورزشي هم بايد تمهيداتي بينديشيم، تمهيداتي چون ورودي و خروجي‌هاي جداگانه، سرويس‌هاي بهداشتي جداگانه، حراست دقيق‌تر و متمركزتر.
از نگاه احمدي، دو جنبه فرهنگي و امنيتي حفاظتي اين مساله از جنبه‌هاي با اهميتي است كه اين طرح بر مبناي آنها نوشته شده است. او در خصوص امكان حضور زنان در استاديوم فوتبال به «اعتماد» گفت: در اين طرح به حضور زنان در استاديوم فوتبال اشاره‌اي نشده و اين ورزش چالش ديگري دارد كه جداگانه بايد به آن بپردازيم.
او معتقد است: «سالن‌هاي ورزشي را بايد به سمت حضور خانواده‌ها برد تا با خروج از حالت تك بعدي فضاي سالن‌هاي ورزشي تلطيف شود. سال گذشته اعلام شد كه برخي مجامع بين‌المللي ورزشي از جمله فدراسيون بين‌المللي واليبال از ايران خواسته‌اند تا زمينه حضور بيشتر زنان را در سالن‌هاي ورزشي با توجه به آيين‌نامه‌ها و مقررات بين‌المللي ورزشي مهيا كند.»
حضور زنان در استاديوم‌هاي فوتبال، هنوز از جدي‌ترين درخواست‌هاي ورزشي جامعه زنان است. فوتبال، محبوب‌ترين ورزش در ميان مردم، طرفداران جدي هم در ميان زنان و دختران دارد. فيلم سينمايي آفسايد، گوشه‌اي از اين علاقه دخترانه را به اين ورزش نشان مي‌دهد، ورزشي كه در كشور رنگ و بوي مردانه گرفته و جاي خالي زنان در ورزشگاه‌ها ديده نمي‌شود، جاي خالي كه زنان كشورهاي ديگر، هرازچندگاهي، با حضورشان در استاديوم‌هاي كشور، نمكي بر زخم زنان فوتبالدوست مي‌پاشند.
شرع، عرف و قانون، تفكيك جنسيتي را نمي‌پذيرد
فاطمه راكعي، نماينده مجلس ششم و فعال حوزه زنان است. او با رد تفكيك جنسيتي در ورزشگاه‌ها و تفرجگاه‌ها به «اعتماد» مي‌گويد: «اين خبر را به فال نيك مي‌گيرم و به حساب تلاش‌هايي مي‌گذارم كه فعالان حقوق زنان انجام مي‌دهند تا زنان از حقوق برابر براي حضور در محافل و مجامع عمومي و ورزشگاه‌ها و تفرجگاه‌ها برخوردار باشند. به نظر نمي‌رسد نه شرعا، نه عرفا و نه قانونا مساله‌اي در اين زمينه‌ها وجود داشته باشد. برخي سختگيري‌ها از طرف برخي گروه‌ها و تفكرات خاص است كه اين محدوديت‌ها را مطرح مي‌كند. بيش از 30 سال است كه اين مسائل را مي‌شنويم، البته كه اين افراد اقليتي بيش نيستند، اقليتي بسيار مصر بر تفكيك زن و مرد در همه زمينه‌ها كه اگر پيش روند شايد مايل باشد معابر عمومي در كوچه‌ها و خيابان‌ها هم زنانه مردانه شود. با اين روند اگر پيش رويم بايد زنان و مردان در دو شهر جداگانه زندگي كنند.»
اين كارشناس حوزه زنان معتقد است: «آنچه وجود دارد، اين است كه اگر سعي بر اين باشد كه زنان و مردان علاقه‌مند به رشته‌هاي خاص ورزشي بدون در نظر گرفتن مساله جنسيت در كليه مسابقات ورزشي حضور پيدا كنند، به شرط اينكه موازين شرعي و اخلاقي رعايت شود، نبايد سختگيري‌هايي از نوع تفكر محدود‌كننده كه در نهايت باعث پشيماني تماشاگران خواهد شد، اعمال شود. زن يا مرد در صورت رعايت نكردن موازين اخلاقي و شرعي مورد تذكر واقع مي‌شوند و از اين لحاظ نبايد فرقي بين دو جنس جامعه ايجاد شود.»
حضور زنان، توازن اخلاقي مي‌آورد
«ورود زنان به حوزه‌هاي مردانه باعث توازن اخلاقي مي‌شود» نكته ديگري است كه فخرالسادات محتشمي‌پور، كارشناس ديگر اين حوزه به «اعتماد» مي‌گويد. او معتقد است: نكته‌اي كه در بحث حضور زنان در ميادين ورزشي مهم است اين است كه نمي‌توانيم منع و محدوديتي براي حضور زنان در عرصه‌هاي مختلف داشته باشيم چرا كه در هر حوزه‌اي كه وارد شدند هم خودشان موفق بودند و هم سلامت و امنيت را به آن حوزه وارد كردند. نگراني كه براي حضور زنان به عنوان تماشاگر به خاطر محيط ناسالم و غيراخلاقي محيط‌هاي ورزشي بود، با ورود زنان به آن آراسته‌تر خواهد شد. تجربه نشان داده كه اگر زنان به محيط‌هاي كاملا مردانه وارد شوند، رعايت يكسري موازين اخلاقي براي مردان الزام‌آور‌تر خواهد شد.
او همچنين ممنوعيت ورود زنان به محيط‌هاي ورزشي مختلط را امري توهين‌آميز خواند و گفت: «اين امر توهين به زنان و مردان بود. توهين به زنان كه آنها را لايق حضور در جامعه ندانستند و توهين به مردان كه قدرت كنترلي بر خود به لحاظ رعايت موازين اخلاقي نداشتند. اگر شوراي امنيت كشور به اين جمع‌بندي رسيده، هر چند دير، به فال نيك مي‌گيريم و اميد داريم در سال جديد اين امكان ايجاد شود تا احساس محدوديت و عدم امنيتي كه براي زنان وجود دارد، برطرف شود و شاهد حضور بيشتر زنان باشيم كه اين حضور تاثيرات مثبتي بر پيروزي آنها در ميادين ورزشي هم خواهد داشت.»
ورود زنان به سالن‌هاي ورزشي براي تماشاي مسابقات مردان، امري است كه مخالفاني هم دارد؛ مخالفاني كه وقتي صداي اعتراض زنان به ممنوعيت ورودشان به سالن‌ها بلند شد، آن را خواست اقليت زنان دانستند و سعي در معطوف كردن توجه جامعه زنان به سوي مشكلات بزرگ‌تر داشتند، مشكلاتي چون بيمه زنان و مشكلات زنان خانه‌دار. از نمايندگان مجلس گرفته تا مديران زن دولت دهم. اما اين خبر مي‌تواند نتيجه تلاش جامعه زناني باشد كه شايد براي آنها هم ورود به استاديوم‌هاي ورزشي، در صدر جدول خواست‌هاي زنان نباشد اما حقي است كه به راحتي از آنان گرفته شده و در پي بازستاندنش بودند؛ حقي در كنار بقيه حقوق انساني افراد جامعه كه لازم است به آن پرداخته شود تا زنان خود را در كنار مردان ببينند.