اخلاق‌گرا و همراه مردم
ناهيد توسلي
دكتر جواد مجابي، هنرمندِ نويسنده، شاعر، نقاش، منقد و... پُركار را سال‌هاست كه مي‌شناسم و در تمام اين مدت باورم بر اين بوده كه ايشان همواره تعهدي راستين به ادب و فرهنگ و هنر اين سرزمين داشته و دارد. مجابي، هنرمندي هميشه «مردمي» بوده و هست و از ابراز عاطفه نسبت به مردم سرزمين بافرهنگش در ژانرهاي هنرهاي تجسمي...
شعر، داستان و نقد دريغ نكرده و هميشه در تلاش بوده تا به عنوان جزئي از اجتماع، در دردها و رنج‌ها و حتي شادي‌ها سهيم باشد. آثاري كه جواد مجابي در دوران جنگ و مشكلات خاص آن دوران خلق كرده نشان مي‌دهد كه او روشنفكري تيزبين در امر همگامي با مردم است. او هيچ‌گاه به لحاظ ذهني از آنچه باور راستينش بوده فاصله نگرفته و به هيچ عنوان از انديشه خلاقش در جهت كسب سود و منافع شخصي استفاده نكرده است. جواد مجابي هنرمندي اخلاق‌گراست با همسري هنرمند و فرهيخته و زندگي خانوادگي مثال‌زدني، نكته‌اي كه در ميان آثارش نيز نمايان است. مجابي هنرمندي بسيار جدي و با اقتدارِ شخصيتي بالاست؛ آن‌گونه با اقتدار و باورمند به هنرش كه هرگز تابع شرايط و مقتضيات كوتاه‌مدت زمانه و روزگارش نشده و به عبارتي، هرگز «نان به نرخ روز خور» نبوده است. او هميشه و در همه حال شرايط فرهنگي جامعه خود را شناخته و در آثارش لحاظ كرده و حرمت ادبيات، هنر و فرهنگ گرانسنگ سرزمينش را نگه داشته و هميشه تلاش كرده نگهبان خوبي براي حفظ و اشاعه فرهنگ ديرپاي‌مان باشد.
فروتني و بزرگواري منش و شخصيت مجابي بسيار باارزش است. به ياد دارم مي‌خواستم در شماره دوم يا سوم «نافه» كه هنوز كاملا شناخته شده نبود يادماني از «شاملو» كه در همان روزها درگذشته بود همراه با نقد كارهايش داشته باشم. از نخستين كسي كه دعوت كردم در ميزگرد «نافه» شركت كند دكتر مجابي بود كه با طيب خاطر پذيرفت و همين لطف‌شان موجب شد تا بتوانم از ديگر هنرمندان بزرگ و عزيزي چون زنده‌يادان محمد حقوقي، منوچهر آتشي، محمدعلي سپانلو و نيز از شاعر گرانقدر باباچاهي نيز دعوت كنم تا در كنار هم يادي از شاملو داشته باشيم.