تيم واليبال ايران به المپيك صعود كرد و اين تازه آغاز ماجراست
دمتان گرم بچه‌ها
علي ولي‌اللهي
تيم ملي واليبال ايران ظهر ديروز در ديدار پاياني رقابت‌هاي انتخابي المپيك 2020 در شهر جيانگمن به مصاف تيم ملي چين رفت و در يك بازي مقتدارنه حريف را 3 بر صفر از پيش رو برداشت و به مقام قهرماني رسيد. البته تيم ايران چند روز پيش و در مرحله گروهي نيز موفق شده بود، چيني‌ها را با همين نتيجه از پيش رو بردارد. به اين ترتيب واليباليست‌هاي كشورمان موفق شدند با كسب عنوان قهرماني جواز حضور در المپيك توكيو را به دست آورند.
ديوار چين فرو ريخت
تيم ايران در بازي نخست برابر چين در مرحله گروهي توانسته بود، چين را شكست دهد اما در آن بازي تيم ميزبان رقابتي نسبتا پاياپاي با سروقامتان كشورمان به نمايش گذاشتند. اما در ديدار فينال شاگردان كولاكويچ با انگيزه‌اي متفاوت راهي زمين شدند و از همان ابتدا نشان دادند كه سطح واليبال ايران چقدر از چين فراتر است. تيم ايران در فينال با تركيب سعيد معروف، شهرام محمودي، سيدمحمد موسوي، علي شفيعي، ميلاد عبادي‌پور، پوريا فياضي و محمدرضا حضرت‌پور(ليبرو) وارد زمين شد. از همان ابتداي بازي، سرويس‌هاي هدفمند عالي شفيعي و دفاع روي تور بي‌نقص موسوي تيم چين را دچار دردسر كرد. وقت استراحت اول بازي در حالي رقم خورد كه تيم ايران 8 بر 3 از حريف پيش بود. در ادامه اين ست بازيكنان ايران نه تنها اجازه نزديك شدن به چيني‌ها را ندادند بلكه بر فاصله امتيازات افزودند و توانستند با اختلاف 11 امتيازي تيم ميزبان را مقابل چشمان هوادارانش شكست دهند. در ست دوم چين كه نمي‌خواست خيلي راحت براي بار دوم بازنده باشد و سهميه المپيك را به ايران تقديم كند با انگيزه بيشتري وارد زمين شد اما باز هم با همان داستان ست نخست روبه‌رو شد. با اين تفاوت كه چيني‌ها هر بار كه 5 يا 6 امتياز عقب مي‌افتادند، سعي مي‌كردند خودشان را نزديك كنند و در انجام اين كار نيز نسبتا موفق بودند. با اين حال تيم چين هيچگاه نتوانست به تيم ايران برسد و در نهايت با همه تلاشي كه بازيكنان اين تيم از خودشان نشان دادند، ملي‌پوشان كشورمان بودند كه موفق شدند ست دوم را با نتيجه 25 بر 22 برنده شوند. در آغاز ست سوم و در دو امتياز ابتدايي تنها جايي بود كه چين در بازي فينال موفق شد از ايران پيش بيفتد آن هم با نتيجه 2 بر صفر! اما در ادامه شاگردان كولاكويچ دوباره سوار بر بازي شدند و اين بار همانند ست نخست حتي اجازه نزديك شدن به حريف را ندادند. در اواسط ست بازيكنان چين كاملا باخت را پذيرفته بودند و به هيچ شكلي نمي‌توانستند از دفاع محكم بازيكنان ايران عبور كنند و امتيازات را يكي پس از ديگري تقديم مي‌كردند. تيم ايران در حالي كه با نتيجه 20 بر 12 از حريف پيش بود كم‌كم خودش را براي جشن صعود آماده كرد و در پايان بازي هنگامي كه امتياز 25 را مقابل 14 امتياز حريف به دست آورد، بليت سفر به توكيو 2020 برايشان صادر شد.
