تبعات تحريم ظريف
اين‌گونه زمينه اذيت و آزار صلح و امنيت بين‌المللي نيز فراهم يا مساعد مي‌شود. مساله تضمين رفت و آمد نمايندگان سياسي و استقرار آنها در سازمان‌هاي بين‌المللي بر خلاف آنچه بين كشورها صورت مي‌گيرد به دليل وجود برخي روابط حقوقي بين سازمان‌هاي بين‌المللي و كشورهاي محل اقامت آنها، نه هميشه كه گاهي اوقات محل و موضوع مناقشه مي‌شود. اين موضوع اگر چه مسبوق به سابقه است ليكن مكرر نيست و اين موضوع الزاما متاثر از دو نكته مي‌تواند باشد؛ نخست الزام‌هاي حقوقي كه بر كشورهاي ميزبان سازمان‌هاي بين‌المللي از طريق معاهدات موسوم به «مقر» وارد مي‌شود و دوم؛ عرف و نزاكت بين‌المللي كه البته در حقوق بين‌الملل بسيار مورد توجه هست به اين معنا كه اگرچه اين قواعد ريشه و مبناي عرفي يا اخلاقي دارند و مبتني بر نزاكت‌اند اما گاهي درجه الزام آنها تا حدي است كه نمي‌توان از آن گريخت. كنوانسيون مزايا و مصونيت‌هاي سازمان ملل متحد (١٩٤٦) در بخش ٢٥ قسمت يك اشاره دارد؛ مقامات محلي نمي‌توانند نمايندگان دول عضو را كه در اجتماعات سازمان‌هاي بين‌المللي شركت مي‌كنند در زمان انجام ماموريت و هنگام مسافرت به مقصد يا مراجعت از محل اجتماع به علت فعاليت‌هايي كه به اعتبار سمت رسمي خود انجام مي‌دهند، مجبور كند كه سرزميني را كه در آن ماموريت دارند، ترك كنند. كنوانسيون وين راجع به نمايندگي دولت‌ها در روابط‌شان با سازمان‌هاي بين‌المللي (١٩٧٥) در ماده ٧٩ دولت پذيرنده را مكلف به اجازه ورود نمايندگان سياسي كرده و در ماده ٨٣ در اجراي مقررات كنوانسيون تاكيد كرده كه نبايد هيچ تبعيضي بين دولت‌ها به عمل آيد. دولت پذيرنده به موجب ماده ٢٠ در خصوص تسهيلات عمومي متعهد است، كليه تسهيلات لازم براي اجراي وظايف ماموريت را فراهم آورد و سازمان نيز مساعدت خواهد كرد كه ماموريت از تسهيلات مزبور برخوردار شود و تسهيلات ديگر را نيز در حدود صلاحيت خود براي ماموريت فراهم كند. معاهده مقر كه بين سازمان ملل متحد كه در ايالت نيويورك ايالات متحده امريكا مستقر است با اين كشور منعقد شده و در بخش يازدهم از ماده چهارم مقرر شده كه مقامات فدرال يا محلي هرگز اجازه ندارند هيچ ممانعتي براي رفت‌وآمد به/ يا از محل سازمان ملل متحد عليه هيات‌هاي نمايندگي دول عضو و حتي خانواده‌هاي ايشان اعمال كند به علاوه اينكه در بخش ١٢آمده كه مقررات بخش ١١ قطع نظر از روابط موجود بين دولت‌هاي اشخاص مندرج در بخش ١١ (نمايندگان سياسي و ساير افراد مذكور در اين بخش) با ايالات متحده امريكا اعمال مي‌شود. مقررات مندرج در بخش ١٣ نيز اشاره به صدور ويزاي فوري حتي براي كشورهاي درگير و مخالف با ايالات متحده امريكا دارد. همچنين بند دوم از ماده دوم منشور سازمان ملل متحد اعضاي سازمان را به منظور تضمين حقوق و مزاياي ناشي از عضويت ملزم كرده تا تعهداتي را كه به موجب منشور به عهده گرفته‌اند را با حسن نيت انجام دهند. بنابراين هويداست تبادل، رفت و آمد و استقرار نمايندگان سياسي در مقر سازمان‌هاي بين‌المللي به قدر كافي و لازم از ضمانت اجرا‌هاي حقوقي- بين‌المللي برخوردار است در نتيجه در صورتي كه اقدام رييس‌جمهور ايالات متحده امريكا مبني بر تحريم وزير امور خارجه كشور جمهوري اسلامي ايران منجر به ايجاد محدوديت يا ممنوعيت سفر ايشان به مقر اصلي سازمان ملل متعهد شود، معاهدات بين‌المللي متعددي علاوه بر عرف و نزاكت بين‌المللي نقض و آشكار اقدامي خلاف حسن نيت روي داده است. در اين صورت جمهوري اسلامي ايران به نظر مي‌رسد، مي‌تواند وفق مقررات بخش ٣٢ از كنوانسيون مزايا و مصونيت‌هاي سازمان ملل متحد اختلاف ناشيه را به ديوان بين‌المللي دادگستري ارجاع دهد.
مصاديق كودك‌آزاري
لايحه حمايت از حقوق كودك خالي از اشكال نيست، اما در جايگاه خودش كاملا قابل قبول است و بايد اين را بدانيم كه اگر تصويبش به درازا بكشد باز مسائل جديدي در حوزه كودك مطرح مي‌شوند كه اين لايحه از آنها عقب خواهد ماند. يك نمونه‌اش را همين اواخر ديديم، زماني كه بحث كودكان اينستاگرامي و مدلينگ كودكان در رسانه‌ها مطرح شد، بحث پيش آمد كه آيا اين موضوع هم از مصاديق كودك‌آزاري است يا غفلت والدين. بنابراين هر قدر تصويب لايحه به تاخير بيفتد، جايگاه و مرتبه‌اي كه در آن هستيم را از دست مي‌دهيم و باز مرحله جديدتري پيش روي اين لايحه قرار مي‌گيرد و در همين تاخيرها، تعداد زيادي از كودكان مورد آزار و اذيت قرار مي‌گيرند و حداقلش اين است كه حق‌شان احقاق نمي‌شود. اين تاخيرها در تصويب لايحه خودش نوعي غفلت در مورد حقوق كودكان است و مي‌تواند مصداقي از كودك‌آزاري باشد. كودك همين حالا و در اين لحظه كه 8، 10 يا 16 ساله است بايد مورد حمايت قرار بگيرد يا اگر ظلمي به او شد، بتواند به حقش برسد و اگر اين اتفاق رخ ندهد، غفلتي است كه ما با تصويب نكردن قوانين مربوطه مرتكب شده‌ايم، ماييم كه نتوانسته‌ايم حق سلب شده كودك را به او بازگردانيم يا مسائلش را مورد توجه قرار بدهيم و اين نوعي از كودك‌آزاري است.