نوبت انقلاب اقتصادي
غلامعلي جعفرزاده
امروز شرايط كشور به گونه‌اي است كه بهبود حال و اوضاع اقتصادي مهم‌ترين اولويت كشور است. مطالبه‌اي اساسي كه همگي انتظار داشتيم، روحاني و دولت تدبير و اميد آن را محقق كنند كه به هر دليل، ورود ترامپ به كاخ سفيد چنين نشد. از طرفي اين مهم نيازمند اتخاذ تصميمات بزرگ و اقدامات اساسي و سخت بود كه بي‌تعارف مجلس، نه جرات و جسارتش را داشت، نه امكانات، اختيارات و ملزوماتش را. امروز شرايط به نحوي نيست كه همچنان با يكديگر تعارف كنيم.
بايد شفاف، صريح و واضح سخن بگوييم. امروز كشور در شرايطي سخت و وخيم قرار دارد كه براي برون‌رفت از اين اوضاع سخت بايد تصميمات بزرگ و سخت نيز بگيريم و اين در حالي است كه اتخاذ اين تصميمات، صرفا در چارچوب اختيارات رهبري است. اين رهبري نظام است كه قدرت و اختيار لازم را دارد كه همه را به‌خط كند و پاي كار بياورد.
تا كي مي‌توانيم انگشتان‌مان را بشماريم و ان‌شاءالله و ماشاءالله بگوييم؟! امروز نوبت اقدام و عمل است. امروز، ترامپ و امريكا جدي هستند، اسراييل جدي است و كشورهاي منطقه نيز ما را جا گذاشته‌اند. پس همه بايد آستين‌ها را بالا بزنيم و وارد عمل شويم، چراكه در جنگ اقتصادي بايد كارهاي بزرگي كه 40 سال جرات انجام‌شان را نداشتيم، عملي كنيم.
در اين شرايط چنانكه پيش از اين نيز بارها گفته و نوشته‌ام، بايد در چاه‌هاي نفت‌مان را ببنديم. ما نبايد در زميني كه امريكا براي‌مان ساخته، بازي كنيم، بلكه بايد خودمان بگوييم كه ديگر نمي‌خواهيم متكي به نفت باشيم و تحقق اين ايده نيازمند اصلاحات اساسي در اقتصاد است. امروز بايد حوزه بانكداري، گمرك، ماليات و معافيت‌هاي مالياتي در كشور اصلاح شود. بايد كشور را درست كنيم. همه نشتي‌هاي پولي و مالي را ببنديم. ما كشور بزرگي هستيم، به شرطي كه متناسب با شرايط جنگ اقتصادي گارد بگيريم. نمي‌توانيم وارد جنگ اقتصادي شويم اما بگوييم كه خاكريز دشمن را نمي‌زنيم كه مبادا جنگي درافتد!
در چنين شرايطي است كه باتوجه به مشاوره‌هاي خوبي كه به استحضار رهبري مي‌رسد و در جلسات متعددي كه اين مشاوران خدمت رهبري مي‌رسند، واقعيت كشور را گفته‌اند و رهبري نيز بر لزوم اصلاح ساختاري در كشور به‌ويژه در بحث انقلاب تاكيد كرده‌اند. تاكيدي كه مي‌تواند زمينه‌ساز انقلاب بزرگ اقتصادي در كشور شود. ما نيازي به نوشيدن جام زهر نداريم، به شرط آنكه عقل‌مان را به كار بيندازيم، وحدت داشته باشيم و براي اصلاح اوضاع كشور دست به كار شويم. فكر مي‌كنم اين بازه زماني 4 ماهه براي انجام اين اصلاحات كافي است، منتها به شرط آنكه اولا از همين امروز شروع كنيم و درثاني، صبح و شب با كمك گرفتن از تمام توان تخصصي و كارشناسي كشور كار كنيم و بدون اينكه گروهي را خودي و گروهي را غيرخودي بناميم، براي اعتلاي كشورمان اقدام كنيم.