مچ بندهاي مشكي؛ انگيزه صعود
شب قبل از بازي نيز سيدمحمد موسوي در پيامي ايسنتاگرامي در واكنش به سانحه هواپيماي اوكرايني متني را منتشر كرد كه مورد اقبال عموم مردم قرار گرفت. ستاره با سابقه واليبال ايران نوشت:«ناراحتم كه به جز پست گذاشتن توي اينستاگرام هيچ غلط ديگه‌اي نمي‌تونم بكنم. چي شد كه به اينجا رسيديم. هميشه دلم به اين خوش بوده كه وقتي مردم رو تو خيابون مي‌ديدم و منو مي‌شناختن يه دمتون گرم ساده مي‌شنيدم و احساس غرور مي‌كردم كه من و هم‌تيميام بعضي وقت‌ها باعث دلخوشي مردم مي‌شيم ولي الان خجالت مي‌كشم كه مردم كشورم تو اين وضعيت تاسف‌بار هستن و من بعد از گرفتن امتياز تو بازي بر حسب عادت خوشحالي كنم. الان كه دارم اين متنو مي‌نويسم ساعت 12:30 شب به وقت چين هست و فردا يكي از سرنوشت‌سازترين بازي‌هاي عمرم رو پيش رو دارم ولي نه من نه هيچ كدوم از بچه‌هاي تيم خواب به چشممون نمياد. يه حسي بهم ميگه اصلا واسه چي بريم تو زمين كه چي بشه،گيريم رفتيم المپيك كه چي؟ من نمي‌تونم ذره‌اي از غم اين ملت كم كنم چه سود ديگه‌اي واسم داره؟...» متن موسوي بلافاصله در همه شبكه‌هاي مجازي منتشر شد و احساسات مردم را برانگيخت. بسياري از كاربران از حس مسووليت‌پذيري او و ساير بازيكنان قدرداني كردند اما پست موسوي اين نگراني را نيز براي اهالي ورزش و طرفداران واليبال به وجود آورد كه مبادا اين واقعه و عدم تمركز بازيكنان روي كيفيت كار تيم ملي در بازي با چين تاثيرگذار باشد. با همه اين تفاسير ملي‌پوشان واليبال كه در بازي فينال با مچ‌بند مشكي وارد زمين شدند، نشان دادند كه نه تنها احساس پوچي نمي‌كنند بلكه براي كم كردن ذره‌اي از دردهاي مردم بيشتر از توانشان نيز مايه مي‌گذارند. چهره مصمم ملي‌پوشان واليبال در بازي با ميزبان نشان‌دهنده همين مساله بود. خود موسوي نيز در بازي با چين يكي از بهترين نمايش‌هاي چند سال اخيرش را نشان داد و بارها و بارها مهاجمين چيني را بلاك كرد تا معناي واقعي ديوار چين را به حاضرين در سالن بفهماند. با اين تفاوت كه او برخلاف هميشه كه بعد از دفاع موفق و كسب امتياز بالا و پايين مي‌پريد، اين بار تنها دستش را به نشانه خوشحالي بالا مي‌آورد و شادي كنترل شده‌اي را بروز مي‌داد؛ درست مثل همه بازيكنان تيم ملي واليبال.
بايد بجنبيم
تيم واليبال ايران حالا در المپيك است اما اين تازه آغاز ماجراست. بدون شك همه مي‌دانند كه رقابت‌هاي المپيك با رقابت‌هاي انتخابي اصلا قابل مقايسه نيست. نگاهي به سطح پيشرفت تيم‌ها در مسابقات مختلف نشان مي‌دهد كه رقباي ايران در المپيك روز به روز در حال پيشرفت هستند و سبك جديدي در واليبال به نمايش مي‌گذارند. اگر تيم ايران مي‌خواهد در اين دوره برخلاف دوره قبل و المپيك ريو كه نتايج درخوري به دست نياروده بود، موفق ظاهر شود بايد از همين امروز برنامه‌هاي خودش را آغاز كند. فدارسيون واليبال چند ماه قبل از بلاتكليفي نداشتن رييس خارج شد و هدايت اين فدراسيون به محمدرضا داورزني رسيد. حالا داورزني و همكارانش بايد هر چه در توان دارند براي ملي‌پوشان واليبال رو كنند تا اين تيم شايسته بتواند در رقابت‌هاي انتخاب المپيك حرفي براي گفتن داشته باشد.