آراستگي و بقيه ماجراها
نيوشا طبيبي
۱- گفته‌اند و نوشته‌اند كه پيامبر اعظم (ص) جامه‌اي پاكيزه و آراسته به بر مي‌كردند، موي و محاسن‌شان همواره مرتب و شانه زده بوده، بوي خوش از پيكر مبارك‌شان استشمام مي‌شده و همواره لبخند ملايمي بر لبان مبارك داشته‌اند و با مردمان جز به الفاظ خوش سخن نمي‌گفته‌اند. ائمه بزرگوار نيز همگي بر همين طريق بوده‌اند. چگونه چنين سنت حسنه‌اي، جاي خود را به آشفتگي و بدسليقگي داده است؟ از چه زماني ژوليدگي و آشفتگي و لباس نامرتب بر تن كردن نماد انقلابيگري و ايمان به چشم آمد؟ چرا بعضي مديران كه مي‌خواهند خود را انقلابي‌تر و مومن‌تر به خلايق معرفي كنند، موهايي آشفته دارند، پيراهن‌هاي چروك به تن مي‌كنند، عمدا رنگ‌هاي نامتجانس با يكديگر مي‌پوشند؟
۲- آراستگي و پاكيزگي و نظم و ترتيب ظاهري رسانه‌اي است كه پيامي را به مخاطب منتقل مي‌كند. وقتي مدير و كارمند و محيط كار اداري و فني و نظامي مرتب و منظم باشند، يعني نظم و ترتيب و قاعده و قانون در آنجا حكمروايي دارد. يعني با ساز و كاري قاعده‌مند و محكم روبه‌رو هستيم. در اين محيط، به ناچار تخلف و تخطي كمتر مي‌شود، رشا و ارتشاكمتر فرصت بروز و ظهور مي‌يابد. بر همين پايه است كه در محيط‌هاي نظامي، نظم و قاعده ستون اصلي كار و زندگي نظامي است.
ما از اين نظم و قاعده در محيط‌هاي اداري و سازمان‌هاي دولتي و حتي نهادهاي خصوصي غافل هستيم و همين نكته خسارات فراوان مستقيم و غيرمستقيمي به كشور و مردم وارد مي‌كند.
۳- يونيفرم‌هاي كاروان ايران در المپيك آينده را ديده‌ايد؟ اگر نديده‌ايد، جست‌وجويي كنيد و ببينيد. بدسليقگي و بي‌ترتيبي دم دستي‌ترين توصيف براي اين لباس‌ها هستند كه قرار است قهرمانان ملي ما به بر كنند. اين لباس‌هاي بدرنگ و بد شكل را دوزندگان و طراحاني كه چندان از سليقه و هنر ايراني اطلاعي نداشته‌اند ساخته و پرداخته‌اند و افرادي كه لابد به حكم مسووليت دولتي‌شان مي‌توانند سليقه خود را اعمال كنند و لباس‌هايي بدشكل و بدفرم و بدرنگ را به كاروان تيم ملي تحميل كنند.
۴- اي كاش مديران اداري و اجرايي در امور تخصصي و سليقه‌اي و هنري كار را به اهلش واگذار كنند. طراحي و اجراي محل مصاحبه و سخنراني‌هاي رييس‌جمهور روحاني كه در اين دوره توسط گروهي متخصص انجام مي‌شود و نتيجه‌اش زيبايي و پاكيزگي صحنه بوده است. بي‌اعتنايي و بدسليقگي در اين امور بازي كردن با آبرو و حيثيت ملي است و خسارات مادي و معنوي فراواني را بر كشور و مردم تحميل مي‌كند.