داستان‌هايي از ايوان مخوف

مصاحبه از گروه فوتبال زرد و سبز

مترجم: علي كربلاي

زامورانو در بحبوحه كوپا آمه‌ريكا براي ما از روزهايش در اينترميلان، رئال مادريد و تيم ملي شيلي مي‌گويد. او با لبخندي كه گه‌گداري به قهقهه شبيه مي‌شود براي ما تعريف مي‌كند: «ايده پوشيدن شماره 18 كه يك علامت به علاوه (+) بين دو شماره يك و هشت آن بود، به اين خاطر بود كه بهترين بازيكن دنيا به اينترميلان آمده بود و من چاره‌اي جز سپردن شماره 9 به او نداشتم.» زامورانو در بهترين فرم خودش بود كه در تابستان 1997 رونالدو اوريجينال به اينترميلان پيوست. ايوان در آخرين فصل حضورش در رئال مادريد كوپا دل‌ري و لاليگا را برده بود و آقاي گل لاليگا شده بود و با كارنامه‌اي درخشان به اينتر پيوست. او در مسير اسطوره شدن قرار داشت، اما با فروتني خاصي شماره 9 را به رونالدو بخشيد. زامورانو مي‌گويد: «با بازيكنان برزيلي زيادي هم‌بازي نبوده‌ام، اما بدون شك با بهترين آنها در يك تيم حضور داشتم. رونالدو قطعا بزرگ‌ترين برزيلي تاريخ است.»زامورانو كه در حال حاضر در سائوپائولو با شبكه اسپانيايي زبان يوني‌ويژن همكاري مي‌كند، در جملاتي ستايش‌آميز از رونالدو گفت: «تنها چيزي كه رونالدو در آن مشكل داشت، چيزي بود كه من در آن بهترين بودم. او گل‌هاي زيادي با ضربه سر به ثمر نرساند، اما در ساير چيزها عالي بود. پاي راست، پاي چپ، قدرت، توانايي و جادو! او همه‌چيز داشت. در طول تمرينات حتي از مسابقات هم بهتر بود. رونالدو يك پديده بود.» شماره 9 به رونالدو رسيده بود و شماره 10 تيم بر تن روبرتو باجو افسانه‌اي بود. بنابراين ايوان بايد يك شماره ديگر را انتخاب مي‌كرد. ساندرو ماتزولا، مدير ورزشي اينترميلان به زامورانو پيشنهاد داد كه يك شماره با تركيبي از 9، مثل 19، 29 يا 99 را بپوشد. زامورانو از او مي‌پرسد كه آيا مي‌تواند يك علامت به علاوه بين شماره‌اش اضافه كند؟ كه پاسخ سوالش منفي بود. ايوان مي‌گويد: «از ماتزولا پرسيدم چطور ممكن نيست؟ و رفتم با رييس باشگاه، ماسيمو موراتي صحبت كردم. او با فدراسيون فوتبال ايتاليا اين موضوع را در ميان گذاشت و در نهايت قبول كردند كه من با شماره 18 كه يك به علاوه بين دو عدد داشت بازي كنم. به اين ترتيب من شماره 9 را از دست ندادم.» زامورانو ادامه مي‌دهد: «اينترميلان فوق‌العاده‌اي بود. ما با قلب‌هاي‌مان بازي مي‌كرديم. ما جام يوفا را برديم. در دو فينال به ميدان رفتيم، يكي را باختيم و ديگري را برديم. از همه مهم‌تر، ما به باشگاه شخصيت بخشيديم؛ رونالدو، ويري، باجو، زانتي، برگومي و پل اينس.»ايوان مخوف، در 69 بازي كه براي تيم ملي شيلي به ميدان رفت 34 گل به ثمر رساند، اما هرگز موفق به فتح هيچ جامي با لاروخا نشد. در طول دوران ملي‌اش كه 14 سال به طول انجاميد، او همراه با مارسلو سالاس زوج زهردار خط حمله شيلي بودند. اما ساير بازيكنان سطح‌شان بسيار پايين‌تر از اين دو بودند و همين موضوع باعث شد آنها هرگز موفق به بردن جامي نشوند. شيلي در سال‌هاي اخير اما تيمي متوازن و پرقدرت بوده كه هواداران زيادي هم دارد. الكسيس سانچس، رهبر اين تيم است كه در گل‌هاي ملي هم از سالاس عبور كرده و هم از زامورانو. الكسيس فصل سختي را در منچستر پشت سر گذاشت. او يكي از هنگفت‌ترين دستمزدهاي تاريخ فوتبال را مي‌گيرد تا روي نيمكت شياطين سرخ بنشيند. اما در شيلي اوضاع متفاوت است و در بازي اول موفق شد دو بار براي تيمش گلزني كند. ايوان زامورانو مي‌گويد: «الكسيس هرگاه پيراهن شيلي را مي‌پوشد، به خوبي از پس وظايفش برمي‌آيد. او در تيم ملي آزادي عمل بيشتري دارد و لازم نيست مانند زمان حضورش در منچستر در كارهاي دفاعي هم شركت كند.» بر خلاف بسياري از هواداران يونايتد، ايوان معتقد است كه الكسيس روزي در يونايتد تبديل به همان بازيكني خواهد شد كه در آرسنال ديده بوديم. زامورانو مي‌گويد: «الكسيس به زودي در منچستر همان بازيكني خواهد شد كه در تيم ملي مي‌بينيد. اولين سال او بسيار سخت و دشوار بود. مصدوميت‌ها و فشارها بيش از اندازه بودند. اما معتقدم او يك روزي در يونايتد خواهد درخشيد، همانطور كه در پيراهن قرمز تيم ملي شيلي مي‌درخشد.»پس از قهرماني شيلي در كوپا آمه‌ريكاي 2015 و 2016، اين تيم موفق به دريافت جواز حضور در جام جهاني 2018 روسيه نشد. اما حالا آنها در يك‌چهارم نهايي كوپا هستند و اميد زيادي به تكرار موفقيت‌هاي اخيرشان در اين تورنمنت دارند.

زامورانو مي‌گويد: «ما به سكوت رسيده‌ايم. در بازي‌هاي دوستانه قبل از تورنمنت خوب كار نكرديم. اما در بازي برابر ژاپن، من رگه‌هايي از تيم قهرمان را ديدم. من لحظاتي را در اين بازي ديدم كه اميدوار شدم شيلي بتواند شخصيتش را به دست بياورد.»زامورانو استانداردهاي فوق‌العاده بالايي داشت. او در تيم‌هايي به ميدان مي‌رفت كه خط حمله‌هاي ماندگار و تاريخي داشتند. تركيب رئال مادريد سال 95-94 يكي از بهترين تركيب‌هاي اين تيم بود كه زامورانو در آن مي‌درخشيد. جورج والدانو سرمربي رئال بود و زامورانو در موردش مي‌گويد: «من بهترين گلزن، بهترين بازيكن و قهرمان بودم. همه اينها زيرنظر جورج والدانو بود. او يك مربي بسيار مهم براي من بود. او فاتح جام جهاني بود و به عنوان يك مربي كاري مي‌كرد تا بازيكنانش رشد كنند.» والدانو، در ستون مختص خودش در يكي از روزنامه‌هاي اسپانيايي‌زبان نوشته است: «از اينكه هيچ تعادلي در كار تيم‌ها وجود ندارد شگفت‌زده شده‌ام. مربي‌هاي امريكاي جنوبي به دنبال چه مي‌گردند؟ تيم‌ها با 10نفر دفاع مي‌كنند و با يك نفر حمله.» زامورانو هم تقريبا همان حرف‌هاي والدانو را تكرار مي‌كند: «مربيان بايد ريسك‌پذيرتر باشند تا فوتبال بهتري ببينيم. تيم‌ها خيلي دفاع مي‌كنند، اين چيزي نيست كه هواداران به دنبالش باشند. آنها گل‌هاي بيشتري مي‌خواهند. تيم‌هايي هستند كه سعي مي‌كنند بهتر بازي كنند، مثل كلمبيا و شيلي. برزيل هم سعي مي‌كند، اما موفق به ارايه يك نمايش خوب نمي‌شود. در حال حاضر سوالاتي درباره برزيل بدون نيمار وجود دارد. مردم مي‌گويند سلسائو بدون او بهتر بازي مي‌كند. اما من چنين چيزي را نمي‌بينم. بعضي تيم‌ها روي كاغذ قوي‌تر از ساير تيم‌ها هستند، اما امروزه نمي‌توان با پيراهن و تاريخ به جايي رسيد.» زامورانو در نهايت وقتي صحبت در مورد برزيل شد، دوباره ياد رونالدو افتاد و صحبت‌هايش را با اشاره به او به پايان رساند: «من مطمئنم هيچ‌يك از بازيكنان فعلي برزيل در سطح رونالدو نيستند. اگر مصدوم نمي‌شد، شايد بهترين بازيكن تاريخ مي‌شد. با اين حال او در حال حاضر هم يكي از بهترين‌هاي تاريخ است. رونالدو در كنار پله، مارادونا، بكن‌بائر، كرايوف، مسي، كريستيانو رونالدو بين بهترين‌هاست. قطعا او جزو 10 نفر اول تاريخ فوتبال است. آسيب‌ديدگي چيزي نيست كه هيچ بازيكني از آن خوشش بيايد و آن را بخواهد. اما زماني كه يك بازيكن از آسيب‌ديدگي بزرگي مثل آسيب زانو برمي‌گردد به سطح قبلي خودش، شايسته و سزاوار تحسين است. بسياري از مردم مي‌گفتند رونالدو به اندازه كافي براي بهبودي‌اش تلاش نمي‌كند و ميلي به بازگشت ندارد، اما من در آن زمان بسيار به او نزديك بودم، او به من گفت مي‌خواهد به فرم ايده‌آلش برگردد و سخت براي آن تلاش مي‌كند. در نهايت هم ديديم كه برگشت و حتي بهتر از قبل بازي مي‌كرد.»